Χαρούμενοι στο Παρίσι

1' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Ρίτσαρντ Ρότζερς και ο Ρέντσο Πιάνο σκαρφαλωμένοι στο υπό ανέγερση Κέντρο Ζορζ Πομπιντού.  

To 1971, όταν κέρδισαν το πρώτο βραβείο για την κατασκευή του Κέντρου Μοντέρνας Τέχνης Ζορζ Πομπιντού, o Ρίτσαρντ Ρότζερς (σε πρώτο πλάνο) ήταν 38 ετών και ο αγνώριστος Ρέντσο Πιάνο (ακριβώς από πίσω του) τέσσερα χρόνια νεότερος.

Υπερβολικά νέοι για να διεκδικήσουν ένα τόσο σημαντικό έργο, αλλά και υπερβολικά ελεύθεροι για να σχεδιάσουν αυτό που ήθελε η ψυχή τους, οι δύο φίλοι, που είχαν συναντηθεί στο ανήσυχο Λονδίνο των σίξτις, ακτινοβολούν την ενέργεια της ηλικίας τους: το «βέβηλο» κτίριο που ονειρεύτηκαν για την καρδιά του Λε Μαρέ όχι μόνο δεν θα το έτρωγε η σκόνη σε κάποιο συρτάρι, αλλά έμελλε να προκαλέσει πραγματικό σεισμό στον κόσμο της αρχιτεκτονικής και να χαρίσει στο Παρίσι έναν νέο προορισμό. Για πρώτη φορά στην ιστορία των πόλεων το σημαντικότερο «έκθεμα» ενός νέου μουσείου έγινε το ίδιο το μουσείο. 

Η φωτογραφία, με τους δύο μετέπειτα σταρ της διεθνούς αρχιτεκτονικής κρεμασμένους σε κάποιο ριψοκίνδυνο σημείο του μεταλλικού σκελετού (στο βάθος διακρίνεται ο Ιρλανδός μηχανικός Πίτερ Ράις), είναι τραβηγμένη το 1974, στη μέση της κατασκευαστικής διαδρομής του μεγάλου έργου. 

Σαράντα έξι χρόνια μετά, δηλαδή πριν από λίγες εβδομάδες, ο χαμογελαστός κύριος με το πολύχρωμο κασκόλ θα ανακοίνωνε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Αντιθέτως, ο 83χρονος φίλος του συνεχίζει με το ίδιο κέφι. ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή