Στις 25 Μαΐου 1895 ολοκληρώθηκε η δίκη του Όσκαρ Ουάιλντ. Ο συγγραφέας του Ντόριαν Γκρέι θα καταδικαζόταν γιατί η σχέση που είχε αναπτύξει με έναν άλλο άντρα θεωρούνταν μη επιτρεπτή. Πριν από αυτή τη δίκη, ήταν αρκετά δημοφιλής στη βικτωριανή Αγγλία χάρη στα θεατρικά έργα, τα μυθιστορήματα και τα ποιήματά του. Παράλληλα, όμως, είχε γίνει γνωστός και για το ιδιαίτερο και τολμηρό, για τα δεδομένα της εποχής, ντύσιμό του. Δεν ήταν λίγες η φορές που η ευφυΐα του και ο εκκεντρικός τρόπος ζωής του συχνά τον έφερναν σε αντίθεση με τους κοινωνικούς κανόνες της Βρετανίας του 19ου αιώνα.
Παρά τις επιλογές αυτές, ο Ουάιλντ είχε προσπαθήσει να ακολουθήσει -στον βαθμό που μπορούσε- τις νόρμες της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσε, καθώς επιθυμία του ήταν η δημόσια αποδοχή και η αναγνώριση του συγγραφικού του έργου. Με γνώμονα, λοιπόν, αυτήν την αναγνώριση είχε παντρευτεί την Constance Llyod, με την οποία απέκτησε δύο γιους. Ο Ουάιλντ είχε αρχικά προσπαθήσει -αν και με ταλάντευση- να αποκρύψει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό από τον κόσμο και την οικογένειά, γιατί η ομοφυλοφιλία εκείνη την εποχή στη Βρετανία αποτελούσε ποινικό αδίκημα και ταυτόχρονα αποτελούσε ένα σοβαρό κοινωνικό ταμπού.
Τα πράγματα άλλαξαν όταν ο Ουάιλντ συνάντησε ένα νεαρό –δεκαέξι χρόνια νεότερο– ποιητή και σύνηψε μαζί του σχέση. Τα νέα διαδόθηκαν σε όλη τη Βρετανία αστραπιαία. Σε αυτό σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο βαθιά ομοφοβικός Μαρκήσιος του Κουίνσμπερι, ο οποίος άρχισε να εκφράζει δημόσια τις αντιρρήσεις του για τη συμπεριφορά του Ουάιλντ. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, και με τον κίνδυνο να συλληφθεί ο ίδιος, ο συγγραφέας αποφάσισε να τον μηνύσει για συκοφαντική δυσφήμιση.
Την υπόθεση εκδίκασε το Κεντρικό Ποινικό Δικαστήριο της Αγγλίας και της Ουαλίας. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν υπέρ του Ουάιλντ. Παρά το γεγονός ότι στην υπεράσπισή του ο κατηγορούμενος αριστοκράτης είχε υποστηρίξει ψευδώς ότι ο συγγραφέας είχε παρακινήσει 12 αγόρια να διαπράξουν σοδομισμό μεταξύ των ετών 1892 και 1894, το βασικό πρόβλημα ήταν ότι οι ισχυρισμοί περί ομοφυλοφιλίας ήταν αληθινοί. Τελικά, την τρίτη ημέρα της διαδικασίας, ο δικηγόρος του συγγραφέα απέσυρε τη μήνυση, καθώς υπήρχαν άφθονα στοιχεία εις βάρος του πελάτη του. Οι βρετανικές αρχές θεώρησαν αυτή την απόσυρση ως ένδειξη σιωπηρής ενοχής, με αποτέλεσμα να εκδώσουν ένταλμα σύλληψης του Ουάιλντ με την κατηγορίες της απρέπειας, αφού σύμφωνα με τον νόμο ήταν ποινικά κολάσιμες οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ανδρών. Οι φίλοι του τον παρακάλεσαν να πάει στη Γαλλία, ώστε να μη συρθεί σε δίκη για δεύτερη φορά. Ο συγγραφέας όμως αποφάσισε να παραμείνει.
Τελικά, δικάστηκε για ομοφυλοφιλία στις 26 Απριλίου 1895. Δήλωσε αθώος για 25 κατηγορίες για βαριά απρέπεια. Η δίκη ολοκληρώθηκε με το δικαστήριο να μην μπορεί να καταλήξει σε ετυμηγορία. Τρεις εβδομάδες αργότερα, ο Ουάιλντ δικάστηκε ξανά. Αυτή τη φορά, καταδικάστηκε για βαριά απρέπεια, η δε ποινή που του επεβλήθη ήταν δύο χρόνια σκληρής εργασίας – η μέγιστη επιτρεπόμενη ποινή τότε για τις περιπτώσεις αυτές. Στις 25 Μαΐου 1895, ο Όσκαρ Ουάιλντ οδηγήθηκε στη φυλακή. Αρχικά στη φυλακή Pentonville του Λονδίνου, όπου εργάστηκε στο μάζεμα βελανιδιών, τα οποία χρησιμοποιούνταν στη ναυπηγική για το σφράγισμα κενών μεταξύ των ξύλων.
Ύστερα από δύο χρόνια φυλάκισης, ο συγγραφέας πέρασε τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του στην εξορία. Πέθανε σε ηλικία 45 ετών και κηδεύτηκε στο Παρίσι.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
