Δημιούργημα ανάγκης τα παξιμάδια, καθώς έτσι διπλοφουρνισμένο το ψωμί διατηρούνταν για πολύ καιρό χωρίς φόβο. Γνωστά και από την αρχαιότητα ως διπυρίτες άρτοι, φτιάχνονται σε όλη την Ελλάδα με διάφορες αναμείξεις αλεύρων. Συνοδευμένα με ελιές, τυρί και φρέσκια ντομάτα το καλοκαίρι, είναι ένα ωραιότατο πρωινό, δεκατιανό ή ελαφρύ βραδινό. Τα τελευταία χρόνια έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής (και μπήκε και στα μενού πολλών εστιατορίων – δυστυχώς, όμως, ολοχρονίς, με άνοστες ντομάτες) ο κρητικός ντάκος, παξιμάδι στρογγυλό από κρίθινο και σταρένιο αλεύρι, με ντομάτα τριμμένη ή κομμένη σε κυβάκια, ξινομυζήθρα (ή φέτα), ελαιόλαδο και ρίγανη ξερή, τριμμένη. Στην πραγματικότητα, ντάκους στην Κρήτη λένε τα παραλληλόγραμμα παξιμάδια από μακρόστενα ψωμιά, ενώ τα στρογγυλά, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον γι’ αυτή τη χορταστική σαλάτα, κριθαροκουλούρες.
Στην έρευνά μας, δεν βρήκαμε καταγεγραμμένη μαρτυρία για το πότε η ντομάτα και το τυρί «σκαρφάλωσαν» πάνω στο παξιμάδι. Όμως, μπορούμε να εικάσουμε το γιατί: το σκληρό παξιμάδι έπρεπε κάπως να μαλακώσει και, αν ήταν κάπως αφράτο, δεν χρειαζόταν βρέξιμο – αρκούσαν τα υγρά της ντομάτας. Παρόμοιο σερβίρισμα κάνουν και οι Μυκονιάτες με τα δικά τους παξιμάδια, τις μόστρες, και οι Ζακυνθινοί με τις φρύσσες.
Διαβάστε περισσότερα στο gastronomos.gr