Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια

Στο μικρό χωριό Θραψανό, στην Κρήτη, γνωρίσαμε τους τεχνίτες που, ακολουθώντας τα μυστικά των Μινωιτών προγόνων τους, εξάγουν τα κεραμικά τους από την Αμερική μέχρι την Αυστραλία.

11' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο, ένα μικρό χωριό ζει και ανασαίνει με τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, τη ζεστασιά του πηλού και της φωτιάς που αργοψήνει χειροποίητα κεραμικά στα καμίνια. Το Θραψανό είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, με σήμα κατατεθέν του το πιθάρι. Σε κάθε γειτονιά και ένα εργαστήρι. Είκοσι τον αριθμό. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός (55%) επωφελείται από μια πανάρχαια τέχνη που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.

Πρωταγωνιστές του τόπου, οι ξακουστοί τεχνίτες του, άνδρες με περήφανο βλέμμα και χέρια δυνατά, βουτηγμένα στον πηλό, που ξεκινούν αχάραγα να ανάψουν τα καμίνια τους. Συλλέγουν με ευλάβεια το χώμα της κρητικής γης και με ιδιαίτερη μαεστρία μετατρέπουν ένα ταπεινό υλικό σε καλλιτεχνικό δημιούργημα, συνεχίζοντας επάξια μια παράδοση αιώνων. Ίδιες κινήσεις των χεριών, ίδια εργαλεία, ίδια τεχνοτροπία. Τα περίφημα πιθάρια τους, όμοια με εκείνα που βρέθηκαν στο παλάτι της Κνωσού, γίνονται ανάρπαστα στο εξωτερικό. Πιθάρια για κρασί και λάδι, μελοπίθαρα, μπογιατζοπίθαρα, σταμνιά, αμφορείς, αγγεία, γλάστρες, κιούπια… πάνω από 100 κεραμικά είδη είναι διαθέσιμα σε κάθε εργαστήρι, για να διακοσμήσουν κήπους, ξενοδοχεία και σπίτια σε όλο τον κόσμο. Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Γαλλία, Δανία, Ισραήλ είναι μερικές από τις χώρες που τιμούν τα τελευταία χρόνια την παραδοσιακή κρητική κεραμική. Ύστερα από μια δύσκολη περίοδο, οι κεραμίστες του Θραψανού ανακτούν δυνάμεις αξιοποιώντας στο έπακρο μια πολύτιμη κληροδοτημένη γνώση. «Δεν ήταν λίγες οι φορές που η τέχνη μας κινδύνευσε με εξαφάνιση», εξηγεί ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Αγγειοπλαστών Θραψανού Μίνως, Μιχάλης Πλουμάκης. «Δεχτήκαμε το πρώτο χτύπημα όταν το πλαστικό εισέβαλε στην καθημερινότητά μας, αλλά και πρόσφατα με την οικονομική κρίση. Καταφέραμε όμως να κρατηθούμε ζωντανοί παρά τον ανταγωνισμό από χώρες όπως το Βιετνάμ, η Κίνα, η Τυνησία και η Ινδία, που κατέχουν μεγάλο μερίδιο στην παγκόσμια αγορά. Αν και το δικό μας προϊόν ήταν πιο ακριβό, βρίσκαμε πάντα διεξόδους, αφού η ποιότητά του είναι ασυναγώνιστη. Σήμερα επιβιώνουμε χάρη στις εξαγωγές. Η αύξηση των ναύλων εξισορρόπησε κατά κάποιον τρόπο τις τιμές και έτσι μπήκαμε πιο δυναμικά στο παιχνίδι». 

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια-1
Το πιθάρι, χαρακτηριστικό δείγμα της θραψανιώτικης αγγειοπλαστικής, γίνεται σήμερα ανάρπαστο στις αγορές του εξωτερικού. Εδώ, δημιουργία του Γιώργου Χατζηνικολάκη. 

