Πολλά ελληνικά άλμπουμ αυτές τις μέρες… Το Άγρια του Λόλεκ επιφυλάσσει ορισμένες δυνατές στιγμές στα πρότυπα των παλιών καλών Editors και μια εντυπωσιακή παραγωγή διά χειρός Νίκου Βελιώτη. Στο Τρία των Λάμδα, που σύντομα κυκλοφορεί σε βινύλιο, αισθάνομαι ότι ακούω Radiohead με τραγουδιστή τον Φώτη Σιώτα – αν μη τι άλλο ενδιαφέρων συνδυασμός. Περισσότερο απ’ όλους με ιντριγκάρει η Irene. Μια τραγουδίστρια σόουλ και R&B καταβολών που συστήνεται με το πρώτο της άλμπουμ, Time 2 love. Η Irene είναι Αθηναία, έχει όμως δοκιμαστεί στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου τραγούδησε σε κλαμπ, συμμετείχε σε παραγωγές μιούζικαλ και διαμόρφωσε την αισθητική της. Μια αισθητική η οποία συνδυάζει τα σνίκερ με τα εκθαμβωτικά σκουλαρίκια και το γκλίτερ, την urban κουλτούρα με τη λάμψη των αστεριών. Πέρα από την εικόνα της, που ως γνωστόν είναι το άλφα και το ωμέγα, τα νέα της κομμάτια στέκονται σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Αν είναι να ξεκινήσεις από κάπου, ξεκίνα από το Whatsa say, όπου συμμετέχουν οι βετεράνοι του beatbox, Word of Mouth. Γενικά, σε όλο τον δίσκο, η έξυπνη, επαγγελματική παραγωγή του RSN φέρνει το πρότζεκτ στο σήμερα. Γιατί, εδώ που τα λέμε, το στοίχημα για την Irene δεν είναι ο φόρος τιμής στον αυθεντικό R&B ήχο του 2000 (αυτό το καταφέρνει ήδη περίφημα), αλλά η επιβολή της στο ελληνικό κοινό του 2022, που βγαίνει για ποτό και θέλει να χορέψει. Με λίγη περισσότερη τόλμη και φαντασία, ίσως καταφέρει να βάλει τη δική της πινελιά στο απρόσωπο μέινστριμ, να του δώσει ζωή. Για την ώρα, η φωνή και το στιλ της υπόσχονται πολλά.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Built to spill – When the wind forgets your name
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠΔεν υπήρχε κανένας λόγος να βγάλουν τόσο καλό δίσκο οι Built to Spill – και όμως, έβγαλαν. Μια μπάντα που μετράει 30 χρόνια στο indie ροκ, συστήνεται σε ένα νέο κοινό βρίσκοντας την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στις θορυβώδεις, υπερβολικές κιθάρες και τις μελωδίες. Ιδίως το εισαγωγικό Gonna lose είναι από τα καλύτερα ροκ τραγούδια που θα ακούσεις φέτος.