Γνώριμη φωνή, γνώριμος ήχος, διαφορετικό όνομα. Αυτό που όλοι αναρωτιούνται ακούγοντας τα πρώτα δείγματα των νεοσύστατων The Smile είναι γιατί δεν κρατήθηκαν για τον επόμενο δίσκο των Radiohead. Λογικό. Το να βλέπεις μαζί τον Τομ Γιορκ και τον Τζόνι Γκρίνγουντ, εμβληματικές φιγούρες μιας ιστορικής μπάντας σε μακρά αγρανάπαυση, αν μη τι άλλο δημιουργεί σύγχυση. Παρέα με τον ντράμερ του τζαζ συγκροτήματος Sons of Kemet, Τομ Σκίνερ, οι δύο «επιτελικοί» των Radiohead μοιάζουν να κρυφογελάνε με το μπέρδεμα που προκαλεί στον κόσμο το νέο τους παράλληλο πρότζεκτ. Φανερά απρόθυμοι να σερβίρουν για νιοστή φορά παλιές επιτυχίες στα φεστιβάλ, χάνονται σε νέους, περίπλοκους ρυθμούς και κάνουν αυτό που νιώθουν, χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης. Άραγε περίμενε κανείς ότι, μετά από τόσες περιπέτειες με ορχήστρες και λάπτοπ, στις οποίες επιδόθηκαν ως σόλο οντότητες, θα ξαναέφτιαχναν μαζί ροκ συγκρότημα; Και όμως. Παρότι αιώνια κρυμμένος πίσω από τη φράντζα του, ο Γκρίνγουντ ξέρει καλά τι συμβαίνει γύρω του. Δίπλα στον Τομ Γιορκ, οι δυνάμεις του βρίσκουν την απαραίτητη ένταση. Κάτι σαν μαγνητικό πεδίο δημιουργείται μεταξύ τους. Εν αναμονή μιας μεγάλης ευρωπαϊκής περιοδείας, πάντως, που ξεκινάει τον Μάιο, τα reviews των πρώτων συναυλιών επικεντρώνονται στις ομοιότητες με τους Radiohead και στις διασκευές. Λες και τα κομμάτια των The Smile είναι διαφανή, αόρατα. Ομολογουμένως, το νέο υλικό δεν δίνει πολλές λαβές για σχόλια. Είναι ενδιαφέρον, αλλά ακοινώνητο. Κάπως έτσι, μια μπάντα την οποία κανένας μέχρι στιγμής δεν απέρριψε, αλλά και κανένας δεν αγάπησε, παίζει με τις προσδοκίες όσων αναζητούν μια μεγαλοπρεπή χειρονομία.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Dory Previn – Mythical Kings and Iguanas (1971)
Η Ντόρι Πρεβέν ήταν από τις πρώτες τραγουδοποιούς που εμβάθυναν σε θέματα σχέσεων, ψυχισμού και σεξουαλικότητας, με πρώτη ύλη μια ταραχώδη προσωπική ζωή. Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό της, στον δίσκο αυτόν ακούμε το υπέροχο The lady with the braid, που διασκεύασαν πρόσφατα οι Tindersticks, αλλά και το τολμηρό για την εποχή Angels and devils the following day.