Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί το ψάρεμα δεν είναι στα μάτια της φιλοζωικής κοινότητας η άσπλαχνη, μοβόρικη, απάνθρωπη δραστηριότητα που καταλογίζεται στους κυνηγούς; Γιατί, ας πούμε, στα παιδικά προγράμματα της τηλεόρασης οι ψαράδες είναι αποδεκτά εκπαιδευτικά πρότυπα, ενώ οι κυνηγοί θεωρούνται φονιάδες της άγριας ζωής; Ή γιατί οι Δώδεκα Απόστολοι (ή οι περισσότεροι από αυτούς, γιατί ο Ματθαίος, ας πούμε, ήταν εφοριακός) ήταν φτωχοί αλιείς και όχι φτωχοί κυνηγοί;
Αν έχετε αναρωτηθεί σοβαρά, ξέρετε και την απάντηση. Γιατί η ανθρώπινη σπλαχνικότητα συνδέεται ευκολότερα με τα έμβια όντα που της μοιάζουν. Που έχουν αίμα να ρέει στις φλέβες τους, φωνητικές χορδές για να κραυγάζουν τον πόνο, μυς στο πρόσωπο για να εκφράζουν την επιθανάτια αγωνία τους.
Τα ψάρια δεν έχουν τίποτε από τα παραπάνω. Πολύ περισσότερο, μια άλλη κατηγορία θαλάσσιων ζώων, τα καρκινοειδή, τα οποία φαντάζουν στα μάτια των στεριανών ζώων όπως εμείς ως τεθωρακισμένα του νερού, χωρίς καμία άλλη ιδιότητα πέρα από τα βασικά ένστικτα της αναπαραγωγής και της επιβίωσης. Δυστυχώς για την επιλεκτική σπλαχνικότητά μας, τίποτε δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Στην προηγούμενη ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πάνω από εκατό ευρωβουλευτές κατέθεσαν προς ψήφιση μια τροπολογία που ζητούσε να συμπεριληφθούν στη νομοθεσία για την ανθρώπινη μεταχείριση των ζώων (ευρωπαϊκός νόμος από το 2006) οι αστακοί και τα ψάρια. Τα ψάρια, που πεθαίνουν από ασφυξία πάνω στις κουβέρτες των αλιευτικών αγωνιώντας για αρκετά λεπτά, και οι αστακοί, που βράζονται ζωντανοί στις κατσαρόλες των εστιατορίων. Οι αστακοί, οι οποίοι σχηματίζουν ιεραρχικές κοινωνίες, έχουν πρακτικά αθάνατο DNA και που όλο και περισσότερες επιστημονικές αναφορές τεκμηριώνουν ότι αισθάνονται πόνο.
Η καμπάνια για να αλλάξει ο τρόπος θανάτωσης των αστακών και των καβουριών έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου μία πενταετία. Χιλιάδες υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί, προσωπικότητες από τον χώρο της επιστήμης και του θεάματος έχουν ζητήσει από τις κυβερνήσεις τους να επιλέξουν έναν ακαριαίο τρόπο θανάτωσης που δεν επηρεάζει σε κανέναν βαθμό τη διαδικασία του μαγειρέματος και κάποιοι έχουν ήδη ανταποκριθεί. Η Ελβετία, ορισμένες επαρχίες της Ιταλίας και οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει τη μέθοδο της ηλεκτροπληξίας, που πρώτα αδρανοποιεί και μετά σκοτώνει σε διάστημα δευτερολέπτων.
Οι αρνητές αυτής της μεθόδου ισχυρίζονται ότι οι αστακοί δεν μπορούν να αισθανθούν πόνο, γιατί δεν έχουν εγκέφαλο ή νευρικούς υποδοχείς που να ανταποκρίνονται στις αλλαγές της θερμοκρασίας. Το πρόβλημα με αυτή τη μάλλον θηλαστικοκεντρική λογική είναι ότι πολλά από τα μαλακόστρακα δεκάποδα, όπως είναι οι αστακοί και τα καβούρια, επιδεικνύουν συμπεριφορές και βιολογικές αντιδράσεις που υποστηρίζουν τη θεωρία ότι μπορούν να επεξεργαστούν πολλά ερεθίσματα και να αισθανθούν πόνο.
Ίσως όχι όπως εσείς κι εγώ, αλλά έχει σημασία Η τροπολογία καταψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο. Ίσως είναι πολύ νωρίς ακόμα για το πολιτικό κατεστημένο της γερασμένης Ευρώπης. ■