Τα παλιά τα χρόνια, τα αγνά, τα παραμυθένια (λέμε τώρα), όταν άρχισα να ασχολούμαι ενεργά με την κυνοφιλία, υπήρχαν ελάχιστες πηγές πληροφόρησης για το ποιος σκύλος ταιριάζει σε ποιο αφεντικό. Μερικά βιβλία που έπρεπε να παραγγείλεις από το εξωτερικό, δύο-τρεις εκτροφείς με περιορισμένη πείρα και ό,τι άκουγες από τους ιδιοκτήτες σκύλων στο στενό σου περιβάλλον – οι οποίοι, υπ’ όψιν, ως γνήσιοι Έλληνες, δύσκολα θα παραδέχονταν οτιδήποτε διαφορετικό απ’ το ότι έκαναν την πιο σωστή επιλογή και πως ο σκύλος τους ήταν ο καλύτερος του κόσμου.
Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Τεράστιος ο πλούτος των πληροφοριών. Βαθύ το πηγάδι της γνώσης. Και όλα στα ακροδάχτυλά σας. Μοναδική παγίδα, η πληθώρα της σαβούρας που πρέπει να προσπεράσει κανείς για να φτάσει στην αξιόπιστη ενημέρωση. Και εδώ σας έχω τη συμβουλή που δεν θα χάσετε αν ακολουθήσετε: Μπείτε στο YouTube. Ξεχάστε την απλή αναζήτηση σε ιστοσελίδες με σεντόνια κειμένων (δεν τα διαβάζετε πια, έτσι κι αλλιώς). Βρείτε έναν εκπαιδευτή που σας κάνει. Που ταιριάζει στις προσδοκίες σας, που είναι προσιτός, τα λέει χύμα, δείχνει τις πραγματικές προθέσεις του και προκαλεί συμπάθειες και αντιπάθειες. Ναι, αντιπάθειες, γιατί σε αυτή τη δουλειά, αν σε συμπαθούν όλοι, κάτι δεν κάνεις σωστά. Και έπειτα, αφιερώστε λίγο από τον ελεύθερο χρόνο σας για να παρακολουθήσετε τις συνεντεύξεις του με τους εκτροφείς. Το περασμένο Σαββατοκύριακο αποδελτίωσα, σχεδόν πλήρως, έναν τέτοιο «καναλάρχη» του YouTube. Το στιλ του δεν ήταν ιδιαίτερα του γούστου μου. Η προσέγγισή του στο βασικότερο κυνοφιλικό ερώτημα, όμως, ήταν άψογη. Εύστοχες ερωτήσεις, ξεψάχνισμα με το γάντι –αλλά όχι πάντα–, σαφή και συγκεκριμένα συμπεράσματα. Και απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα. Δηλαδή στο εξής ένα: Σου κάνει στ’ αλήθεια ο σκύλος που έχεις βάλει στο μάτι, επειδή σου γυάλισε ή έχεις πέσει κι εσύ θύμα του «συνδρόμου των 101 σκυλιών της Δαλματίας», του συνδρόμου που περιγράφει την «ξαφνική κορύφωση ενδιαφέροντος για μια συγκεκριμένη ράτσα κατοικιδίου επειδή το επέβαλε στο συλλογικό ασυνείδητο των καταναλωτών μια μαζική εμπορική δράση», όπως, ας πούμε, μια ταινία που έσπασε τα ταμεία του Χόλιγουντ;
Πέντε συνεντεύξεις παρακολούθησα, τη μία πίσω από την άλλη, εκείνο το κυριακάτικο μεσημεράκι. Ύστερα, αναζήτησα τα προφίλ των συγκεκριμένων εκτροφέων, ανακάλυψα τη δράση και την πορεία τους στον χώρο, είδα την προσφορά τους. Και, πέραν του ότι έμαθα πράγματα που αγνοούσα, ακόμα και για ράτσες που ξέρω αρκετά καλά, ανακάλυψα κι εγώ, όπως ελπίζω ότι θα ανακαλύψετε κι εσείς, κάτι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Το ελληνικό YouTube έχει ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειές του και έχει γίνει, σε μια σειρά από τομείς μαζικού ενδιαφέροντος, ένα θεμιτό σύνεργο καταγραφής και πληροφόρησης. Καλά νέα για όσους βαριούνται να διαβάζουν ή δεν έμαθαν ποτέ, στην εποχή της multimedia ομοβροντίας. ■