Σε λίγες ημέρες συζητείται στο Ευρωκοινοβούλιο το παράνομο εμπόριο ζώων στην Ευρώπη. Μέσα στους φακέλους που θα ανοίξουν, θα συναντήσουμε το εμπόριο ειδών που βρίσκονται υπό εξαφάνιση, τα παράνομα εκτροφεία που έχουν γεμίσει τη Γηραιά Ήπειρο με σκυλιά «ράτσας» γεμάτα προβλήματα υγείας (από την εντατική αναπαραγωγή της ίδιας γραμμής αίματος, μεταξύ άλλων φρικτών και ανομολόγητων) και, φυσικά, την εξαγωγή αδέσποτων ζώων από την Ελλάδα και την Ιταλία στις «μεσσιανικές» χώρες, αυτές που έχουν βαλθεί να σώσουν τα ζώα της Μεσογείου, επειδή τα δικά τους, τα ντόπια παρατημένα στον δρόμο, τα αναλαμβάνει στο άψε σβήσε ο μπόγιας.
Στην Ελλάδα, οι παραέμποροι ζώων λειτουργούν ακόμα, σχεδόν ανενόχλητοι. Αθωώνονται βάσει «εθιμικού Δικαίου», ακόμα κι αν έχουν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω (ναι, υπήρξα μάρτυρας τέτοιας ετυμηγορίας), χλευάζουν τη Δικαιοσύνη, χτίζουν γύρω από το πρόσωπό τους ένα προφίλ οσιομάρτυρα-ιεροκήρυκα που τα βάζει με το «σύστημα», την κοινωνική αναλγησία, τους φονιάδες ζώων.
Μερικές φορές γίνονται φονιάδες και οι ίδιοι. Όταν, ας πούμε, στοιβάζουν δεκάδες ζώα στα φορτηγά για να τα στείλουν στον ευρωπαϊκό παράδεισο, αλλά κάποια από αυτά δεν αντέχουν τις κακουχίες του ταξιδιού.
Δεν πειράζει! Πάλι στον Παράδεισο θα καταλήξουν. Οι ψυχές τους τουλάχιστον. Τα υπόλοιπα θα ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Θα τα παραλάβουν οι νέοι ιδιοκτήτες τους, αυτοί που «ήρθαν στην Ελλάδα και τα λυπήθηκαν», ενώ όσο καιρό βρίσκονταν στη χώρα τους δεν ήξεραν ότι υπάρχουν κλουβιά με μελλοθάνατους σκύλους στη γειτονιά τους. Ο έμπορος θα πάρει το αντίτιμο της πώλησης, αυτό που δημοσίευσε νωρίτερα στις αγγελίες του Facebook –κανένας εισαγγελέας δεν έχει προφίλ στον Βεεμώθ της κοινωνικής δικτύωσης– και θα γράψει, θριαμβευτικά, στη σελίδα του: «Άλλες δεκαπέντε ψυχούλες βρήκαν αγάπη στις νέες τους οικογένειες! Βοηθήστε μας να σώσουμε κι άλλα σκυλάκια. Πάρτε και έναν IBAN να σας βρίσκεται – όχι για μας, για τα φουκαριάρικα τα ζωάκια». Και φυσικά, θα ρίξει το κρίμα στους διώκτες του: «Αν μας αφήνατε ανενόχλητους, όλα τα ζώα θα έφταναν σώα στον προορισμό τους». Ναι, κι αυτό με τα ίδια μου τα αυτιά το έχω ακούσει.
Αυτό το κουρασμένο αφήγημα θα συζητηθεί στην Ευρωβουλή την ερχόμενη εβδομάδα. Αυτές οι πολυκαιρισμένες δικαιολογίες ότι «τα ζώα δεν ανήκουν σε κανέναν» (ψέματα, ανήκουν, διά νόμου, στους δήμους), «το αντίτιμο της πώλησης καλύπτει τα έξοδά τους» (και τον ΙΒΑΝ γιατί τον δημοσιεύετε, παιδιά; Για να κλείσετε τον ισολογισμό της χρονιάς;), «τα παίρνουν οι ξένοι γιατί είναι εξωτικά» (πώς δηλαδή, γαβγίζουν ελληνικά;) θα ακουστούν.
Από τους ευρωβουλευτές που το ανακίνησαν πρώτοι περιμένω να ακούσω αυτό που εισηγήθηκαν, εδώ και πολλά χρόνια, οι βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων στις χώρες που αφαιμάσσονται από τους απατεώνες: Όχι άλλους νέους νόμους. Όχι ερμηνεία του νομοθετικού πλαισίου κατά το δοκούν και με περίσσευμα επιείκειας. Αυστηρή εφαρμογή του νόμου για τις παράνομες εξαγωγές και παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
Ίσως και ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο-οδηγία για το πώς πρέπει να υποδέχονται τους παράνομους διακινητές οι αρχές στις χώρες προορισμού του «εμπορεύματός τους». Τίποτα δεν με διαβεβαιώνει ότι δεν θα είναι απλώς μια ημέρα ευχολογίων και αβροφροσύνης. Αλλά θέλω να ελπίζω ότι ο θάνατος των εμποράκων θα έρθει από την Εσπερία. Έστω και με τους απογόνους του Σαίξπηρ απόντες. ■