Μασαχουσέτη, 1817, ένα μικρό αγόρι ξυπνά από τον ξερό, επαναλαμβανόμενο ήχο ενός φτυαριού που σκάβει το χώμα. Οι αισθήσεις του είναι σε επιφυλακή, διεσταλμένες κόρες, γοργές κοφτές ανάσες, χείλη που τρέμουν. Ένας άντρας που δεν θυμίζει πια σε τίποτα τον πατέρα που τον ανέθρεψε, σε κάποιου είδους κρίση, απειλητικός, θανατηφόρος. Η νύχτα, ο κίνδυνος, ο ζόφος, ο τρόμος. Τριάντα τρία χρόνια μετά, το αγόρι είναι ο ίδιος πατέρας, χήρος, υπεύθυνος για την ασφάλεια και την ευημερία τριών παιδιών. Μια ανέλπιστη κληρονομιά τον ωθεί στην απόφαση να εγκαταλείψει τη ζωή στο φαλαινοθηρικό που κυβερνά και να οδηγήσει τα βήματα των παιδιών του σε στέρεο έδαφος, στην κληροδοτημένη από τον αποξενωμένο του εξάδελφο οικογενειακή έπαυλη Τσάπελγουεϊτ. Κάτω από τα πέλματά τους όμως το παλιό σπίτι τρίζει, βογκά, δυσανασχετεί. Πίσω από τις σαρακοφαγωμένες σανίδες στους τοίχους, κάποιου είδους ζωή −ή θάνατος;− παραμονεύει. Οι μέρες του Τσαρλς Μπουν γεμίζουν ανησυχητικές εικόνες, οι νύχτες του εφιάλτες. Διεσταλμένες κόρες, γοργές κοφτές ανάσες, χείλη που τρέμουν. Μήπως γίνεται ο ίδιος ένας πατέρας που δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτόν που ανέθρεψε τα παιδιά του;
Το Chapelwaite είναι η τρίτη για φέτος, μετά τα The Stand του Paramount+ και Lisey’s story του Apple TV+, τηλεοπτική σειρά που βασίστηκε ή άντλησε έμπνευση από λογοτεχνικό έργο του Στίβεν Κινγκ, εν προκειμένω από τη σύντομη ιστορία Jerusalem’s Lot. Ο συγγραφέας, που σε αντίθεση με τις άλλες δύο σειρές −έγραψε το σενάριο του Lisey’s story και ένα νέο τέλος για την πρόσφατη μεταφορά του The Stand− δεν αναμείχθηκε στην υλοποίηση, έδωσε παρ’ όλα αυτά την ευλογία του χαρακτηρίζοντας σε ένα τουίτ τη σειρά του Epix «εξαιρετική, ανατριχιαστική επέκταση της ιστορίας μου». Η σειρά θα προβληθεί στην Ελλάδα από τη Nova. Οι αδερφοί Τζέισον και Πίτερ Φιλάρντι, που έγραψαν το σενάριο, διατήρησαν τις εμβληματικές τοποθεσίες, τη στοιχειωμένη έπαυλη που δάνεισε το όνομά της στον τίτλο της σειράς, την εγκαταλελειμμένη κοινότητα Jerusalem’s Lot και την περιχαρακωμένη, θρησκόληπτη και συντηρητική κωμόπολη Preacher’s Corners. Άλλαξαν ωστόσο το πρωταγωνιστικό δίδυμο, βάζοντας δίπλα στον Τσαρλς Μπουν, αντί του υπηρέτη του, τη δυναμική επίδοξη συγγραφέα Ρεμπέκα Μόργκαν.
Οι ελαττωματικοί ήρωες του Έιντριεν Μπρόντι
Για τον οσκαρικό Έιντριεν Μπρόντι, που ανέλαβε να υποδυθεί τον κεντρικό ήρωα, είναι μόλις η τρίτη τηλεοπτική εμφάνιση στην 25ετή καριέρα του. Με την ήρεμη βαθιά φωνή του και το χαρακτηριστικό μειδίαμα, καθισμένος σε μια αναπαυτική πολυθρόνα, συμμετέχει από κάποια φιλόξενη γωνιά αυτού του πλανήτη στο ψηφιακό «στρογγυλό τραπέζι» που οργανώθηκε για την παρουσίαση της σειράς. Εξηγεί πρόθυμα ότι «έψαχνα πάντα και συνεχίζω να αναζητώ πρωταγωνιστικούς ανδρικούς ρόλους που με προκαλούν, που είναι διαφορετικοί από χαρακτήρες που έχω υποδυθεί στο παρελθόν και που είναι ελαττωματικοί. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η δουλειά που είχα να κάνω για να ανακαλύψω τον Τσαρλς Μπουν και να τον υποδυθώ. Είχε ένα σκληρό παρελθόν και τώρα είναι πατέρας, έχει μόνος του την ευθύνη της ευημερίας των παιδιών του και βρίσκεται σε αυτό το πολύ αφιλόξενο μέρος. Αυτό ήταν πολύ συναρπαστικό για μένα, γιατί είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη με την οποία όλοι μπορούν να ταυτιστούν, ότι πρέπει να προστατεύουμε τους αγαπημένους μας». Δεν είναι το μόνο σημείο στο οποίο νιώθει να συμπορεύεται με τον ήρωα που υποδύεται. «Είναι πολύ επίμονος άνδρας, νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, αν βρίσκονταν σε αυτή την κατάσταση, μετακομίζοντας σε αυτό το σπίτι, θα έφευγαν. Έχω μια παρόμοια επιμονή, γι’ αυτό μπορώ να την κατανοήσω, να καταλάβω το συναίσθημα του να μη νικηθείς, άσχετα με τα όποια εμπόδια, και να εργαστείς, να προχωρήσεις μπροστά. Νομίζω ότι είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό, το οποίο βέβαια μπορεί να σε βάλει σε μπελάδες», καταλήγει, αφήνοντας μια υποψία γέλιου.
