Τρεις ήπειροι, Αφρική, Ασία, Ευρώπη· τρεις χώρες, Γκάνα, Νεπάλ, Ελλάδα· ένας κόσμος. Ιστορίες ανθρώπων όλων των ηλικιών, διαφορετικών πολιτισμικών και κοινωνικών καταβολών, με κοινό σημείο τον σκληρό καθημερινό αγώνα που δίνουν για την επιβίωση. Δεκάδες άντρες, γυναίκες, παιδιά, που τα πρόσωπά τους έχουν «χαρτογραφήσει» ταυτόχρονα η ελπίδα, η χαρά, η αισιοδοξία, αλλά και ο πόνος, ο φόβος, η φτώχεια, η απελπισία, μέχρι που άφησαν βαθιά τα σημάδια τους σε δέρμα και ψυχή. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πρωταγωνιστές, οι αληθινοί ήρωες του ντοκιμαντέρ «Ένας κόσμος», που σκηνοθέτησε έπειτα από πρόσκληση της ActionAid ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης. Το οδοιπορικό του συνεργείου σε Γκάνα και Νεπάλ διήρκεσε δύο εβδομάδες, κατά τις οποίες τρεις κάμερες κατέγραψαν πολλές δεκάδες συναντήσεις, τοπία, κοινότητες, σκηνές και εικόνες της καθημερινής ζωής, συζητήσεις, γιορτές, εκπλήξεις, αλλά και δυσκολίες, φτώχεια, αναποδιές. «Είναι σαν ένα συναισθηματικό σκωτσέζικο ντους. Τη μια στιγμή γελάς και την άλλη σοκάρεσαι με αυτό που βλέπεις. Πήγαμε σε τόσα διαφορετικά μέρη, μπήκαμε σε τόσα σπίτια, και κάθε φορά προσπαθούσα να εκλογικεύσω και να μην αφήσω το συναίσθημα να μου καθορίσει τη διάθεση», λέει στο «Κ» ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης.
Η επαφή με τα παιδιά χάρισε σε όλη την ομάδα κινηματογράφησης μοναδικές αναμνήσεις και τις πιο μεστές σε συναισθήματα και εικόνες στιγμές του ταξιδιού. Ήταν, άλλωστε, αυτοί που ανέλαβαν να μεταφέρουν στα παιδιά τα μηνύματα και τα δώρα των αναδόχων τους της ActionAid και είχαν τη χαρά να δουν τον ενθουσιασμό τους, αλλά και να απολαύσουν τη φιλοξενία και την ευγνωμοσύνη τους. «Από τις ομορφότερες αναμνήσεις μου είναι εκείνο το βράδυ που φτιάξαμε όλοι μαζί έναν θερινό κινηματογράφο μέσα στη ζούγκλα της Αφρικής, για να δούμε κινούμενα σχέδια με κλασική μουσική. Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή», θυμάται ο σκηνοθέτης.
Η μικρή Νεπαλέζα και ο σκηνοθέτης δεν άργησαν να γίνουν φίλοι.
Ένα ιδιαίτερο κομμάτι του ντοκιμαντέρ, που θα προβληθεί την Κυριακή 31 Μαρτίου στις 20.00, στον Alpha, είναι η καταγραφή και η παρουσίαση του έργου της ActionAid στην Ελλάδα. Η κάμερα μπήκε στο «Επίκεντρο», έναν χώρο στήριξης για ανθρώπους που έχουν πληγεί από την κρίση, το οποίο στοχεύει μέσα από την ενδυνάμωση των ικανοτήτων τους να φέρει μακροπρόθεσμες αλλαγές στη ζωή τους.
Η μεγάλη ευθύνη του σκηνοθέτη ήταν να μπορέσει να αφηγηθεί με σεβασμό τις ιστορίες των ανθρώπων και να αναδείξει το έργο που επιτελείται. Όσο για το τι κέρδισε ο ίδιος από αυτή την εμπειρία, ομολογεί ότι τον έκανε να ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό του που, αν δεν είχε κάνει αυτό το ταξίδι, μπορεί να μην τα γνώριζε ποτέ. «Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που είχα τη δυνατότητα να ζήσω μια τέτοια εμπειρία και μακάρι να κατάφερα και να στήριξα με τον τρόπο μου, έστω και για λίγο, όλο αυτό το έργο, που είδα με τα μάτια μου ότι γίνεται, γι’ αυτούς τους ανθρώπους». ■