«Ας βρεθούμε σε ένα μέρος που να νιώθεις Χριστιάνα». Δώσαμε ραντεβού σε ένα καφέ ανάμεσα στις πολυκατοικίες της οδού Δεσπεραί, κοντά στην πλατεία της ΧΑΝΘ στη Θεσσαλονίκη. Μου συγχώρεσε την αργοπορία και με ρώτησε αν θέλω να ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας. «Τι εννοείς; Έχουμε ξεκινήσει ήδη». Είχα να δω τη Χριστιάνα Αθανασιάδου πριν από την πανδημία, όταν σπουδάζαμε δημοσιογραφία στο ΑΠΘ. Βάζει στο τραπέζι το δεύτερο τεύχος του YOKE, του οικολογικού περιοδικού που δημιούργησε και σχεδίασε η ίδια το 2019 και αρχικά προοριζόταν για πτυχιακή εργασία. «Επειδή ήξερα πως δεν θα δουλέψω σε περιοδικό που ήταν το όνειρό μου, γιατί ήμασταν μια γενιά που μεγάλωσε μέσα στην οικονομική κρίση, έβλεπα το μέσο σαν κάτι μακρινό. Η πτυχιακή ήταν μια καλή ευκαιρία για να δω πώς είναι να δουλεύεις στον χώρο των εντύπων», αναφέρει.
Εκείνη την περίοδο, η Χριστιάνα σπούδαζε στην Ισπανία χάρη στο πρόγραμμα Εράσμους. Το αρχικό αποτέλεσμα ήταν πρόχειρο, ενώ η ίδια έψαχνε μια εναλλακτική κατεύθυνση στη ζωή της, καθώς είχε αποφασίσει ότι δεν θέλει να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Τότε συνέβη το «κομβικό σημείο» για τη δημιουργία του YOKE σε αυτό που είναι σήμερα. Η κλοπή του λάπτοπ με όλα τα αρχεία της πτυχιακής, σε συνδυασμό με τις καινούργιες γνώσεις που απέκτησε από μια παραγωγό ψηφιακού περιεχομένου στη Βαρκελώνη, έδωσαν τη βάση που χρειαζόταν το περιοδικό που οραματιζόταν η Χριστιάνα για την παρουσίαση της πτυχιακής εργασίας. Μετά την παρουσίαση, ανέβασε τη δουλειά της στο Instagram. «Εκεί πήρα αρκετό feedback, λάμβανα μηνύματα και γνώρισα κόσμο. Έτσι, αποφάσισα τα λεφτά που είχα στην άκρη να τα διαθέσω για το YOKE. Επίσημα, η πορεία του περιοδικού ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2021 και ήταν ανέλπιστα καλή. Αυτό με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου».
Ξεφυλλίζοντας το τεύχος που άφησε στο τραπέζι, διαβάζω την αφιέρωση στον φιλόλογο παππού της, που επιμελήθηκε σχολαστικά όλα τα κείμενα, και παρατηρώ τον σχεδιασμό που έφτιαξε ολομόναχη και τις ενότητες που το αποτελούν: άνθρωποι, πρόσωπα που διαμορφώνονται από τα ταξίδια τους, πολιτισμός, με εμφανές το στοιχείο του design και της φωτογραφίας, κόσμος, με εικόνες και λόγια από τοποθεσίες που ανοίγουν τα μάτια και το μυαλό, wellness και οικολογικός τρόπος ζωής. Της σχολιάζω πως μου αφήνει την αίσθηση ενός ταξιδιού που η ανάγνωσή του βάζει μια άνω τελεία στην πορεία μιας ημέρας που μοιάζει να μην έχει φρένα με όλες τις υποχρεώσεις που πρέπει να καλυφθούν. «Το YOKE απευθύνεται σε άτομα που θέλουν να ταξιδέψουν και να ξεφύγουν. Ως ομάδα, προσφέρουμε μια ανοιχτή θεματολογία και ο καθένας αρπάζει το μήνυμα που θέλει να αρπάξει».
Ωστόσο, μια ομάδα με διαφορετικές υποχρεώσεις και ζωές πώς κατάφερε να συντονιστεί για τη δημιουργία ενός περιοδικού; «Τα άτομα που συνεργαζόμαστε ήρθαν με ευκολία, γιατί βλέπουν πως φτιάχνουμε κάτι φρέσκο, κάτι διασκεδαστικό. Ήταν έκπληξη όταν είδα να κουμπώνουν άτομα που δεν περίμενα πως θα κουμπώσουν. Παρ’ όλα αυτά, χρειάζεται βοήθεια και χρόνος για τον συντονισμό. Δεν είναι όλα τέλεια και δεν πρέπει να είναι, γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε κίνητρο να οδηγηθούμε κάπου. Άλλωστε, σκοπός δεν είναι η τελειότητα, αλλά η σύνδεση», με τη «σύνδεση» να είναι η λέξη που ορίζει τη μεταφορική χρήση της λέξης YOKE και εκφράζει το μότο του περιοδικού-εγχειρήματος.
Τώρα, η Χριστιάνα αρχίζει να σκέφτεται το YOKE σαν ένα brand, μια μικρή επιχείρηση που στηρίζει ένα δίκτυο μικρών επιχειρήσεων, με πυρήνα το unisex, οικολογικό, χειροποίητο περιοδικό που εκδίδει. Άλλωστε, αυτό ήταν το αρχικό της όραμα, που αρχίζει σιγά σιγά να υλοποιείται, παρά την ανορθόδοξη αρχή. «Ενώ θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, αν κάποιος ακολουθήσει το όνειρό του, που είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους, συχνά η αμφισβήτηση είναι στην απέναντι γωνία, αλλά αξίζει το ρίσκο. Όλα όμως θέλουν χρόνο». Όπως και τα όνειρα για να νικήσουν.
Περισσότερα για το δημιουργικό εγχείρημα του Yoke επισκεφτείτε το yokethebrand.com και το @yokethebrand στο Instagram.