«Με συναρπάζουν οι serial killers»
Η Έμιλι Χάμπσαϊρ μας υποδέχεται στο ψηφιακό δωμάτιό της με ενθουσιασμό. Ομολογεί ότι απολαμβάνει να βλέπει τους δημοσιογράφους στον χώρο τους, ως κανονικούς ανθρώπους. Περισσότερο βέβαια τη συναρπάζουν η αισθητική και η θεματολογία του gothic horror, παραδέχεται. «Αν θέλω να είμαι ειλικρινής, πρέπει να πω ότι παρακολουθώ ντοκιμαντέρ με δολοφονίες, διαβάζω true crime και με ενθουσιάζει το μυαλό αυτών των ανθρώπων, με συναρπάζουν οι serial killers. Για κάποιον καιρό σκεφτόμουν ότι ίσως κάτι δεν πάει καλά με εμένα, αλλά, όταν διαπίστωσα πως όλα αυτά τα σίριαλ είναι τόσο δημοφιλή, κατάλαβα ότι και οι υπόλοιποι άνθρωποι έχουν θέματα, όχι μόνο εγώ», λέει και ξεσπά σε γέλια. Δέχτηκε την πρόταση για συμμετοχή στη σειρά την εποχή που έγραφε το δικό της σόου (θα συν-γράψει και θα πρωταγωνιστήσει στη διασκευή της σειράς Mary Hartman, Mary Hartman του θρυλικού σεναριογράφου και παραγωγού Νόρμαν Λιρ) και για τον σκοπό αυτό μελετούσε το On Writing του Στίβεν Κινγκ. Το γεγονός ότι της ζητήθηκε να υποδυθεί μια συγγραφέα −που αναλαμβάνει τη δουλειά της γκουβερνάντας, ώστε να τρυπώσει στο σπίτι των Μπουν, για να ανασκαλέψει τα μυστικά τους και να γράψει ένα μπεστ σέλερ− το θεώρησε μάλλον μια ευπρόσδεκτη συνωμοσία του σύμπαντος. «Είδα τη Ρεμπέκα σαν έναν μοντέρνο Στίβεν Κινγκ», λέει. «Αν εκείνος ήταν γυναίκα στα μέσα του 19ου αιώνα, θα ήταν η Ρεμπέκα. Και μου αρέσει πόσο γενναία είναι, ότι μπαίνει σε αυτό το σπίτι, θέλει να πάει στην πηγή της ιστορίας και να πάρει έγκυρες πληροφορίες. Νομίζω ότι πήρε τη δουλειά, τον ρόλο της γκουβερνάντας, και τον άλλαξε, τον σκότωσε και έγραψε ένα βιβλίο γι’ αυτόν!». Η Ρεμπέκα είναι σίγουρα ο ρόλος με μερικές από τις πιο «πιασάρικες» ατάκες στη σειρά. «Χρειάζεται αποφασιστικότητα για να ξεπεράσει κανείς τα πρότυπα που άλλοι έθεσαν για εμάς. Ως γυναίκα αυτό το ξέρω καλά», λέει με παρρησία. Τη ρωτώ αν συμφωνεί. «Το υποστηρίζω απόλυτα. Νιώθω ότι τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς, κάθε μέρα, αλλά όλες οι προσδοκίες τίθενται μέσα από την ανδρική ματιά».
Οι φανταστικοί κόσμοι της Έμιλι Χάμπσαϊρ
Σε μια άλλη σκηνή, η Ρεμπέκα ομολογεί ότι «βρίσκω δύναμη και ελευθερία στις λέξεις. Μπορεί να μην έχω ταξιδέψει όσο εσείς, κύριε Μπουν, αλλά ταξιδεύω μέσα από όσα φτιάχνω στο μυαλό μου». Η Έμιλι Χάμπσαϊρ ταυτίζεται ομολογεί απόλυτα. «Βρίσκω κι εγώ δύναμη και ελευθερία στις λέξεις, κυρίως επειδή μεγάλωσα σε μια εποχή που τα παιδιά έπρεπε να τα βλέπουμε αλλά να μην τα ακούμε και επίσης οι γυναίκες δεν είχαν άποψη. Εγώ συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να λέω ό,τι ήθελα με γενναιότητα, αν το έγραφα, γιατί δεν είχα ποτέ το κουράγιο να πω τι σκεφτόμουν. Αν έλεγα την άποψή μου σε κάποιον που διαφωνούσε μαζί μου, έσπευδα να παραδεχτώ ότι αυτός είχε δίκιο. Όσο για τα ταξίδια του μυαλού, θα πω ότι εγώ έκανα πρόβα για καραντίνα όλη μου τη ζωή. Όλοι οι έλεγχοί μου από το σχολείο σημείωναν ότι η Έμιλι παίζει όμορφα μόνη της, αγαπούσα να φαντάζομαι πράγματα και είχα μια φανταστική φίλη που οι γονείς μου πίστευαν ότι υπήρχε και ήθελαν να γνωρίσουν τους γονείς της. (Ψιθυρίζει) Δεν είχε γονείς, γιατί δεν υπήρχε!».
INFO
Η σειρά Chapelwaite κάνει πρεμιέρα στο Novacinema 4HD την Παρασκευή 24/9, στις 22.00, και θα προβάλλεται κάθε Παρασκευή την ίδια ώρα.