«To 90% της παραγωγής μας φεύγει έξω»

«Το εξωτερικό μάς κρατάει ζωντανούς. To 90% της παραγωγής μας φεύγει έξω», συμπληρώνει ο πρωτομάστορας Μιχάλης Χουλάκης, που 25 χρόνια τώρα καταγίνεται με τον πηλό. Δημιουργίες του έχουν φιλοξενηθεί σε σελίδες ξένων περιοδικών διακόσμησης, ενώ το 2017 ανέλαβε να κατασκευάσει 1.000 πιθάρια για την εικαστική παρέμβαση της Δανάης Στράτου στο Παλαιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αισχύλεια. «Οι Άγγλοι είναι οι καλύτεροι πελάτες μας, λατρεύουν τα κρητικά κεραμικά», θα πει ο αδελφός του, Κωνσταντίνος Χουλάκης, που διατηρεί το δικό του εργαστήρι λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. «Τώρα ανοίγονται μεγαλύτερες αγορές, όπως της Αμερικής, της Αυστραλίας και του Καναδά». Την περίοδο της πανδημίας οι εξαγωγές έδωσαν μεγάλη οικονομική ανάσα στους τεχνίτες. «Λόγω του κορωνοϊού, τα μεταφορικά από την Κίνα έφτασαν στα ύψη», σημειώνει ο Γιώργος Κουτράκης, μάστορας από τα 14 του χρόνια. «Αυτό οδήγησε τους ενδιαφερομένους να στραφούν σε άλλες αγορές για να καλύψουν το κενό. Τώρα διαπιστώνουν ότι τα κινεζικά πιθάρια δεν έχουν την ίδια ποιότητα κατασκευής με τα κρητικά. Όσο και αν προσπαθούν, δεν μπορούν να μας αντιγράψουν. Η τεχνική μας είναι μοναδική στον κόσμο». 

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια-2
Ο τεχνίτης Μιχάλης Βαργιακάκης στο εργαστήριό του.

«Η αγγειοπλαστική παράδοση στο Θραψανό συνεχίζεται αδιάλειπτα πάνω από πέντε αιώνες», βεβαιώνει ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού, Γιώργος Μαυραντωνάκης. «Το 1598 έχουμε την πρώτη γραπτή αναφορά για την ύπαρξη αγγειοπλαστικής παράδοσης στην περιοχή». Παρόλο που στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του 1970 λειτουργούσαν στην περιοχή 153 εργαστήρια κεραμικής –σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Δήμου Μινώα Πεδιάδας, όπου ανήκει το χωριό–, το βάρος και ο όγκος των μεγάλων πίθων καθιστούσαν αδύνατη τη διακίνησή τους εκτός περιοχής και οι μάστορες έπρεπε να βρουν άλλους τρόπους για να πουλήσουν. «Έτσι ξεκίνησε η Βεντέμα, η εποχική μετακίνηση του αγγειοπλάστη και της ομάδας του σε διάφορα μέρη του νησιού, τα λεγόμενα “τακίμια”, η οποία έκανε το Θραψανό γνωστό σε όλη την Κρήτη». Όπου υπήρχαν διαθέσιμες πρώτες ύλες, καλή συγκομιδή και κατά συνέπεια ανάγκη από πιθάρια, έστηναν τα υπαίθρια καμίνια τους και για πέντε μήνες μάζευαν χώμα, έπλαθαν πηλό και έβγαζαν τα προς το ζην. Γύρω στα 180 «βεντεμάρικα» καμίνια έχουν εντοπιστεί διασκορπισμένα στο νησί. Η επίπονη διαδικασία της Βεντέμας μελετήθηκε και καταγράφηκε συστηματικά από την Μπέττυ Ψαροπούλου και το Κέντρο Μελέτης Νεότερης Κεραμικής σε άρθρα, βιβλία και ντοκιμαντέρ. «Οι παλιοί πιθαράδες του τόπου κράτησαν όρθιο το χωριό σε δύσκολους καιρούς», σημειώνει ο τεχνίτης Μιχάλης Βαργιακάκης. «Τότε όλα τα έφτιαχναν με τα χέρια τους, ενώ τον πηλό τον ζύμωναν με τα πόδια, καθώς δεν υπήρχαν τα κατάλληλα μηχανήματα. Είναι σειρά μας να σταθούμε αντάξιοι της σημαντικής παρακαταθήκης που μας άφησαν». 

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια-3
Ο έμπειρος αγγειοπλάστης Μιχάλης Χουλάκης ρίχνει μια τελευταία ματιά πριν κλείσει το καμίνι που ψήνει τα κεραμικά με τον παραδοσιακό τρόπο. 

«Τα χέρια μας είναι το κυριότερο εργαλείο»

Πώς όμως φτιάχνεται ένα σύγχρονο μινωικό πιθάρι; Ποια είναι τα μυστικά της αρχέγονης τεχνικής του; Οι εννέα δεξιοτέχνες αγγειοπλάστες που μας υποδέχθηκαν στα εργαστήριά τους εξηγούν: «Είμαστε πολύ τυχεροί που η πρώτη μας ύλη, το αργιλόχωμα, υπάρχει άφθονο στην Κρήτη. Ο πηλός είναι ζωντανό υλικό, έχει ενέργεια, σε συνδέει με έναν μοναδικό τρόπο με τη γη. Καθημερινά μπορεί να χρειαστούμε έως και ενάμιση τόνο χώμα για να κατασκευάσουμε 30 πιθάρια. Όλα γίνονται με τον παραδοσιακό τρόπο, με ποδοκίνητο τροχό για τα μικρά κεραμικά και με τροχιά για τα μεγάλα. Τα χέρια μας, όμως, είναι το κυριότερο εργαλείο στην αποτύπωση της θραψανιώτικης κεραμικής. Δίνουμε σιγά σιγά τη μορφή και το μέγεθος που θέλουμε χτίζοντας με στομωσιές (κύλινδροι από πηλό), όπως ακριβώς κατασκεύαζαν οι πρόγονοί μας στη Μινωική Εποχή τα μεγάλα αγγεία που βλέπουμε σήμερα στα μουσεία. Για ένα μεγάλο πιθάρι μπορεί να χρειαστούν έξι έως οκτώ στομωσιές. Το ανέβασμα της στομωσιάς δουλεύεται με μία ανάσα και στο τέλος “σφραγίζεται” από τον δημιουργό του», εξηγεί ο Μιχάλης Χουλάκης. Κάθε θραψανιώτικο πιθάρι στη βάση των λαβών του φέρει το σημάδι του μάστορα, τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Στεγνώνει για ώρες κάτω από τον ζεστό ήλιο και μπαίνει στο καμίνι, για να ψηθεί και να αποκτήσει το ιδιαίτερο καστανοκόκκινο χρώμα του. «Ένα μεγάλο καμίνι ψήνει περίπου 18 πιθάρια σε 12 ώρες. Με ένα απότομο άνοιγμα, όμως, ο κόπος ημερών μπορεί να καταστραφεί στη στιγμή». Στα αγγεία που έσπαγαν στο ψήσιμο και γίνονταν θρύψαλα οφείλεται άλλωστε και το όνομα του χωριού.

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια-4
Ο τεχνίτης Γιάννης Καλιακάκης, συνεργάτης του Μιχάλη Χουλάκη στην εταιρεία Pottery Art.

«Η αγωνία είναι μεγάλη κάθε φορά που ανοίγω το καμίνι, αν και μόνο από τη μυρωδιά της φωτιάς γνωρίζω τι θα αντικρίσω», εξηγεί ο έμπειρος τεχνίτης Μανόλης Βολυράκης, αγγειοπλάστης τρίτης γενιάς, που κατέχει το ρεκόρ της κατασκευής του μεγαλύτερου πιθαριού της Κρήτης με ύψος 1,70 μέτρα και βάρος 500 κιλά. «Η θερμοκρασία στο καμίνι φτάνει έως και τους 1.030 βαθμούς. Κάθε 100 βαθμούς οι φλόγες αλλάζουν χρώμα και ήχο. Οι εναλλαγές στη θερμοκρασία (50 βαθμοί πάνω ή κάτω) μπορεί να επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Πάντα υπάρχει ο φόβος να δούμε την παρτίδα άψητη ή λιωμένη». Μαζί με τον γιο του Αγησίλαο συνεχίζουν μια οικογενειακή παράδοση 150 χρόνων. «Έμαθα να σέβομαι το κρητικό χώμα δίπλα σε έναν άξιο δουλευτή της γης», θα πει για τον παππού του Λευτέρη Θεοδωράκη, από τους τελευταίους βεντεμάρους μάστορες του Θραψανού. «Το έργο του αποτελεί σπουδαία κληρονομιά και έμπνευση για μένα», συμπληρώνει ο δισεγγονός του Αγησίλαος, ο οποίος έχει αναλάβει πλέον σημαντικό κομμάτι της παραγωγής, που εξάγεται κυρίως στη Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον και από γνωστά οινοποιεία. Συνεργαζόμαστε ήδη με Γάλλους οινοποιούς που παραγγέλνουν πιθάρια και αμφορείς χωρητικότητας έως 350 λίτρων. Η διαδικασία ενός τέτοιου κεραμικού διαφέρει από τις άλλες, καθώς απαιτεί διαφορετικό χώμα και τρόπο επεξεργασίας. Η ελληνική αγορά δεν ανταποκρίνεται το ίδιο θετικά και απορροφά μόνο το 10% της παραγωγής μας. Κάποια από τα προϊόντα μας πηγαίνουν στη Ρόδο αλλά και στην Κέρκυρα για το περίφημο πασχαλινό έθιμο των μπότηδων. Την τελευταία φορά, μάλιστα, τους φτιάξαμε ένα τεράστιο κόκκινο πιθάρι, το μεγαλύτερο που έχουν πετάξει έως τώρα από τα μπαλκόνια τους».

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια-5
Η τέχνη της αγγειοπλαστικής στο Θραψανό περνάει συχνά από πατέρα σε γιο. Ο Μανόλης Βολυράκης με τον γιο του Αγησίλαο.

Νέοι μάστορες

Υπάρχουν όμως και νέοι μάστορες, που προτιμούν σύγχρονα μέσα παραγωγής, όπως ο Γιάννης Μαυραντωνάκης, που διδάχτηκε την τέχνη στα 16 του και στα 28 κατάφερε να φτιάξει το δικό του εργαστήριο. «Επέλεξα μια πιο σύγχρονη οδό για την κατασκευή των κεραμικών. Πάντα με σεβασμό στην παράδοση, έχοντας όμως τα μάτια μου στο μέλλον, αποφάσισα να αντικαταστήσω το παραδοσιακό καμίνι με φούρνο υγραερίου, που προσφέρει ομοιόμορφο ψήσιμο σε πολύ υψηλούς βαθμούς. Τα παραδοσιακά καμίνια δεν είχαν θερμόμετρα και οποιοδήποτε λάθος στο ψήσιμο σήμαινε αχρήστευση της παραγωγής. Με όποιον τρόπο όμως και αν φτιαχτεί ένα αγγείο, τα μυστικά για να έχει αντοχή στον χρόνο είναι δύο: το κατάλληλο χώμα και το σωστό ψήσιμο, κάτι που κατέχουν όλοι οι τεχνίτες του χωριού, γι’ αυτό και τα υψηλής ποιότητας κεραμικά μας έχουν τόσο μεγάλη ζήτηση». 

