- Ποιά είναι η περσόνα που δημιουργείς στη σκηνή και πόσο μοιάζει με τον πραγματικό σου εαυτό;
Είναι μια κατά βάση φουτουριστική χρωματιστή persona που αφηγείται τα μουσικά της συναισθήματα.
Δεν διαφέρουμε εσωτερικά, υπάρχει συστολή και στις δύο περιπτώσεις, εκείνη είναι πιο θαρραλέα και εντυπωσιακή.
Προσωπικά προτιμώ να κάνω πράγματα κάπου κρυφά που ξέρω πως δεν με βλέπουν, από το να είμαι μπροστά σε κόσμο που με κοιτάει.
Η περσόνα αυτή μου δίνει μια έξτρα δύναμη και το θάρρος που χρειάζομαι.
Σκοπός της είναι να σε μεταφέρει σε ένα πιο εξωπραγματικό περιβάλλον.
- Τι κάνεις όταν δεν είσαι αυτή η περσόνα; Πώς είναι η καθημερινότητά σου;
Έχω πιστεύω μια απλή καθημερινότητα. Εργάζομαι σε γραφείο, σπουδάζω, μου αρέσει να τρώω, να χαλαρώνω στο σπίτι απ’το να βγαίνω τα βράδια,
λίγες φορές μέσα στο μήνα θα πιω αλκοόλ όχι επιτηδευμένα απλά συχνά δεν μου ταιριάζει. Όταν βρίσκω ευκαιρία πηγαίνω στην λαϊκή, όλα αυτά τα χρώματα και οι υφές με εντυπωσιάζουν, με πιέζω να γυμνάζομαι και να ξυπνάω νωρίς το πρωί για να αδράξω την μέρα αλλά δεν τα καταφέρνω όλες τις εποχές, προσπαθώ να πηγαίνω εκδρομές και να περπατάω, μου αρέσει η φύση και η αγαπημένη μου βόλτα εμπεριέχει ηλιοβασίλεμα και θάλασσα.
Ανά περιόδους είμαι πολύ στο στούντιο, κι άλλες κατασκευάζω, σχεδιάζω και δημιουργώ αντικείμενα.
Για την ώρα γεμίζω τις μπαταρίες μου όσο μπορώ.
- Αν μπορούσαμε να πούμε ότι ο πρώτος σου δίσκος θέλει να αφηγηθεί μια ιστορία, ποιά ιστορία είναι αυτή;
Θα έλεγα ότι είναι η ιστορία μου. Ο πρώτος δίσκος είναι σαν προσωπικό ημερολόγιο. Ένα μουσικό ημερολόγιο.
Έχει στιγμές από διαφορετικά μέρη και χρονολογίες, έχει πολύ συναίσθημα, έχει σκέψεις, εξερεύνηση και συνειδητοποιήσεις.
Είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που εξελίσσεται, που γίνεται γυναίκα και ψάχνει να βρει τις βάσεις και τα θεμέλια του.
Ιδανικά η ιστορία αυτή θα συντονιστεί και με άλλα κορίτσια κι αγόρια διαφόρων ηλικιών και θα τους κρατήσει συντροφιά, θα τους κάνει να νιώσουν λιγότερο μόνοι.
- Το “Mermaid” κρύβει ένα δυνατό μήνυμα από πίσω, καθώς μιλάει για το female trafficking. Τι σ’ έκανε να θες να μιλήσεις γι’ αυτό;
Με λίγα λόγια είδα ένα ντοκιμαντέρ που με σόκαρε, άρχισα να ψάχνω και να διαβάζω κι όσο διάβαζα μαρτυρίες ανατρίχιαζα και εξοργιζόμουν.
Καταλάβαινα για πρώτη φορά τον όγκο του θέματος, το πόσες γυναίκες για χρόνια έχουν υποστεί αυτό το μαρτύριο, και πόσο κοντά μας είναι όλο αυτό χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Ήμουν σε μια πολύ εγκλωβιστική σχέση εκείνη την περίοδο, όσο κι αν πρακτικά δεν συγκρίνονται σε κανένα ποσοστό οι δύο αυτές συνθήκες, ένιωθα πως συμπάσχω με τις ιστορίες γυναικών που είχα διαβάσει, πως είχα χάσει τελείως τον εαυτό μου και ήμουν σαν φυλακισμένη. Μια μέρα πήγα βόλτα σε ένα ποτάμι είχα το λάπτοπ μαζί και έγραψα αυτό το κομμάτι. Γυρνώντας ήξερα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα από εδώ και στο εξής.
- Η οπτικοποίηση της δουλειάς σου φαίνεται να σε απασχολεί πολύ. Τα video clips σου αλλά και οι live εμφανίσεις σου έχουν πάντα ένα άρτιο αισθητικό – εικαστικό αποτέλεσμα. Η εικόνα για σένα είναι εξίσου σημαντική με τη μουσική;
Η εικόνα είναι βαθειά συνδεδεμένη για εμένα με την μουσική.
Σχεδόν κάθε φορά που ακούω μουσική το κεφάλι μου δημιουργεί εικόνες.
Σκέφτομαι υφές, χρώματα, σχήματα, μέρη όχι απαραίτητα υπαρκτά, δημιουργούνται συγκεκριμένα συναισθήματα.
