Μας χωρίζουν ακριβώς 101 χρόνια από την παράξενη αυτή φωτογραφία. Είναι η εποχή της λεγόμενης «ισπανικής γρίπης», της πρώτης σοβαρής πανδημίας του 20ού αιώνα. Η νεαρή κομψή γυναίκα (δεν θυμίζει αχνά τη σύγχρονή της Βιρτζίνια Γουλφ;) διαβάζει το βιβλίο της αναπνέοντας καθαρό, ακίνδυνο αέρα με τη βοήθεια μιας εκκεντρικής συσκευής, πιθανότατα οξυγόνου. Έναν αιώνα πίσω, η διάδοση μιας επιδημίας είχε πολύ πιο φονικές συνέπειες· μιλάμε για την εποχή που δεν υπήρχαν αντιβιοτικά, ενώ και οι υποδομές υγείας ήταν σε πρωτόγονο επίπεδο σε σύγκριση με σήμερα.
Η ισπανική γρίπη, που πάντως δεν ξεκίνησε από την Ισπανία (αλλά πιθανότατα από την Άπω Ανατολή ή την Αμερική), ήταν μετάλλαξη του ιού Η1Ν1, ενώ και αυτή είχε δυστυχώς τα συμπτώματα μιας κοινής γρίπης. Αυτό παραπλάνησε την επιστημονική κοινότητα της εποχής, με αποτέλεσμα να μη ληφθεί κανένα προληπτικό μέτρο τους πρώτους κρίσιμους μήνες εξάπλωσης της λοίμωξης, οι οποίοι συνέπεσαν με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τις καταστροφικές, όπως αποδείχθηκε, μετακινήσεις πληθυσμών.
Αντίθετα με τον κορονοϊό, η ισπανική γρίπη μόλυνε κυρίως νεαρά άτομα και ήταν τόσο επιθετική, που μεγάλος αριθμός ασθενών κατέληγαν μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες. Συνολικά εξόντωσε πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, αν και λιγότερο επίσημες αναφορές ανεβάζουν κατά πολύ τον αριθμό των θυμάτων. Δικαιολογήστε, λοιπόν, την αυστηρή συμμόρφωση της νέας γυναίκας με τους υγειονομικούς κανόνες μιας ούτως ή άλλως δύσκολης εποχής. Ήταν θέμα ζωής και θανάτου. ■