Η ευαισθητοποίηση του κόσμου σε θέματα οικολογικής συνείδησης και η στροφή σε φυσικές πρώτες ύλες είναι ένας ακόμα λόγος της ανοδικής εξαγωγικής τους πορείας. «Τόσα χρόνια αντιστεκόμαστε στον βιομηχανικό ανταγωνισμό με ένα 100% χειροποίητο προϊόν», λέει ο Γεώργιος Χατζηνικολάκης, που μαθήτευσε στη Σχολή Αγγειοπλαστικής Κολυμπαρίου Χανίων, θέλοντας να συνεχίσει την παράδοση της οικογένειάς του. «Ο κόσμος που αναζητά προϊόντα φιλικά προς το περιβάλλον επιλέγει τα κεραμικά μας», βεβαιώνει με τη σειρά του ο Ανδρέας Δοργιομανωλάκης, ένας ακόμα γητευτής του πηλού. «Οι κεραμικές γλάστρες που φτιάχνουμε είναι η καλύτερη λύση για κάθε φυτό, καθώς συγκρατούν καλύτερα την υγρασία και το βοηθούν να αναπτύσσεται ευκολότερα». Καθημερινά συσκευάζονται στο εργαστήριό του δεκάδες πιθάρια, κεραμικά φωτιστικά, κορωνέικες τζάρες, πήλινα διακοσμητικά δοχεία, για να παραδοθούν σε Αγγλία και Καναδά. «Το χειροποίητο είχε πάντα ιδιαίτερη αξία, πόσω μάλλον σήμερα που το βάρος της περιβαλλοντικής ασφυξίας μάς αναγκάζει να χρησιμοποιήσουμε υλικά συμβατά με το περιβάλλον», εξηγεί η δρ Αικατερίνη Πολυμέρου-Καμηλάκη, πρόεδρος της Επιτροπής Χειροτεχνίας του Υπουργείου Ανάπτυξης, τ. διευθύντρια του Κέντρου  Έρευνας Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. «Το θραψανιώτικο κεραμικό ήταν ανέκαθεν μοναδικό στο είδος του. Τα φυσικά υλικά που χρησιμοποιούν οι τεχνίτες τούς δίνουν ένα ακόμα προβάδισμα». Οι ίδιοι, παρά την επιτυχία, δεν κρύβουν την ανησυχία τους: «Αν και την τελευταία περίοδο έχουμε καταγράψει ρεκόρ εξαγωγών, δυσκολευόμαστε να ανταποκριθούμε σε τόσες παραγγελίες. Οι βοηθοί-τεχνίτες είναι δυσεύρετοι και τα νέα παιδιά δεν δείχνουν ενδιαφέρον για την τέχνη». Ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού εδώ και χρόνια καταβάλλει προσπάθειες για την εκμάθηση της αγγειοπλαστικής. «Η εκπαίδευση όμως είναι ένα ζήτημα που χρειάζεται κρατική στήριξη και θεσμικό πλαίσιο», τονίζει ο πρόεδρός του, άποψη την οποία συμμερίζεται και η δρ Καμηλάκη: «Η αναβάθμιση των παραδοσιακών εφαρμοσμένων τεχνών, με κορυφαία την τέχνη του πηλού, με μακρά και λαμπρή παράδοση στον τόπο μας, θα επιτευχθεί μόνο όταν οι τέχνες αυτές ενταχθούν σε κύκλους πανεπιστημιακών σπουδών –όπου η κεραμική θα διδάσκεται ως επιστήμη– και εκσυγχρονιστούν με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Ένα βήμα που πρέπει να γίνει άμεσα, καθώς η διάσωση των τεχνικών, οι οποίες έφτασαν αισίως μέχρι τις μέρες μας, αποτελεί εθνική υποχρέωση».

«Η κεραμική στο Θραψανό πέρασε από σαράντα κύματα, μια και ποτέ δεν υπήρξε καμία ουσιαστική υποστήριξη της τέχνης από την πολιτεία», επισημαίνει ο Νίκος Λιάρος, αρχαιολόγος στη Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού, κεραμίστας και επιμελητής στο Κέντρο Μελέτης Νεότερης Κεραμικής. «Οι αγγειοπλάστες ήταν πάντα εξαρτημένοι από τις διακυμάνσεις των τιμών των πρώτων υλών, τις κρίσεις στις αγορές, σαν να ήταν απλοί επιχειρηματίες, σαν να μην ήταν το επάγγελμά τους σημαντικό στοιχείο της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Μόνοι τους κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν, να διατηρήσουν ζωντανή τη χιλιόχρονη παράδοσή τους, με επιμονή, προσήλωση και έξυπνες επιχειρηματικές κινήσεις». «Με συνεργασία και ενωμένες δυνάμεις μπορούμε να πετύχουμε πολλά», βεβαιώνει ο αγγειοπλάστης Μιχάλης Πλουμάκης. «Δυστυχώς, δεν έχουμε συστήσει ακόμα σωματείο ώστε να διεκδικούμε τα δικαιώματα του κλάδου μας. Επιβάλλεται να το δρομολογήσουμε στο άμεσο μέλλον».

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια-6
Η εκκλησία στην πλατεία του Θραψανού.  

