Οι ρομαντικοί «παίζουν μπάλα»

Οι ρομαντικοί «παίζουν μπάλα»

Τα εκδοτικά εγχειρήματα ενός νεαρού δημοσιογράφου και ενός συνδέσμου από την Πάτρα και οι παρέες που έγιναν σελίδες στο ελληνικό ίντερνετ αποδεικνύουν πως ο ρομαντισμός δεν έχει χαθεί τελείως από τον χώρο του ποδοσφαίρου.

6' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Ρομαντικούς» ονομάζουμε εκείνους που παρακινούνται από την αγάπη τους για ένα χόμπι τους και ασχολούνται με αυτό χωρίς να αποζητούν κάποιο οικονομικό όφελος. Στο ποδόσφαιρο, μέσα από προσπάθειες που τρέχουν στον ελεύθερο χρόνο από τη δουλειά τους, οι ρομαντικοί είναι εκείνοι ουσιαστικά που κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον για το άθλημα, παρά τις «αυτοκρατορικές» τάσεις που εμφανίστηκαν πρόσφατα στον χώρο.

Εμπνεόμενοι από τα πρώτα τους ερεθίσματα με την μπάλα, τη σχέση με την τοπογραφία της περιοχής όπου μεγάλωσαν και τα πειράγματα που κάνουν μεταξύ τους, δημιούργησαν έντυπα περιοδικά με δικά τους έξοδα και σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με χιλιάδες ακολούθους που αντιστέκονται στις αρνητικές τάσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου, που ζουν και αναπνέουν για τις αθέατες πλευρές του αθλήματος, ερασιτεχνικού και επαγγελματικού, αποδεικνύοντας πως το ποδόσφαιρο είναι πολλά παραπάνω από όσα συμβαίνουν στα στενά όρια του γηπέδου.

Οι αλάνες και τα κινήματα

Ο Άκης Κατσούδας, αρχισυντάκτης του περιοδικού Φουτμπόλ, που εκδίδει ο ίδιος και η συντακτική ομάδα, επέλεξε να αφιερώσει το νέο τεύχος στην ιστορία της ομάδας του χωριού του, τον Άρη Μαλεσιάδας Αιτωλοακαρνανίας, ο οποίος διαλύθηκε όταν εκείνος ήταν στην εφηβεία, και να μιλήσει για ένα ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, που δεν υπάρχει πια.  «Προσπάθησα να μη μείνω μόνο στην ομάδα, αλλά να καταγράψω το ποδόσφαιρο στην επαρχία· τις δυσκολίες των ανθρώπων, τα χρόνια της δόξας, τα ντέρμπι με τη Δόξα Αμοργιανών, το γειτονικό χωριό. Οι άνθρωποι δεν έπαιζαν για τίποτε άλλο πέρα από τη διασκέδαση, τα ταξίδια στον νομό και την κοινωνικοποίηση, καθώς οι ευκαιρίες να γνωρίσεις κόσμο στην επαρχία είναι πολύ λίγες, πέρα από τα καλοκαιρινά πανηγύρια», περιγράφει στο «Κ». Εκτός από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και τις κερκίδες, μεγάλο ρόλο στην κοινωνικοποίηση μέσω του ποδοσφαίρου έπαιξαν και τα παιχνίδια στις αλάνες, σύμφωνα με τον Κώστα Ραμπότα, διαχειριστή της σελίδας Dieci στο Facebook, που ξεκίνησε με αφορμή τον θαυμασμό για τους επιθετικούς του ιταλικού πρωταθλήματος που είχαν τον αριθμό 10 στην πλάτη τους (π.χ. Μαραντόνα, Τόττι) και αποτελούν αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του κινήματος «ενάντια στο σύγχρονο ποδόσφαιρο» που γεννήθηκε στις κερκίδες των γηπέδων. «Οι ιστορίες αλάνας έχουν τη βάση τους στην κοινωνικοποίηση. Συμμετέχουν άτομα που αθλούνται και άτομα που απλώς τους αρέσει το παιχνίδι. Τέτοιες ιστορίες γεννιούνται στα διαλείμματα, στο προαύλιο του σχολείου ή στα προκαθορισμένα, μεσημεριανά ραντεβού στις 4, με μια μπάλα στα χέρια, μέχρι να πέσει ο ήλιος».

