«Έχω μέσα μου μια δυναμική επαγγελματία, αλλά και μια τρυφερή μαμά, μια ρομαντική σύντροφο. Λατρεύω τα ταξίδια, αγαπώ το καλό φαγητό –δίδασκα μαγειρική όταν ήμουν στην Αμερική–, μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός, έκανα κωπηλασία, παίζω και παρακολουθώ τένις αλλά και κάθε είδους αθλητικό γεγονός με πάθος! Πάνω απ’ όλα με γεμίζει να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου και τους φίλους μου – δίνω μεγάλη αξία στη φιλία, στις ανθρώπινες σχέσεις γενικά. Νιώθω ολοκληρωμένη όταν βρίσκω τον τρόπο για να εκφραστούν και να συνυπάρξουν όλα αυτά». Βρισκόμαστε ήδη στα μισά αυτής της συνέντευξης και η Πέγκυ Αντωνάκου μοιάζει να διατηρεί αμείωτη την όρεξή της να απαντά σε κάθε ερώτηση, κάποιες φορές σαν έτοιμη από καιρό και άλλες έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα σκέψης, αναπόλησης, ενώ ένα μικρό χαμόγελο τρεμοπαίζει στα χείλη της.
Αυτή η ανέλπιστα ηλιόλουστη Παρασκευή πριν από το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας πλησιάζει στο τέλος της. Αν μια κάμερα έκανε αναδρομή στις κινήσεις μας τις τελευταίες τέσσερις ώρες, θα πρόβαλλε σε γρήγορη κίνηση την Πέγκυ Αντωνάκου να φτάνει χαμογελαστή στην γκαλερί που είχαμε επιλέξει για τη φωτογράφιση, να μας χαιρετά διά χειραψίας, να ποζάρει στον φακό σε διαφορετικές γωνιές του χώρου, ενόσω έξω ο ήλιος και τα σύννεφα έπαιζαν κυνηγητό στον ουρανό, τα αυτοκίνητα εναλλάσσονταν στις θέσεις πάρκινγκ και οι θαμώνες στα κοντινά καφέ. Την παρατηρούσα στη διάρκεια της φωτογράφισης να συζητά για όλα, τα ρούχα, τις γωνίες λήψης, τη στάση του σώματός της, το βλέμμα της, να ζητά τη γνώμη όλων, να τη συνυπολογίζει, να αστειεύεται, να γελά, να παραδέχεται ό,τι δεν γνωρίζει και τελικά να συνδιαμορφώνει την κατεύθυνση. Μπορούσα να τη φανταστώ να κάνει το ίδιο στον εργασιακό της χώρο, ως γενική διευθύντρια της Google Νοτιοανατολικής Ευρώπης με έδρα την Αθήνα. Μοιάζει να αισθάνεται άνετα στο πλαίσιο της ομάδας.
«Ο ηγέτης πρέπει να εμπνέει, όχι να τα ξέρει όλα»
«Ένας ηγέτης είναι όσο επιτυχημένος είναι η ομάδα του», λέει, «γιατί ο ηγέτης σήμερα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που ήταν κάποτε. Κάποτε τα ήξερε όλα, ήταν αυθεντία, ήταν απόμακρος, έπρεπε να είναι αλάνθαστος, αλώβητος· τώρα ο ηγέτης είναι αδύνατο να τα ξέρει όλα και είναι σημαντικό να νιώθει άνετα με αυτό, αλλά και με το ότι μπορεί να διοικεί ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από αυτόν σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Πρέπει να εμπνέει, να ενδυναμώνει, να στηρίζει αλλά και να προκαλεί την ομάδα να αξιοποιεί τις δικές της δυναμικές. Ίσως το πιο σημαντικό είναι συνεχώς να εξελίσσεται, γιατί ζούμε στην εποχή που τα δεδομένα αλλάζουν γρήγορα και η μάθηση είναι αέναη». Η ίδια λέει ότι εδώ και λίγους μήνες που είναι στην εταιρεία «ανακαλύπτω με ενθουσιασμό το κομμάτι του digital advertising, που μου είναι καινούργιο, και μαθαίνω πολλά από την ομάδα μου, μια ομάδα έμπειρη και πολύ ορεξάτη. Το όραμά μου είναι ξεκάθαρο, η μεγαλύτερη πρόκληση και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη χαρά για μένα είναι τώρα να το πραγματοποιήσουμε». Ο τρίχρονος γιος της, από την άλλη, είναι περιχαρής που η μαμά του δουλεύει στο YouTube, που είναι από τα αγαπημένα του «παιχνίδια».
