Ένα ιστιοπλοϊκό με ανοιχτά πανιά να σκίζει τα νερά του Αιγαίου. Αυτή η εικόνα δεν θα γεράσει ποτέ, μόνο που μέχρι σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες την κοίταζαν από τη στεριά και την ξαπλώστρα κάποιας παραλίας. Φέτος, άρχισαν να ανεβαίνουν στο κατάστρωμα. Και αφορμή ήταν ο κορωνοϊός. Αναζητώντας την ασφάλεια που παρέχει η απομόνωση με την οικογένεια ΄ή την παρέα σε ένα σκάφος και ψάχνοντας για ευκαιρίες λόγω των ακυρώσεων από το εξωτερικό, αρκετοί Έλληνες αποφάσισαν να δοκιμάσουν τη ζωή εν πλω.
Τα προηγούμενα χρόνια, τα περισσότερα σκάφη που έπλεαν σε Αιγαίο και Ιόνιο ναυλώνονταν από τουρίστες που ξεκινούσαν από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία ή και από πιο μακριά, από την Αμερική ή την Αυστραλία, για να βουτήξουν στα καταγάλανα νερά της χώρας μας. Οι Έλληνες, αντιθέτως, ήταν για καιρό διστακτικοί. Οι περισσότεροι ιστιοπλόοι πιστεύουν πως αυτό οφείλεται σε μια λανθασμένη άποψη που υπαγορεύει πως η ιστιοπλοΐα είναι ένα σπορ πλουσίων. «Νομίζω ότι είναι ένας χώρος που θεωρούνταν ελιτίστικος και πολύ ακριβός, χωρίς όμως να υπολογίζει κάποιος πως τα έξοδα για το σκάφος καλύπτουν και τη διαμονή και το μεταφορικό μέσο», μου λέει ο Γιώργος Ποδάρας, χρόνια ιστιοπλόος και ιδιοκτήτης της Captain Bigfoot, εταιρείας που διοργανώνει ιστιoπλοϊκές εκδρομές – και η ονομασία της αποτελεί ένα λογοπαίγνιο με το επώνυμό του. Ο Γιώργος αναλαμβάνει να μου περιγράψει τι εστί η ζωή σε σκάφος, αλλά φυσικά δεν θα δεχόταν να κάνει αυτή τη συζήτηση στη στεριά.
Ένα από τα ατού του σκάφους είναι και οι βουτιές στα ανοιχτά. Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Αβραμίδης
Ο διπλανός κολπίσκος
Μια Κυριακή του Ιουλίου, λοιπόν, σαλπάραμε με αφετηρία την Αρετσού. Σε μόλις δύο ώρες βρεθήκαμε σε ένα υπέροχο τοπίο, ανάμεσα στο μπλε του ουρανού και της θάλασσας. «Με την ιστιοπλοΐα είσαι ακριβώς εκεί που θέλεις να είσαι. Πάνω από τα γαλάζια νερά, στην ησυχία σου», μου λέει κρατώντας χαμογελαστός το τιμόνι. Αυτή άλλωστε είναι και η μαγεία: μια άγνωστη, ανεξερεύνητη Ελλάδα. Ο ίδιος, ο οποίος περνάει πια ελάχιστες ημέρες του χρόνου εκτός θάλασσας, αναφέρει πως αυτό που κάνει εντύπωση σε όσους ανεβαίνουν για πρώτη φορά σε ιστιοπλοϊκό είναι ότι μπορούν και κουβαλούν το ενοικιαζόμενο δωμάτιό τους όπου κι αν πηγαίνουν. «Μέσα σε μία εβδομάδα μπορείς να δεις από το κρεβάτι σου, από την τραπεζαρία σου και από την αιώρα σου το ηλιοβασίλεμα και το ξημέρωμα, μπορείς να φτιάξεις το κοκτέιλ σου σε όποιον κολπίσκο σού αρέσει και, όταν βαρεθείς, μπορείς να πας στον διπλανό».
Ο «διπλανός κολπίσκος» στο ελληνικό αρχιπέλαγος των 6.000 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων μεταφράζεται εύκολα και γρήγορα σε έναν ολοκαίνουργιο προορισμό. «Σίγουρα σε μία εβδομάδα αλλάζεις δύο με τρία νησιά, όπου κι αν είσαι, Κυκλάδες, Σποράδες, Ιόνιο», μου λέει. Πίσω από το τιμόνι του ιστιοπλοϊκού και δίπλα στον βασιλικό που έχει βάλει στην «είσοδο», ο Γιώργος έχει δει μια ανεξερεύνητη Ελλάδα που αναδύεται ανάμεσα από ερημικά νησιά και άγνωστες «πέτρες», όπως τις λέει, του αρχιπελάγους: είναι το γραφικό εκκλησάκι στους Αρκιούς, η ταβέρνα που συντηρεί η μία και μοναδική οικογένεια που ζει στα Λέβιθα και η γλυκιά κυρα-Ρηνιώ στην Κίναρο.
Η ζημιά που υπέστη φέτος ο κλάδος λόγω της πανδημίας μπορεί να μεταφράζεται σε μείωση της τάξης του 60% από ακυρώσεις ταξιδιών. Ο ίδιος όμως προτιμά να βλέπει την ευκαιρία του φετινού καλοκαιριού, που δεν είναι άλλη από το να δείξει αυτήν ακριβώς την Ελλάδα στους ίδιους τους Έλληνες και να τους βοηθήσει να εξοικειωθούν με την ιστιοπλοΐα. Το κέρδος δεν θα είναι μόνο οικονομικό, αλλά και κοινωνικό, όπως πιστεύει. «Είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να δείξουμε στον Έλληνα τον τόπο του, πόσω μάλλον μέσω ενός τρόπου διακοπών που είναι και πολύ ευχάριστος».
