Το στόρι έχει ως εξής: η κυρα-Aντιγόνη, είχε πρόβατα, κότες, το μποστανάκι της με τα ζαρζαβατικά, είχε και πάρε-δώσε με τις τράτες της περιοχής κι από το 1979 σε ένα παραγκάκι στο 55,5 χλμ της Λεωφόρου Αθηνών-Σουνίου σέρβιρε ό,τι έφτιαχνε, από μπακαλιάρο σκορδαλιά μέχρι δικό της γιαούρτι – από ό,τι έχω ακούσει, μερικοί φεύγοντας αγόραζαν και μερικά αυγά για το σπίτι. Όταν κάποια στιγμή, το 2004, έχοντας κλείσει είκοσι χρόνια και βάλε στο ίδιο πόστο, χρειάστηκε να μετακομίσει, ανέβηκε πιο ψηλά. Στη στρωμένη με χαλικάκι αυλή-βεράντα οι ασβεστωμένες μουριές και το στέγαστρο προστατεύουν τα τραπέζια από την κάψα του μεσημεριού, τα λαμπιόνια φωτίζουν γλυκά τα βράδια και τα ηχεία παίζουν λαϊκά άλλων εποχών. Η ίδια δεν μαγειρεύει πια. Αλλά την παραγγελία την παίρνει ο Κωνσταντίνος, ο εγγονός της.
Διαβάστε αναλυτικά στον Γαστρονόμο