Με ενδιαφέρει και με αφορά η διαδικασία μεταφοράς των εικόνων αυτών.
Μου είναι και πολύ ευχάριστο σαν διαδικασία το να έχω την ευκαιρία να δημιουργήσω ένα περιβάλλον σχετικό με τον ήχο που ακούγεται.
Στον δικό μου οργανισμό το να “δεις” ένα μουσικό κομμάτι είναι μια ακόμα πιο έντονη εμπειρία από το να το ακούσεις.
Προσθέτεις μία ακόμα αίσθηση, πέραν της ακοής. Για σκέψου να προσθέσεις και αυτήν της όσφρησης που ξυπνάει τις αναμνήσεις.
- Μίλησε μου γι’ αυτούς τους πρωτότυπους μουσικούς διαλόγους που φτιάχνεις επί σκηνής μεταξύ του θηλυκού και του αρσενικού alter ego σου.
Ξεκίνησε αρχικά σίγουρα σαν παιχνίδι και σαν παρέα.
Στην συνέχεια άκουγα ότι άλλες μελωδίες τραγουδώ σαν αρσενική φωνή κι άλλες σαν θηλυκή. Διευρύνθηκαν τα ¨υλικά¨ που είχα μπροστά μου, έρχονταν διαφορετικές ιδέες και λόγια και αυτό έκανε όλη την διαδικασία του αυτοσχεδιασμού και της δημιουργίας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
- Φτιάχνεις μόνη σου τα κοστούμια που φοράς επί σκηνής. Έχεις αγάπη για τη μόδα και το στιλ;
Ναι! Αγάπη για το οπτικά όμορφο. Μου αρέσει το όμορφο. Το design σε οτιδήποτε, έπιπλο, κτίριο, ρούχο, παπούτσι, σκεύος, φωτιστικό, κουτί, κουτάλι.
Θυμάμαι την αγαπημένη μου ταινία, το “Fifth Element” που είδα πρώτη φορά όταν ήμουν 9-10 χρονών.
Τα πάντα ήταν πανέμορφα, τα αντικείμενα, οι χρωματικές παλέτες, οι χαρακτήρες, τα μαλλιά τους, τα κουστούμια τους, τα μέσα μεταφοράς τους, οι πλανήτες.
Αρκετά χρόνια μετά μελετώντας τα κουστούμια της ταινίας αυτής ανακάλυψα τον Jean Paul Gaultier και πωρώθηκα.
Στην συνέχεια έπαθα μανία με τον Alexander Mc Queen, τον Gareth Pugh, την Lucy McRae.
Δεν θα έλεγα ότι φοράω πολύ έντονα ρούχα στην καθημερινότητά μου, αλλά σίγουρα αν φορέσω ένα εντυπωσιακό στυλάτο ρούχο νιώθω σαν να μεταμορφώνομαι σε μια αναβαθμισμένη εκδοχή του εαυτού μου.
- Ποιοί καλλιτέχνες έχουν επηρεάσει την καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Σίγουρα η Bjork η οποία εντάσσει πάρα πολύ το οπτικό στην δουλειά της, δημιουργεί περιβάλλοντα και έχει συνεργαστεί με φανταστικούς σκηνοθέτες, καλλιτέχνες, μουσικούς και σχεδιαστές, η Lauren Hill, ο Bobby Mc Ferrin, οι Aqua, ο Brian Eno, oι Massive Attack, η Erykah Badu, η Billie Holiday, η Pink, ο Chopin, η Daphne Oram, ο Ozzy Osbourne, ο Sting, η Σαβίνα Γιαννάτου, η Τζένη Βάνου, η Karin Dreijer, ο Nick Drake, ο Trent Reznor, η Grace Jones που επίσης είναι υπερπαραγωγή με υπέροχες εικαστικά εμφανίσεις και φωτογραφίσεις. Είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που θαυμάζω και δεν έχουν μόνο επηρεάσει την καλλιτεχνική μου ταυτότητα, με έχουν διδάξει με την μουσικής τους τρόπους σκέψης.
- Η εμπειρία της Γερμανίας τι σου αφήνει;
Μου αφήνει ένα καλό μάθημα. Από τότε οργανώνομαι καλύτερα και θέτω πιο συγκεκριμένους στόχους, νιώθω μια έλξη για την επαρχεία, δυνάμωσε η σχέση μου με την χώρα που ζω αυτή τη στιγμή, μου δόθηκε η ευκαιρία να πειραματιστώ με πολλών ειδών επαγγέλματα και να δω τι ταιριάζει και τι όχι, με έκανε να εκτιμήσω πολλά που θεωρούσα δεδομένα.
- Τι σχεδιάζεις για το μέλλον;
Επανασχεδιασμό του στησίματος των συναυλιών και του τρόπου που παίζω τα κομμάτια live, ξεκούραση και μια ωραία εκδρομή τα Χριστούγεννα, υλοποίηση ιδεών που βρίσκονται καιρό στο “συρτάρι”, μια όμορφη παρουσίαση δίσκου προς τέλος του χρόνου/αρχές του επόμενου. Θα ήθελα να ξεκινήσω μερικές συνεργασίες με Έλληνες μουσικούς που εκτιμώ, να μάθω κρουστά και να γραφτώ σε μια ομάδα χορού/κίνησης για να έρθω ξανά σε επαφή με το σώμα μου.