Φαγητό εν πλω. Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης
Ο σωστός καπετάνιος
Την ευθύνη του κλάδου να ανοίξει έναν νέο κόσμο στους Έλληνες που θα τολμήσουν φέτος αυτόν τον τρόπο διακοπών αισθάνεται και ο Ανδρέας Βλαχάκης της Blue Eternal Yachting. Ο Ανδρέας αναρωτιέται και αυτός με τη σειρά του πώς μια χώρα με τεράστια ναυτική ιστορία και πολυνησία δεν έχει ναυτικό πληθυσμό και αυτό που οι άνθρωποι του χώρου ονομάζουν με μια λέξη: «ναυτοσύνη». «Δεν είχαμε σχεδόν κανέναν Έλληνα πέρυσι. Φέτος, η αύξηση πλησιάζει το 70%», λέει χαρακτηριστικά. Μέλημά του τώρα είναι να αποδείξει στους «νεοφερμένους» πως οι διακοπές στο σκάφος είναι πλήρως ασφαλείς, δεν είναι απαραίτητα ακριβές και σου επιτρέπουν να απολαύσεις τη φύση με έναν μοναδικό τρόπο.
Για τον Ανδρέα, κομβικό ρόλο για να επιτευχθούν όλα αυτά παίζει ο skipper, κοινώς ο καπετάνιος. Γι’ αυτό και είναι συνδημιουργός του myskipper, της πρώτης διαδικτυακής πλατφόρμας μέσω της οποίας ο καπετάνιος δημιουργεί το προσωπικό του προφίλ με τα ενδιαφέροντα και τις περγαμηνές του, έτσι ώστε ο πελάτης να μπορεί να επικοινωνεί απευθείας μαζί του. Όπως εξηγεί, η επιλογή του skipper είναι σημαντική προκειμένου η παρέα να δει αυτά που θέλει και να περάσει καλά. «Άλλος skipper είναι κατάλληλος για μια παρέα 50χρονων και άλλος για μια παρέα 20χρονων. Αν, παραδείγματος χάριν, η παρέα αγαπά τις καταδύσεις, είναι προτιμότερο να διαλέξει έναν καπετάνιο που θα ξέρει πώς να τους καθοδηγήσει». Όπως λέει, μια ιστιοπλοϊκή εβδομάδα με skipper μπορεί, ανάλογα με το σκάφος και το είδος των διακοπών που θα επιλέξει κάθε παρέα, να ξεκινήσει από τα 350-400 ευρώ και να φτάσει μέχρι τα 20.000 ευρώ το άτομο.
Ηλιοθεραπεία και χαλάρωση. Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης
Διακοπές με δράση
Αγναντεύοντας τη θάλασσα από την πλώρη του σκάφους, που πλέον πηγαίνει μόνο με τη δύναμη του ανέμου, θυμάμαι τα αφοπλιστικά λόγια του τρίτου συνεντευξιαζομένου μου: «Η ιστιοπλοΐα σε εμπνέει για μια όμορφη ζωή, γίνεσαι ένα με τη φύση. Όταν ξυπνήσεις το πρωί σε ένα όμορφο και ερημικό τοπίο, δεν σε παίρνει να βγάλεις τον στραβό σου εαυτό». Ο Θανάσης Μπαξεβάνης, εκπαιδευτής ιστιοπλοΐας από το 1991, έχει διδάξει το αγαπημένο του άθλημα σε εκατοντάδες που ενδιαφέρθηκαν να μυηθούν σε αυτό, ενώ τον τελευταίο χρόνο αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά και στο τουριστικό κομμάτι, δημιουργώντας την Bax Yachting. Παρά τις δυσκολίες αυτού του καλοκαιριού, παραμένει αισιόδοξος για τη σχέση Ελλήνων και θάλασσας. «Υπάρχει μια μεταστροφή του Έλληνα που απλώς κάνει διακοπές με την πετσέτα του και πάει στα μπαράκια σε έναν άνθρωπο που συνδυάζει τις διακοπές με δραστηριότητες, και η ιστιοπλοΐα τού προσφέρει την ευκαιρία», σημειώνει και μου εξηγεί ότι χρόνο με τον χρόνο όλο και περισσότεροι θέλουν να εκπαιδευτούν, ώστε το καλοκαίρι να νοικιάσουν ένα σκάφος σε προσιτή τιμή και να πάνε διακοπές οικογενειακώς. «Αυτό μας δίνει την ελπίδα ότι η επόμενη γενιά θα είναι πιο εξοικειωμένη με τη θάλασσα».
Σε αυτό το παράξενο καλοκαίρι, λοιπόν, σε αρκετά από τα ιστιοφόρα που θα διασχίσουν με νωχελικό ρυθμό τις θάλασσες το πιθανότερο είναι να βρίσκονται Έλληνες επιβάτες. Κάποιοι από αυτούς θα ανακαλύπτουν για πρώτη φορά τη ζωή στη θάλασσα και, αν όλα πάνε πρίμα και η παρέα είναι καλή, ίσως νιώσουν εκείνη τη γλυκιά αμφιβολία, έπειτα από ώρα κρεμασμένοι στα ρέλια να «τρέχουν» πάνω στο κύμα, αν τελικά είμαστε φτιαγμένοι για να περπατάμε στη γη ή να πλέουμε στην απέραντη θάλασσα. ■