Οι ρομαντικοί «παίζουν μπάλα»-1
Ένα ενσταντανέ από το γήπεδο του Αθλητικού Ομίλου Ύδρας, στο Περιβόλι του Κούσουλα. Σύμφωνα με το Φουτμπόλ, οι ντόπιοι λένε χαριτολογώντας πως η θέα του μοιάζει με εκείνη του Λουί ΙΙ στο Μονακό.

Η δύναμη της παρέας

Οι ποδοσφαιρικές εμπνεύσεις του Μαραντόνα συνεχίζουν να εμπνέουν όσους θέλουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο ερασιτεχνικά. Για την πενταμελή ομάδα/παρέα του CULT24 από τη Θεσσαλονίκη, οι επιρροές εντοπίζονται στα χιουμοριστικά περιστατικά του ποδοσφαίρου και στις καλτ προσωπικότητες των γηπέδων. «Υπάρχουν προσωπικότητες που άφησαν το στίγμα τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τις ατάκες και τις ποδοσφαιρικές τους πορείες. Αυτοί είναι το CULT. Σκοπός μας δεν είναι να προσβάλουμε κάποιον, αλλά να πειράξουμε. Όταν έχει ανταπόκριση και από τους ίδιους τους παίκτες και τους διαιτητές, οι οποίοι γελάνε με το περιεχόμενό μας, αυτό μας ωθεί να συνεχίζουμε έτσι», διευκρινίζει ο Φίλιππος Δημόπουλος, διαχειριστής της σελίδας.

Το πείραγμα είναι το βασικό χαρακτηριστικό της σελίδας και γίνεται με τα memes που ανεβαίνουν, τη θερμή ανταπόκριση στα σχόλια και τα podcasts με τους πρωταγωνιστές των γηπέδων. Οι διαδικτυακοί καβγάδες συχνά απομονώνονται ή αντιμετωπίζονται πιο αποτελεσματικά με πειράγματα και από τους χιλιάδες ακολούθους της σελίδας.

Μια άλλη παρέα από τη Θεσσαλονίκη έχει δημιουργήσει το «El Sombrero», ένα blog γεμάτο ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο μέσα από ιστορίες, μουσικές, βιβλία και ταινίες. Οι διαχειριστές του ανεβάζουν συχνά εικόνες από τα γήπεδα όλου του κόσμου, συνδυάζοντας την αγάπη τους για τη φωτογραφία. Αυτές οι πτυχές έχουν απήχηση και σε όσους δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. «Αυτό που μας αρέσει πολύ είναι όταν οι αναγνώστες μάς στέλνουν μηνύματα, όπως: «Εγώ δεν ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, αλλά είχα διαβάσει κάτι στη σελίδα και μου άρεσε». Είναι βασικό για μας οι επισκέπτες να βρουν κάτι που να τους ενδιαφέρει ή να τους εξάπτει την περιέργεια», μας εξηγεί ο Δημήτρης, από τα ιδρυτικά μέλη της σελίδας.

Οι ρομαντικοί «παίζουν μπάλα»-2
Δεξιόστροφα, η παντός καιρού κ. Χάιδω, ένθερμη οπαδός του Ηρακλή, ο παπα-Παύλος από την Κόρινθο, ιερέας και πρόεδρος της τοπικής ομάδας, και φωτογραφίες του Άρη Μαλεσιάδας από το μπαούλο. 

Ποδόσφαιρο και τόπος

Εκτός από τις παρέες, το ποδόσφαιρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και με τον τόπο. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες αποτελούν έναν «άτυπο» εκπρόσωπο της περιοχής στην οποία εδράζονται, για τα εκτός έδρας παιχνίδια σε τοπικό, πανελλαδικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. «Σε όποια πλευρά της Ελλάδας και να πας, θα δεις πως κάθε χωριό έχει το δικό του γήπεδο και τη δική του ομάδα. Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από χώμα, δύο τέρματα και δύο αποδυτήρια. Με αυτόν τον τρόπο, η ομάδα γίνεται το σήμα κατατεθέν ενός χωριού, και έτσι αποκτά μια τοπική προβολή», σημειώνει ο Άκης Κατσούδας. Αντίστοιχα και στις πόλεις. Η ομάδα που εκπροσωπεί η Πάτρα είναι η Παναχαϊκή, που φέτος έκλεισε 130 χρόνια ζωής, αν και το ενδιαφέρον για την ομάδα φθίνει λόγω της έλλειψης διακρίσεων και της άσχημης οικονομικής κατάστασης. Την ενασχόληση με την ομάδα και την ίδια την πόλη προσπαθεί να επαναφέρει ο σύνδεσμος Nortenos. Μέσα από το site τους και το fanzine Nuestra Era (Η εποχή μας) που διανέμεται έξω από τα «τσιμέντα της Αγυιάς» και σε σημεία στην πόλη, οι Nortenos προσπαθούν να εμφυσήσουν την ιδέα της ομάδας και της Πάτρας στη νεότερη γενιά και στον φίλαθλο κόσμο της Αχαΐας. «Παναχαϊκή ίσον Πάτρα, αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Τα παιδιά του συνδέσμου προωθούν την Πάτρα όπως μπορούν. Στα γκράφιτι που κάνουμε, βάζουμε πάντα αξιοθέατα της πόλης, αλλά συμμετέχουμε και σε διάφορες ενέργειες καλλωπισμού της, όπως με τον καθαρισμό των ταμπελών από τα αυτοκόλλητα», αναφέρει ο Σπύρος Μακρής, ένα από τα μέλη της συντακτικής ομάδας του fanzine, ενός ερασιτεχνικού έντυπου μέσου που έχει τις απαρχές του στους ultras των αγγλικών γηπέδων και μοιράζεται πριν από κάθε αγώνα έξω από το γήπεδο. 

