Είδαμε την Torres στο Μάντσεστερ

Είδαμε την Torres στο Μάντσεστερ

H Αμερικανίδα τραγουδοποιός βρέθηκε στο Μάντσεστερ, για να σερβίρει το παθιασμένο indie ροκ της σε ένα μικρό, μυημένο κοινό.

1' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το πρώτο βλέμμα απορίας το λάμβανα όταν έλεγα σε φίλους πως θα βρεθώ στα μέσα Αυγούστου στο Μάντσεστερ. «Έχει κάποια συναυλία;» με ρωτούσαν. «Ναι, παίζει η Τόρες». Δεύτερο βλέμμα απορίας. Σχεδόν κανένας δεν γνωρίζει την Αμερικανίδα τραγουδοποιό στη χώρα μας. Άσε που, αν γκουγκλάρεις το όνομά της, σου βγάζει τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της Ισπανίας. Απτόητοι εμείς, ορμώμενοι κυρίως από το εξαιρετικό τελευταίο της άλμπουμ, Τhirstier, φτάσαμε στον κλειστό χώρο του Night & Day Café εν μέσω ψιλής βροχής, περιμένοντας κάτι μικρό αλλά δυνατό. Δικαιωθήκαμε! Μπροστά σε 80 ανθρώπους που ήξεραν τι ήθελαν, η Τόρες έδωσε αυτό που ήξερε ότι διαθέτει, indie ροκ τραγούδια αισθησιασμού, εξομολόγησης και προσωπικών εμμονών. Ο ήχος βασιζόταν κυρίως στα πλήκτρα (τα οποία εκτελούσαν και χρέη μπάσου), όμως η κύρια ατραξιόν δεν ήταν τόσο τα κομμάτια όσο η ίδια η δημιουργός, που με το λεπτό, αεράτο σορτσάκι της, τα μακριά ξανθά μαλλιά και τον ιδρώτα έμοιαζε έτοιμη για όλα. Στα κρεσέντα της μουσικής, αγρίευε. Άνοιγε το στόμα και έσφιγγε τα δόντια, θυμίζοντας κιθαρίστα χαρντ ροκ συγκροτήματος των ’70s. Ύστερα, με ένα νευρικό χαχάνισμα στις παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια, επανερχόταν στην πραγματικότητα. Μετά το live βρεθήκαμε στα παρασκήνια. Χτυπήσαμε την πράσινη πόρτα δίπλα στην τουαλέτα. Από μέσα ακούγαμε την μπάντα να μιλάει, όμως δεν μας άνοιξε κανείς. Πλήρης αδιαφορία! Για να γελάσουμε, προσποιηθήκαμε ότι ακυρώνουμε την Τόρες, σαν γνήσια παιδιά του cancel culture. Έξω ο κόσμος διασκέδαζε με άλλου τύπου μουσικές, οι δρόμοι είχαν στεγνώσει και η πόλη των Joy Division, των Smiths και των Oasis έπαιρνε το λεωφορείο της επιστροφής.

Είδαμε την Torres στο Μάντσεστερ-1ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Oasis – Be here now (1997)

Τον Αύγουστο του 1997, οι Oasis κουτούλησαν στο ταβάνι της μεγαλομανίας τους κυκλοφορώντας τον πιο χαοτικό τους δίσκο. Το Be here now περιλαμβάνει ορισμένες καλές μπαλάντες (Stand by me, Don’t go away), κυρίως όμως λειτουργεί σαν ντοκουμέντο εκτροχιασμού μιας μπάντας που δεν μπορούσε να διαχειριστεί τη δόξα και τα ναρκωτικά της. Επανακυκλοφορεί σε διπλό, ασημένιο βινύλιο. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή