Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη κι ένα άρωμα καπνού και παραμυθιού όταν δοκιμάσεις την πρώτη γουλιά από το Caol Ila, ένα καλοκρυμμένο μυστικό στον χώρο των malt ουίσκι, που παράγεται με όλη την παραδοσιακή διαδικασία και παλαιώνει σε δρύινα βαρέλια. Η γευστική δοκιμή του είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία που θέλει τον χρόνο της. Μυρίστε. Πρώτα έρχονται τα medicinal, ιώδιο δηλαδή και θαλασσινό αλάτι, καπνός και τύρφη· αυτή είναι η ψυχή του Πορθμού του Άιλεϊ, στα νησιά των Εβρίδων στη Σκωτία. Αφήστε τη γευστική φαντασία να καλπάσει… φωτιά το βράδυ στην παραλία, μπαχαρικά και πιπέρια και καβουρδισμένα φουντούκια. Το λατρεύεις ή το μισείς, μέση οδός δεν υπάρχει. Προχωράμε; Με λίγο, πολύ λίγο παγωμένο νερό για να απελευθερωθούν και άλλα αρώματα, απρόσμενα, φρούτα και λουλούδια και μια στάλα πικρή σοκολάτα. Όχι τόσο βαρύ όσο πρωτοφάνηκε, ενώ γίνεται ακόμα πιο φιλικό με λίγο άγριο σκωτσέζικο καπνιστό σολομό, αυγοτάραχο Μεσολογγίου, κάποιο σκληρό καπνιστό τυρί. Μην το παρακάνετε όμως…
Στο ποτήρι
Το σωστό ποτήρι για την απόλαυση των malt είναι μια μικρή τουλίπα με καθιστό ποδαράκι, ένα σχήμα που εγκλωβίζει τα αρώματα προσφέροντας μεγαλύτερη απόλαυση. Δεν χρειάζεται να έχετε! Οι τουλίπες του λευκού κρασιού κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Απλώς θυμηθείτε: όσο πιο παλιό το απόσταγμα τόσο μεγαλύτερο το ποτήρι. Η ιδανική θερμοκρασία σερβιρίσματος θεωρείται εκείνη που επικρατεί στη βιβλιοθήκη ενός πύργου στη Σκωτία που θερμαίνεται από ένα τεράστιο τζάκι, δηλαδή γύρω στους 15°C. Αυτό σημαίνει να βάλετε τα μπουκάλια σε μια σαμπανιέρα. Λέμε όχι στον πάγο, που «καταβροχθίζει» τα λεπτά αρώματα, και λέμε ναι σε λίγο δροσερό νερό (ένα 20% λένε οι σπουδαίοι malt advisors), που χαμηλώνει και την αλκοολικότητα. Τώρα, αν κάποιος ζητήσει σόδα ή άλλο αναψυκτικό για το single malt, αποσύρετε γρήγορα τη φιάλη και βγάλτε το φθηνότερο blended που έχετε.
Αναζητήσαμε & βρήκαμε
— Caol Ila 12 Years Old, 52,80 €, στο House of Wine
— Caol Ila Distillers Edition, 70,10 €, cava Kylix
Ποντάρω στο ροζ
Ένας κούκος σίγουρα δεν φέρνει την άνοιξη. Ένα ροζέ κρασί στο ποτήρι, όμως;
Στο ροζ του δειλινού στη Βούλα, στο ροζ των Τ-shirt των αρρενωπών αγοριών, στο ροζ που παίρνουν τα μάγουλα όταν τρέχεις κόντρα στον άνεμο. Μα πάνω από όλα, στα ροζέ κρασιά! Που σου αλλάζουν τη διάθεση. Είναι, νομίζετε, τυχαίο ότι βρίσκονται στην κορυφή της παγκόσμιας ζήτησης, ότι αποτελούν το απόλυτο θερινό trend και συναγωνίζονται τις σαμπάνιες στα κοσμικά θέρετρα από το Σεν Τροπέ έως τη Μύκονο; Ασυμβίβαστα, νεωτεριστικά, ρηξικέλευθα, ξεκίνησαν το παγκόσμιο άλμα τους από την Προβηγκία και ζουν την άνοιξη της δόξας τους στην Ελλάδα. Μαντεύω τα ροζέ που σας αρέσουν: Idylle d’Achinos, Ακακίες, Ξινόμαυρο Γεροβασιλείου, L’Esprit du lac Κυρ-Γιάννη, το Merlot του Κώστα Λαζαρίδη. Μου αρέσουν κι εμένα! Θέλω όμως σήμερα να γεμίσω τα ποτήρια σας με κάποιες καινούργιες αγάπες. Να σας δελεάσω με το Delear (Grenache Rouge, Syrah, 13,60 €) της Σεμέλης και να σας διασκεδάσω με το Amuse (Sauvignon Blanc, Μούχταρο, 13 €) του Κτήματος Μουσών. Να υποκλιθώ στη χάρη του Grace (Αηδάνι, Μανδηλαριά, 16 €) του Anhydrous Winery του Αποστόλη Μούντριχα στη Σαντορίνη. Κι ύστερα πάμε στα πιο περίεργα: Hoof & Lur (Μοσχοφίλερο, 13,60 €), Κτήμα Τρουπή, και φινετσάτο Ίαμα Βρυνιώτη (Βραδιανό, 10,20 €). Στην άγνωστη σχεδόν ποικιλία Παμίδι και στο ομώνυμο μονοποικιλιακό ροζέ του Οινοποιείου Βουρβουκέλη (14 €). Και για το τέλος, ένα πραγματικά σπάνιο ροζέ από την Ανάφη, από το Κτήμα Φλαμουρού. Οι τοπικές ποικιλίες Φωκιανό, Μαυροτράγανο, Τριφυλιάτικο, Εφτάκοιλο, Μαντηλάρι, Βουδόματο συνυπάρχουν σε ένα κομψό, αρωματικό, ευχάριστο κρασί πολύ μικρής παραγωγής, που θα είμαστε τυχεροί αν το βρούμε. ■