Οι ρομαντικοί «παίζουν μπάλα»-3
Ένα από τα τελευταία ποδοσφαιρικά καφενεία της Ελλάδας, στην Αίγινα.

Ζητείται ρομαντισμός (;)

Το Nuestra Era και το Φουτμπόλ είναι δύο περιοδικά που εκδίδονται με έξοδα των δημιουργών τους, χωρίς υποστήριξη και κέρδος από τις πωλήσεις. Παρά τις δυσκολίες, δεν εγκαταλείπουν τα εγχειρήματά τους. Άλλωστε, από τα παιδικά του χρόνια, ο Άκης Κατσούδας έχει ενστερνιστεί το νόημα του ρομαντισμού. «Ο ρομαντισμός έχει τη σημασία τού να πας να δεις έναν αγώνα και να βοηθήσεις την τοπική ομάδα και επακόλουθα την περιοχή σου. Σχετίζεται με τη συλλογικότητα, ότι ανήκεις κάπου και θέλεις να βοηθήσεις. 

Για παράδειγμα, στο χωριό βοηθούσαμε να φτιάξουμε τις γραμμές του γηπέδου με ασβέστη και νιώθαμε ωραία». Ωστόσο, οι μοντέρνες εξελίξεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που απομακρύνουν το άθλημα από την ερασιτεχνική του φύση, θέτουν σε κίνδυνο τη ρομαντικότητά του, η οποία διατηρείται από τους φιλάθλους. «Όλοι ξεκινήσαμε να βλέπουμε ποδόσφαιρο επειδή είμαστε ρομαντικοί, επειδή αγαπάμε την ομάδα μας, ταυτιζόμαστε με παίκτες και προπονητές και θέλουμε και οι ίδιοι να αγαπάνε την ομάδα όπως εμείς. Παρά το γεγονός πως έχει χάσει αρκετά από τα στοιχεία που μας έκανε να το αγαπήσουμε, διατηρεί τη ρομαντικότητά του χάρη στον κόσμο», εκτιμάει ο Φίλιππος Δημόπουλος.

Γιατί όμως κάποιος να συνεχίσει να ακολουθεί μια ρομαντική στάση απέναντι σε ένα ποδόσφαιρο που διαρκώς απομακρύνεται από την παραδοσιακή του βάση; Τι είναι αυτό που δίνει σε κάποιον κίνητρο να συνεχίσει και να μην ακούει τις φωνές που λένε πως «ο ρομαντισμός έχει πεθάνει»; Για τον Κώστα Ραμπόνα, είναι οι ιστορίες παικτών που ξεκίνησαν από το μηδέν, «και αυτό νομίζω πως δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο μόνο, αλλά και με τη ζωή. Το κυνήγι της ευτυχίας και της επιτυχίας που περιγράφουν ανεβάζει το ηθικό στους αναγνώστες και τους παρακινεί να συνεχίσουν σε ενδεχόμενο αποτυχίας». Εδώ μάλλον βρίσκεται και ο λόγος που οι παρέες φτιάχνουν σελίδες, μπλογκ, περιοδικά και… ιστορία. Ξεκινώντας από το μηδέν, με όχημα την αγνή αγάπη τους για τη «στρογγυλή θεά», προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανά όσα ψήγματα ρομαντισμού έχουν απομείνει στο άθλημα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή