O D3lta βαριέται και ενθουσιάζεται εύκολα. Ψάχνοντας καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, θυμήθηκε έναν γείτονα συγγραφέα στο διπλανό διαμέρισμα της πολυκατοικίας όπου μεγάλωνε στην Αθήνα. Δεν ήθελε να τον αναγνωρίζουν και χρησιμοποιούσε στο κουδούνι και στους λογαριασμούς το γράμμα Δ. «Είναι σαν να ξαναγεννιέσαι ή, όπως λέει και ο Freddy Mercury στο Bohemian Rhapsody, να σκοτώνεις τον παλιό σου εαυτό για να δώσεις χώρο στην εξέλιξη», μου λέει. Ο ελληνοαγγλικής καταγωγής singer και songwriter έβγαλε πρόσφατα το πρώτο του single, Hypocrites, ταράζοντας τα εγχώρια μουσικά ύδατα με τη φρεσκάδα του ήχου του και την αισθαντική χροιά της φωνής του. Το κομμάτι το ηχογράφησε στην Αγγλία, εν μέσω καραντίνας, με βασικό συνεργάτη τον διάσημο παραγωγό Jim Abbiss (Arctic Monkeys, Kasabian, Adele). «Είναι μοναδική εμπειρία να συνεργάζεσαι με έναν τόσο ταλαντούχο παραγωγό. Με συνεπήρε το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούσε καμία φόρμουλα. Άφηνε το κάθε τραγούδι να τον κατευθύνει». Όπως κάθε νέος καλλιτέχνης, πέρασε πολλά εμπόδια μέχρι το έργο του να βρει μια θέση στην καρδιά του κοινού. «Έχω ευχηθεί πολλές φορές να μην ήμουν τόσο ερωτευμένος με τη μουσική. Είναι δύσκολο επάγγελμα, όχι μόνο λόγω του οικονομικού. Σε φέρνει συχνά αντιμέτωπο με τον εαυτό σου και αναγκάζεσαι να παλέψεις με τις πιο σκοτεινές πλευρές σου».
Τι σου άφησε σαν εμπειρία το Λονδίνο;
Του οφείλω σε μεγάλο βαθμό το ποιος είμαι σήμερα. Αυτή η μείξη από διαφορετικές κουλτούρες, η αγάπη για τις τέχνες, η αποδοχή που νιώθεις όταν βρίσκεις κόσμο με κοινά ενδιαφέροντα, σε αλλάζει. Οι μουσικοί που γνώρισα από την underground σκηνή με βοήθησαν πολύ να εξελιχθώ. Μεγαλώσαμε μαζί στα λονδρέζικα υπόγεια μαγαζιά, μακριά από το glamour ή την προσδοκία της φήμης.
Σκέφτεσαι μια καριέρα έξω;
Τα αγγλικά είναι παγκόσμια γλώσσα, γι’ αυτό δεν έχω σκοπό να κάνω καριέρα σε μια συγκεκριμένη χώρα. Αξία για μένα έχει να βρω ανθρώπους που τους αγγίζει η μουσική μου και να κάνω live για να τους γνωρίζω από κοντά. Το Hypocrites, ας πούμε, πάει πολύ καλά στη Ρωσία, κάτι που δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ.
Είναι αλήθεια ότι το έγραψες μετά τη θητεία σου στον στρατό;
Ναι, στιχουργικά αλλά και μουσικά ήταν έντονα επηρεασμένο από την εμπειρία του στρατού. Είναι η απομυθοποίηση που αισθάνεσαι όταν ενηλικιώνεσαι και συνειδητοποιείς ότι ο κόσμος ίσως δεν είναι και τόσο ρομαντικός όσο τον είχες φανταστεί. Επειδή, όμως, είμαι αισιόδοξος ως άνθρωπος και δεν μπορώ να αφαιρώ από τίποτα τη θετική του έκφανση, στο τέλος του κομματιού, η «λύση» στο να μην είσαι υποκριτής είναι να πάρεις τον έλεγχο της ζωής σου στα χέρια σου.
Ποιος στίχος είναι περισσότερο βιωματικός;
«All we are is alienated hypocrites». Νιώθω ότι σήμερα έχουμε αποξενωθεί. Τα social media είναι, τελικά, μια εικονική πραγματικότητα, που πολλές φορές απέχει από την αλήθεια. Τώρα μου έρχεται στον νου κάπως αυθόρμητα, ένα άρθρο που διάβαζα. Έλεγε πως οι μπαλάντες μάς κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα σε σχέση με τα πιο upbeat τραγούδια γιατί είναι σημαντικό να νιώθεις πως δεν είσαι μόνος στον πόνο. Το βρήκα υπέροχο.
Είσαι λάτρης της gender fluid μόδας;
Δεν με απασχολεί εάν κάποιο ρούχο θεωρείται αντρικό ή γυναικείο ή εάν το make up και το eye liner «ορίζουν» τη σεξουαλικότητά σου. Ακολουθώ ό,τι με κάνει να αισθάνομαι άνετα.
Τι άλλο να περιμένουμε από σένα;
Μέχρι το τέλος του έτους θα κυκλοφορήσει ένα ακόμα single και θα ανακοινωθούν live εμφανίσεις στην Ελλάδα. Από το νέο έτος θα ακολουθήσει μια σειρά από ηχογραφήσεις, περιοδείες και νέες κυκλοφορίες που ανυπομονώ να ακούσει ο κόσμος.