Δημιουργική τόλμη
Γεννήθηκε στην Αθήνα, από γονείς με καταγωγή από τη Λακωνική Μάνη και τη Μύκονο. Έχασε τον πατέρα της σε τροχαίο σε νεαρή ηλικία. Η μητέρα της αναγκάστηκε να αναζητήσει δουλειά, έζησαν μια σκληρή και απότομη μετάβαση. Εκείνος την είχε συμβουλεύσει να μη γίνει ψυχολόγος όπως ήταν το παιδικό της όνειρο, αλλά να επιλέξει ως επάγγελμα κάτι πιο «πρακτικό». Τελείωσε το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και εργάστηκε για λίγα χρόνια στην Opel, πριν φύγει για τις ΗΠΑ, όπου έκανε ΜΒΑ με ειδίκευση στο μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν – και επειδή τα όνειρά της δεν τα εγκαταλείπει ποτέ, έκανε και ένα μεταπτυχιακό στην ψυχολογία. Εργάστηκε στην DELL για περίπου μία δεκαετία, στην Αμερική και στην Ευρώπη, και μετά εντάχθηκε στο δυναμικό της Microsoft Ελλάς, όπου κατόρθωσε να ανέλθει ως τη θέση της CEO – η πρώτη γυναίκα και η νεότερη στην ιστορία της εταιρείας στην Ελλάδα. Και τώρα η Google. Μια πορεία θεαματική, αλλά όχι ανεξήγητη.
Πορτρέτο: Κωστής Σωχωρίτης (© Maja Djordjevic, Instead of Greeting You I’m Asking When You’ll Come, Todd James, My Finest Hour/ Courtesy of Dio Horia Gallery)
«Σε καθένα από αυτά τα βήματα υπήρχε κάτι που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή με ενέπνεε πολύ· η έμπνευση για μένα είναι πολύ σημαντική. Είχα συνέχεια τη διάθεση και την όρεξη να αναλάβω περισσότερη ευθύνη. Με χαρακτηρίζει αυτό που εγώ λέω δημιουργική τόλμη. Το νέο δεν με φοβίζει, με εξιτάρει, αισθάνομαι ότι θα κάνω το καλύτερό μου, θα καταφέρω ό,τι καταφέρω, πάντως σίγουρα δεν θα αφήσω σπιθαμή που να μην έχω προσπαθήσει». Δεν είχε όμως ποτέ αμφιβολίες ότι δεν αξίζει τη θέση που έχει αναλάβει; «“Είτε πιστεύεις ότι μπορείς είτε ότι δεν μπορείς, έχεις δίκιο”. Δεν το λέω εγώ, το έλεγε ο Χένρι Φορντ, και με εκφράζει απόλυτα. Εγώ πιστεύω ότι μπορώ. Δεν είναι όμως μόνο η πίστη. Έχω δουλέψει πολύ, έχω δώσει ψυχή, καρδιά, ενέργεια και χρόνο, δεν μου δόθηκε απολύτως τίποτα. Κοιτάζω όσο πιο μακριά μπορώ, ψάχνω πάντα πώς να φτάσω το δικό μου μέγιστο και κατ’ επέκταση να πάρω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι την ομάδα της οποίας ηγούμαι, την εταιρεία την οποία εκπροσωπώ και τη χώρα στην οποία γεννήθηκα».
Για την Ελλάδα δηλώνει αισιόδοξη: «Οραματίζομαι μια Ελλάδα προηγμένη ψηφιακά, εξωστρεφή και καινοτόμα. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να κάνουμε μεγάλα άλματα. Βρισκόμαστε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που επενδύει σημαντικά στο ψηφιακό κομμάτι. Στη χώρα μας γίνονται ήδη σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι πια κοινός τόπος πόσο κρίσιμο είναι να είμαστε παρόντες στον παγκόσμιο ψηφιακό χάρτη και σε αυτή την προσπάθεια στέκομαι αρωγός».
Τεχνολογία, δημοκρατία και προσωπική ευθύνη
Μιλάει με ενθουσιασμό για την τεχνολογία: «Με γοητεύει, γιατί είναι ένας ζωντανός οργανισμός που αλλάζει συνέχεια και ταχύτατα. Είναι συνυφασμένη με τη ζωή μας σε όλες τις ηλικίες, τις καταστάσεις, τις ώρες της ημέρας. Ταυτόχρονα είναι το πιο στρατηγικό εργαλείο για ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας σε κάθε έκφανσή της. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον τουρισμό, τη “βαριά βιομηχανία” της χώρας μας. Σκεφτείτε μια τουριστική επιχείρηση που πρέπει να προσελκύσει πελάτες από παντού, που ανταγωνίζεται με επιχειρήσεις από ολόκληρο τον κόσμο. Εργαλεία όπως το Google Search δίνουν τη δυνατότητα να είσαι παρών εκεί ακριβώς που οι δυνητικοί πελάτες ψάχνουν παγκοσμίως. Και αυτό σημαίνει εξαγωγές, σημαίνει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας». Τονίζει ότι σε αυτή την κατεύθυνση «τα τελευταία χρόνια έχουμε αναπτύξει το πρόγραμμα Grow Greek Tourism Online, στο πλαίσιο του οποίου συνεργάτες της Google ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα και στηρίζουν την ψηφιακή εξέλιξη του κλάδου. Χαρακτηριστικά αναφέρω μία από αυτές τις δράσεις, όπου συνεργαστήκαμε με τον Δήμο Θήρας στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας “Σαντορίνη, προορισμός όλο το χρόνο”, για τη δωρεάν ψηφιοποίηση των τοπικών τουριστικών επιχειρήσεων που παρέμειναν ανοιχτές κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, προκειμένου να προσελκύσουν περισσότερους επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους». Ειδικοί σύμβουλοι βοήθησαν τις επιχειρήσεις να καταχωρίσουν χωρίς κόστος στους χάρτες όσο και στη μηχανή αναζήτησης όλες τις σημαντικές πληροφορίες επικοινωνίας, όπως τις ώρες λειτουργίας, τα τηλέφωνα επικοινωνίας και τις οδηγίες μετάβασης στην επιχείρηση. Τέλος, με τη βοήθεια ειδικών καμερών, δημιούργησαν για τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις εικονικές περιηγήσεις 360 μοιρών, που φιλοξενούνται δωρεάν στην πλατφόρμα Street View. «Ξέρετε, η τεχνολογία έχει το μαγικό ότι είναι συνυφασμένη με τη χρηστικότητα, άρα όσο πιο χρήσιμη είναι τόσο πιο βαθιά στη ζωή μας μπαίνει και όσο τη χρησιμοποιούμε τόσο πιο χρήσιμη γίνεται», προσθέτει. Θεωρεί επίσης ότι η τεχνολογία είναι βαθιά δημοκρατική. «Είναι μια εξισορροπιστική δύναμη. Δίνει ίση πρόσβαση στις πληροφορίες σε όλους μας. Τα δεδομένα δε, που πολλοί λένε ότι είναι το νέο πετρέλαιο, εγώ λέω ότι είναι σαν την ηλιοφάνεια, γιατί είναι ανεξάντλητα, υπάρχουν σε αφθονία και είναι διαθέσιμα σε όλους. Από μόνα τους τα δεδομένα είναι άχρηστα, αν δεν διαθέτουμε τα κατάλληλα εργαλεία, τα προσόντα και τις δεξιότητες για να τα μετατρέψουμε σε ιδέες, νέα προϊόντα και υπηρεσίες. Μόνο τότε αποκτούν αξία, γι’ αυτό και είναι σημαντικό να είμαστε εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα εργαλεία και τις δεξιότητες».
Τη ρωτώ για το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν κοινωνικές και ψηφιακές ανισότητες αν οι εταιρείες τεχνολογίας δεν μεριμνήσουν ώστε όλοι να έχουν πρόσβαση στα εργαλεία και να αποκτήσουν τις δεξιότητες που θα τους επιτρέψουν να συμμετάσχουν στην ψηφιακή επανάσταση. «Είναι πολύ σημαντικό στον ψηφιακό πλούτο να συμμετέχουν όλοι, να μη μείνει κανείς πίσω. Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο σχετικά άμεσο μέλλον το 90% των επαγγελμάτων θα απαιτούν ψηφιακές δεξιότητες. Η ενίσχυση των ψηφιακών δεξιοτήτων για την Google είναι παγκόσμια στρατηγική. Σκεφτείτε πως στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια υπολογίζουμε ότι έχουν εκπαιδευτεί πάνω από 130.000 άνθρωποι», απαντά. Σημαντική και αναγκαία ώθηση τονίζει ότι δίνει η τεχνολογία στους νέους: «Η τεχνολογία είναι ο μόνος τομέας στον οποίο οι νέοι έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα».