Χαμηλές τιμές, προσεχώς στον κατάλογο της UNESCO

Σύμφωνα με τον επιμελητή του Κέντρου Μελέτης Νεότερης Κεραμικής, παρά τα προτερήματά τους, τα θραψανιώτικα κεραμικά πωλούνται πολύ φθηνά στο εξωτερικό, καθώς δεν έχουν αποκτήσει υπεραξία μέσω της προβολής της τέχνης και της πλούσιας παράδοσής τους. «Το Θραψανό θα μπορούσε να αποτελεί διεθνώς brand name στα κεραμικά και το χωριό να αποτελεί τουριστικό προορισμό, όπως το Βαλορίς (παραδοσιακό χωριό κεραμικής) στη νότια Γαλλία. Οι αγγειοπλάστες του χρειάζονται οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη από την πολιτεία αλλά και από ανθρώπους που ειδικεύονται στην αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Το Υπουργείο Πολιτισμού βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση και η κεραμική του Θραψανού θα ενταχθεί σύντομα στον εθνικό κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Αυτό βέβαια δεν αρκεί. Οι τοπικοί φορείς πρέπει να υποστηρίξουν περισσότερο τη σημαντική αυτή πολιτιστική παρακαταθήκη». 

Κάθε χρόνο το χωριό τιμά τους πιθαράδες του τόπου. Φέτος το καλοκαίρι ο πολιτιστικός σύλλογος διοργανώνει την 35η Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη, ύστερα από δύο χρόνια αποχής λόγω πανδημίας, ενώ σε συνεργασία με το Κέντρο Μελέτης Νεότερης Κεραμικής θα πραγματοποιηθεί το 5ο Φεστιβάλ Κεραμικής με εκπαιδευτικές δράσεις και δωρεάν εργαστήρια. Το χωριό των αγγειοπλαστών αναμένει να υποδεχθεί τους επισκέπτες για να τους μυήσει στη μακραίωνη τέχνη του, επιβεβαιώνοντας πως τα παραδοσιακά επαγγέλματα μπορούν να μετατραπούν σε σημαντικά εργαλεία ανάπτυξης για τους κατοίκους κάθε τόπου. Το Θραψανό είναι αναμφισβήτητα ένα χωριό με πολιτιστική αξία και υπογραφή στην κεραμική, που θα μπορούσε να αποτελεί σημείο αναφοράς για καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, αλλά και ένα επιχειρηματικό μοντέλο αξιοποίησης του παραδοσιακού πολιτιστικού μας αποθέματος. Ως θεματοφύλακες της πολιτισμικής ταυτότητας του τόπου, οι κορυφαίοι κεραμίστες του συνδέονται με τις ρίζες τους και πορεύονται δυναμικά στο αύριο, αποδεικνύοντας πως οι τεχνικές των αρχαίων πολιτισμών δεν ανήκουν στο παρελθόν.

Θραψανό Κρήτης: Το χωριό με τα μαγικά πιθάρια-7
Οι τεχνίτες του Θραψανού δημιουργούν με χώμα και νερό αριστουργήματα αγγειοπλαστικής τέχνης, κατά τα πρότυπα της Μινωικής Εποχής.

Eργαστήρια αγγειοπλαστικής που επισκεφθήκαμε

→ Βαργιακάκης Μιχάλης Κεραμικά
→ Βολυράκης Μανόλης & Αγησίλαος – Creta Pottery, creta-pottery.com
→ Δοργιoμανωλάκης Ανδρέας – Κρητικά Κεραμικά, kritikaceramica.gr 
→ Kουτράκης Γιώργος Cretan Pottery Koutrakis Art, cretan-pottery.gr 
→ Μαυραντωνάκης Γιάννης – Terra Ceramics 
→ Πλουμάκης Μιχάλης – Συνεταιρισμός Αγγειοπλαστών Θραψανού Μίνως, minos-ceramics.gr  
→ Χατζηνικολάκης Γιώργος – Εργαστήριο Κεραμικής Τέχνης
→ Χουλάκης Κωνσταντίνος, Μιnoan Pottery, minoanpottery.gr  
→ Χουλάκης Μιχάλης, Potery-Art, pottery-art.gr

INFO
Η 35η τριήμερη γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη έκλεισε το βράδυ στις 17 Ιουλίου με το μουσικό συγκρότημα του Αντώνη Μαρτσάκη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή