Μπορεί η συνεχιζόμενη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στον γαλαξία τoυ τηλεοπτικού περιεχομένου να συνεχίζεται με αμείωτη ένταση το 2021, με την «πίτα» να έχει μεγαλώσει ακόμη περισσότερο και τους «σφετεριστές» του θρόνου (εκεί όπου κατοικοεδρεύει σταθερά το Netflix) να δηλώνουν ετοιμοπόλεμοι για την τελική μάχη των μαχών. Για μένα, ωστόσο, όλο αυτό το παιχνίδι αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων καταλήγει στην 67χρονη πεθερά μου, τη Μαίρη, στην Αργυρούπολη.
Εκείνη αποτελεί το –προφανώς υποκειμενικό– κριτήριο που χρησιμοποιώ για να αφουγκραστώ το κατά πόσο το online streaming είναι κάτι που αφορά αυτή τη στιγμή συνολικά τον ευρύτερο πληθυσμό. Ή συνεχίζει να έχει ενδιαφέρον αποκλειστικά και μόνο για όσους ασχολούνται έτσι κι αλλιώς με τα τηλεοπτικά πράγματα ή ανήκουν στο ηλικιακό γκρουπ των 30-40. Που είναι δηλαδή αρκετά νέοι/ευέλικτοι ώστε να αλλάζουν καταναλωτικές συνήθειες όταν οι συνθήκες είναι ώριμες και αρκετά πρόθυμοι, σε σύγκριση με τις νεότερες ή τις παλαιότερες γενιές, για να πληρώσουν για περιεχόμενο. Κάτι που στην Ελλάδα δεν αποτελεί, ομολογουμένως, οργανικό κομμάτι του DNA μας.
Η Μαίρη λοιπόν, συνταξιούχος καθηγήτρια αγγλικών και παραδοσιακή γιαγιά, «συστήθηκε» με το Netflix στις αρχές του 2020, όταν και έβαλε σύνδεση ίντερνετ γι’ αυτόν αποκλειστικά τον λόγο. Γκρινιάζοντας έντονα ότι είναι κάτι που δεν χρειάζεται στη ζωή της και το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να μάθει να χρησιμοποιεί. Και, πλέον, όχι μόνο έχει εξελιχθεί σε TV superspreader (μιλάει για τις νέες σειρές με όλες τις φίλες της στη λαϊκή, στον φούρνο και στην εκκλησία), αλλά και έχει φτάσει στο σημείο να βλέπει τις τηλεοπτικές πρεμιέρες πριν από μένα.
Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι το 2021 θα κληθώ να αποφασίσω εκ μέρους της ποια είναι η δεύτερη online video streaming πλατφόρμα στην οποία αξίζει να της κάνω δώρο συνδρομή. Γιατί πλέον, με όλα τα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα να διαθέτουν τη δική τους πλατφόρμα, τηλεόραση-streaming, εκεί είναι που έρχονται τα πράγματα και δυσκολεύουν απίστευτα.
Οι αυτοκρατορίες αντεπιτίθενται
Η μάχη για την καρδιά (και το πορτοφόλι) κάθε τελευταίου συνδρομητή, σε όποιο μέρος του πλανήτη και αν κατοικεί αυτός, αναμένεται να κορυφωθεί εντός του 2021, με όλες τις πλατφόρμες να ψάχνουν να βρουν την ιδανική συνταγή για να κρατήσουν τα εκατομμύρια επιπλέον συνδρομητών που τις εμπιστεύτηκαν μέσα στο 2020. Είτε, προφανώς, από επιλογή είτε από ανάγκη, αφού όλα τα υπόλοιπα είδη διασκέδασης (θέατρο, μουσικές συναυλίες κ.τ.λ.) ήταν σε κατάσταση λοκντάουν και σοκ και δέους.
Το Netflix συνεχίζει να έχει –ακόμη– προβάδισμα σε όλα τα επίπεδα. Έχοντας εδραιωθεί εδώ και χρόνια στη συνείδηση του κοινού, όχι μόνο στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (όπως κάποιοι εκ των ανταγωνιστών του), αλλά και σε όλο τον κόσμο, ετοιμάζεται σύντομα να περάσει το κατώφλι των 200 εκατ. συνδρομητών παγκοσμίως. Συνεχίζει να κλείνει αποκλειστικές συμφωνίες συνεργασίας με κορυφαίους παραγωγούς (π.χ. Σόντα Ράιμς, Ράιαν Μέρφι). Συνεχίζει να προσελκύει κορυφαίους ηθοποιούς/σκηνοθέτες (όπως τον Τζορτζ Κλούνεϊ, του οποίου το «The Midnight Sky» προβλήθηκε στα τέλη του 2020). Ενώ οι ειδικοί θεωρούν αρκετά πιθανό φέτος να μονοπωλήσει και τα Όσκαρ, κερδίζοντας και στις τέσσερις βασικές κατηγορίες ερμηνείας.
Από την άλλη, ο ρυθμός με τον οποίο αυξάνονται οι συνδρομητές δεν μοιάζει εφικτό να διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο. Ενώ, ταυτόχρονα, η ανάγκη για παραγωγή πρωτότυπου περιεχομένου (στη λογική των πρόσφατων «The Queen’s Gambit» και «Bridgerton») είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ειδικότερα αν λάβει κάποιος υπόψη ότι οι υπόλοιπες πλατφόρμες (π.χ. Disney+, HBO Max, Peacock) έχουν αρχίσει να παίρνουν πίσω το ελίτ περιεχόμενο (κινηματογραφικό και τηλεοπτικό) που μέχρι πρότινος διέθεταν στο Netflix, όπως μεταξύ άλλων τις ταινίες της Marvel, τα «Friends» και το «The Office». Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι το Netflix θα χρειαστεί να ξοδέψει αρκετά επιπλέον δισεκατομμύρια δολάρια προκειμένου να καλύψει το όποιο κενό. Μια ανάγκη που έρχεται να αντιμετωπίσει και η πρόσφατη εντυπωσιακή ανακοίνωση, εκ μέρους της πλατφόρμας, για παραγωγή και προβολή πάνω από 70 πρωτότυπων ταινιών το 2021, συμπεριλαμβανομένων των blockbuster τίτλων όπως το «Army of the Dead» του Ζακ Σνάιντερ και το «Red Notice» του Ντουέιν Τζόνσον.
Όλα αυτά αποτελούν μια συντονισμένη απάντηση στην αυτοκρατορία της Disney, η οποία φέτος, 14 μήνες μετά την έναρξη του Disney+, εξαπέλυσε την αντεπίθεσή της, με στόχο να φτάσει τα 230-260 εκατ. συνδρομητές έως το 2024, σκοπεύοντας να αποτελέσει κορυφαία επιλογή για όλους όσοι ενδιαφέρονται για καλό πρωτότυπο περιεχόμενο και όχι μόνο για οικογένειες με παιδιά.
Πώς σκοπεύει να το καταφέρει αυτό; Ανακοινώνοντας ένα εντυπωσιακό πλάνο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, που περιλαμβάνει την παραγωγή δεκάδων καινούργιων τηλεοπτικών σειρών, συμπεριλαμβανομένων πολυάριθμων projects γύρω από τους best-seller γαλαξίες της Marvel και των «Star Wars», τα οποία έρχονται να πλαισιώσουν το πρώτο επιβεβαιωμένο χιτ της, δηλαδή το «The Mandalorian» (γνωστό και ως «αυτό με τον baby Yoda»). Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το «Obi-Wan Kenobi» με τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, το «Andor» με τον Ντιέγκο Λούνα και το «Ahsoka» με τη Ροσάριο Ντόουσον, όσον αφορά τα «Star Wars», και τα «The Falcon and the Winter Soldier», «Loki» (με τον Τομ Χίντλστον), «She-Hulk» και «Hawkeye» (με τον Τζέρεμι Ρένερ) όσον αφορά τη Marvel. Επιπλέον η Disney θα δημιουργήσει ή θα διαθέσει στην πλατφόρμα σειρές και ταινίες από την Disney Animation και την Pixar.
Το μέλλον της κινηματογραφικής βιομηχανίας
Κομβικής σημασίας, όσον αφορά συνολικά το μέλλον του streaming και της κινηματογραφικής βιομηχανίας, αποτελεί η απρόσμενη απόφαση της Warner Bros να κυκλοφορήσει όλες τις ταινίες της για το 2021 ταυτόχρονα στους κινηματογράφους και στο –ραγδαία ανερχόμενο– HBO Max (για περιορισμένο χρονικό διάστημα).
Συμπεριλαμβανομένων blockbusters τύπου «Matrix 4», «Dune» και «The Suicide Squad» και κάνοντας ήδη την αρχή τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, με το πολυαναμενόμενο «Wonder Woman 1984».
Προφανώς η συγκεκριμένη απόφαση, που δέχθηκε κριτική από ηθοποιούς, σκηνοθέτες και ιδιοκτήτες κινηματογραφικών αιθουσών, επηρεάστηκε από την πανδημία, η οποία στις ΗΠΑ συνεχίζει ακάθεκτη, αλλά αυτό μοιάζει ως μια τάση που αναμένεται να συνεχιστεί και μετά το τέλος της, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού έχει αρχίσει να συνηθίζει να παρακολουθεί ταινίες στις υπηρεσίες streaming. Αλλά ακόμη και αν αυτό τελικά δεν συμβεί και οι κινηματογραφικές αίθουσες ανοίξουν και «ανθήσουν», το μόνο σίγουρο είναι ότι το «παράθυρο» ανάμεσα στην κυκλοφορία μιας ταινίας στους κινηματογράφους και τη δυνατότητα να τη δούμε στο σπίτι μας μειώνεται σε περίπου τρεις εβδομάδες. Κάτι που προφανώς έρχεται και ανατρέπει τα πάντα όσον αφορά το πώς θα παρακολουθούμε συνολικά περιεχόμενο από εδώ και πέρα.
Αναζητώντας το επόμενο «Game of Thrones»
Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στα άλλα δύο μεγαθήρια εκεί έξω, την Apple TV+ και τo Amazon Prime Video, που αποτελούν τις streaming προεκτάσεις εταιρειών με «απύθμενες» τσέπες. Εξ ου και είναι ικανές να κάνουν τη διαφορά, όποια στιγμή το αποφασίσουν. Κάτι που φάνηκε ήδη, με την AppleTV+ να μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι παρουσιάζοντας premium σειρές, όπως το «The Morning Show» με τους Τζένιφερ Άνιστον, Ρις Γουίδερσπουν και Στιβ Καρέλ, το «For All Mankind» ή το «The Servant» του M. Νάιτ Σιάμαλαν. Mε το ρόστερ της για το 2021 να περιλαμβάνει όχι μόνο τις επόμενες σεζόν αυτών, αλλά και –μεταξύ άλλων– το «Lisey’s Story», την καινούργια σειρά διά χειρός Στίβεν Κιγνκ (που γράφει το σενάριο) και Τζ. Τζ. Έιμπραμς, και το επικό κορεατικό έπος «Pachinko».
Αναζητεί ουσιαστικά εκείνη τη σειρά-πλανητικό φαινόμενο επιπέδου «Game of Thrones», γύρω από την οποία μπορεί να χτίσει τον υπόλοιπο γαλαξία της σε στέρεες βάσεις. Όπως δηλαδή έκανε παλαιότερα το HBO με τους «Sopranos» και πρόσφατα η Disney με το «Mandalorian». Το Amazon Prime Video, από την άλλη, δεν έχει τέτοια προβλήματα. Εκείνο έχει επενδύσει τα πάντα, ήδη από το 2017, στο να εξασφαλίσει τα δικαιώματα για το «The Lord of the Rings», την πιο ακριβή παραγωγή στην τηλεοπτική ιστορία (prequel σε σχέση με τις blockbuster ταινίες), έχοντας παραγγείλει πέντε σεζόν έναντι μιας συνολικής δέσμευσης άνω του ενός δισ. δολαρίων.
Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα
Επιπλέον, εντός του 2021, και τα υπόλοιπα μεγάλα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα μπαίνουν ακόμη πιο δυναμικά στη «μάχη» του streaming, με το Peacock της NBCUniversal (το τελευταίο entry στον χώρο) να παίρνει πίσω τα δικαιώματα του «The Office» από το Netflix και να προσπαθεί να δελεάσει το κοινό –πέρα από το εκτεταμένο αρχείο του– με το reboot του «The Fresh Prince of Bel Air». Ενώ, αντίστοιχα, το Paramount+ της ViacomCBS προσφέρει σειρές και ταινίες από brands όπως Comedy Central και Paramount Pictures από το εκτεταμένο αρχείο του και συγχρόνως μοιάζει αποφασισμένο να εδραιώσει και να επεκτείνει την παρουσία του με κεντρικό άξονα το «Star Trek» και τις καινούργιες spin-off σειρές που ετοιμάζονται.
Φτάνοντας στο σημείο κορεσμού
Αυτό που είναι άξιο επισήμανσης είναι το γεγονός ότι πλέον υπάρχουν ακόμη περισσότεροι ανταγωνιστές για τη δεύτερη συνδρομή της Μαίρης, και κάθε Μαίρης εκεί έξω, κάτι που είναι προφανώς εξαιρετικά καλό για το καταναλωτικό κοινό. Αν και όχι απαραίτητα για τα ίδια τα streaming services, που το 2021 αναμένεται να δυσκολευτούν να προσθέσουν τον επιθυμητό αριθμό νοικοκυριών στο ρόστερ τους για να επιτύχουν τους στόχους τους. Και αυτό ανεξαρτήτως της ποσότητας και της ποιότητας του περιεχομένου που προσφέρουν. Για να το θέσουμε απλά, είναι φανερό ότι φτάνουμε σιγά σιγά στο σημείο του κορεσμού. Εκεί όπου θα υπάρχουν υπερβολικά πολλές πλατφόρμες που θα διεκδικούν ταυτόχρονα την προσοχή μας. Το τι θα συμβεί τελικά μοιάζει ακόμη άγνωστο. Αν και ένα ξεκαθάρισμα του τοπίου μέσα στα επόμενα δύο χρόνια μοιάζει σχεδόν αναπόφευκτο. Ένα real life «Game of Thrones» σενάριο, που μοιάζει να έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον (και ακόμη περισσότερη ίντριγκα και παιχνίδια εξουσίας) από ό,τι η ίδια η αρχετυπική τηλεοπτική σειρά. ■