Ένα εξίσου μεγάλο στοίχημα είναι και η παρουσία γυναικών στα τεχνολογικά επαγγέλματα αλλά και σε θέσεις ευθύνης. «Χρειάζονται πρότυπα. Οι γυναίκες θα πρέπει να μη λένε όχι στον εαυτό τους πριν τους το πουν οι άλλοι. Πρέπει να αισθάνονται άνετα να διεκδικούν», τονίζει η Πέγκυ Αντωνάκου. «Σημαντικό επίσης είναι να θυμόμαστε ότι το ζητούμενο είναι η ισότιμη εκπροσώπηση, οι ίσες ευκαιρίες, δηλαδή η ισότητα, όχι η ομοιότητα. Είναι ακριβώς αυτή η διαφορετικότητα της προσέγγισης που είναι το ζητούμενο σήμερα».
Η «νέα» επιτυχία
Στη νέα εποχή διαφοροποιείται με γοργούς ρυθμούς και ο ορισμός της επιτυχίας για μια επιχείρηση: «Επιτυχία είναι συνολικά το αποτύπωμα που αφήνει μια επιχείρηση – οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό. Το κομμάτι του περιβάλλοντος και της βιωσιμότητας με απασχολούσε πάντα ιδιαίτερα και χαίρομαι που η Google αναλαμβάνει την ευθύνη που της αναλογεί και θέτει καινούργια στάνταρ παγκοσμίως. Από το 2007 λειτουργεί με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος εταιρικός αγοραστής ανανεώσιμης ενέργειας παγκοσμίως».
Πορτρέτο: Κωστής Σωχωρίτης (© Maja Djordjevic, Instead of Greeting You I’m Asking When You’ll Come, Todd James, My Finest Hour/ Courtesy of Dio Horia Gallery)
Τι είναι όμως προσωπική επιτυχία; «Να μοιράζεσαι τις ευλογίες της ζωής σου, υλικά και μη αγαθά, εμπειρίες, ευκαιρίες, στιγμές, με όσο περισσότερους μπορείς, γνωστούς και άγνωστους. Να πέφτεις το βράδυ για ύπνο με ένα χαμόγελο στα χείλη όσο κουρασμένος κι αν είσαι, να αισθάνεσαι ότι αυτό στο οποίο αφιέρωσες τον χρόνο σου όλη την ημέρα έχει νόημα», λέει.
Αντίθετα με ό,τι θα πίστευε κανείς, δεν εργάζεται 24 ώρες το 24ωρο. Προσπαθεί να τελειώνει τη μέρα της με ένα ωραίο γεύμα με την οικογένειά της ή με φίλους, ενίοτε με ένα σινεμά ή ένα θέατρο, και την ξεκινά πάντα ετοιμάζοντας μαζί με τον γιο της το πρωινό του. Χαμογελάει όταν τη ρωτώ για τον ρόλο της ως μαμά: «Η γονεϊκότητα είναι μια δεύτερη ευκαιρία στην παιδική μας ηλικία, και αυτή την ευκαιρία προσπαθώ να την αξιοποιώ στο μέγιστο! Προσπαθώ να παίζω όσο μπορώ, να μην ξεχνάω να κυλιέμαι στο πάτωμα και να γελάω με κάθε ευκαιρία. Περνάμε πολύ χρόνο έξω, με ποδήλατα, πατίνια, έχω ανακαλύψει τη χαρά της λάσπης!». Κινείται σε ένα ενδιαφέρον δίπολο, όπου έχει την ανάγκη της ησυχίας, μιας ήρεμης βόλτας δίπλα στη θάλασσα, και ταυτόχρονα αναζητά τη φασαρία, το πάρτι, τη βραδινή έξοδο. «Όσο μεγαλώνω, συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει χαρά σε οτιδήποτε κάνεις, και εγώ αντλώ χαρά από τα πάντα, γιατί δίνομαι ολοκληρωτικά». Οι κοντινοί της άνθρωποι «με μαλώνουν, γιατί κάποιες φορές δεν τους αφήνω να με φροντίσουν όσο θα ήθελαν και με συγχαίρουν ενίοτε για τις συνταγές μου». Με εκπλήσσει που δεν ξέρει πόσα αποτελέσματα εμφανίζει η Google για το όνομά της, αλλά είναι σίγουρη ποιο θα ήθελε να είναι το δικό της Google Doodle: «ένα καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα σε ένα ελληνικό νησί». Στην ερώτηση ποια είναι η φιλοσοφία της στη ζωή, απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Ό,τι κάνω, να αφήνει θετικό αποτύπωμα για εμένα, για τους γύρω μου, για όσο περισσότερους μπορώ!».■