Ενδοσκοπική ποπ

Κάπου μεταξύ synth pop και art rock, το ντεμπούτο άλμπουμ των Green Was Greener είναι ένα θετικό πρώτο δείγμα δουλειάς, που υπόσχεται πολλά.

1' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

To να αναζητάς τον τέλειο ήχο πάνω από πλήκτρα, μπλεγμένα καλώδια και οθόνες είναι περίπου σαν να προσπαθείς να βγάλεις το τέλειο περιοδικό: Γνωρίζεις ότι λίγοι θα σταθούν στις λεπτομέρειες, γνωρίζεις ότι αρκετοί θα σε βρουν μέσω διαδικτύου, όμως και πάλι πρέπει να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Αυτό έκανε και ο Θωμάς Στρατάκης. Με βάση το Ηράκλειο Κρήτης, αυτοδίδακτος μουσικά, ξεκίνησε τους Green Was Greener παίζοντας όλα τα όργανα μόνος. Στην πορεία, η υπομονή και οι σωστές συνεργασίες τον δικαίωσαν. Το ντεμπούτο άλμπουμ του γκρουπ με τίτλο Introspective είναι ένα θετικό πρώτο δείγμα δουλειάς, που υπόσχεται πολλά (μακριά από εμάς οι δημοσιογραφικές υπερβολές, που κόντεψαν να πνίξουν τον δίσκο από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας). Κάπου μεταξύ synth pop και art rock, αρκετά κοντά στην αισθητική των Tame Impala, κομμάτια όπως το Another Chance εντυπωσιάζουν με την ατμόσφαιρά τους, η οποία διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον μηχανικό ήχου και κιθαρίστα του γκρουπ Νίκο Βογιατζάκη. «Ο Νίκος με ξεκλείδωσε σε πολλά θέματα», παραδέχεται ο Θωμάς Στρατάκης. «Ζοριστήκαμε να το βρούμε, υπήρξε μεγάλη διαμάχη, γιατί ήμουν παρών σε όλο το mix και του έσπαγα τα νεύρα. Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που ακούμε στην Ελλάδα». Άραγε το όνομα Green Was Greener θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως σαρκασμός απέναντι στη νοσταλγία; «Απλώς μου ήρθε μια μέρα τυχαία», με προσγειώνει ο Θωμάς. «Oι ερμηνείες δόθηκαν μετά. Όσο για το Introspective, που σημαίνει ενδοσκόπηση, προέκυψε επειδή στα τραγούδια αυτά προσπάθησα να εξωτερικεύσω σκέψεις που δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν».

Ενδοσκοπική ποπ-1ΙΝFO
Το Introspective κυκλοφορεί ψηφιακά και σε βινύλιο από την Inner Ear.

Ενδοσκοπική ποπ-2ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Sparks – Kimono My House (1974)
Με αφορμή το The Sparks Brothers, ένα νέο μουσικό ντοκιμαντέρ επικεντρωμένο στα δύο τρελά αδέρφια της ποπ, ακούω ξανά το καλύτερο άλμπουμ τους. Από το λογοπαίγνιο του τίτλου μέχρι τον ύμνο This town ain’t big enough for both of us, εδώ βρίσκεται κλεισμένη όλη η ουσία μιας σπουδαίας μπάντας, που πολέμησε όσο λίγες τη συμβατικότητα. Ο Morrissey, η Bjork και πολλοί άλλοι κρατούσαν σημειώσεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή