Πόσο καλή μπορεί να είναι μια Star Wars σειρά χωρίς Τζεντάι, χωρίς Σιθ και χωρίς Τατουίν; Ακόμα και αν την υπογράφει ο πολύπειρος 66χρονος Τόνι Γκίλροϊ, σεναριογράφος των τριών πρώτων Bourne και του Rogue One: A Star Wars Story του 2016; Εκείνης δηλαδή της ταινίας της οποίας τo Andor είναι prequel, αφού σε αυτή την πρώτη σεζόν (ναι, θα ακολουθήσει και δεύτερη) μαθαίνουμε το origin στόρι του «καπετάνιου» Κάσιαν Άντορ και το πώς αυτός μετατράπηκε από ταλαντούχο κλέφτη σε φλογερό επαναστάτη/κατάσκοπο και εν γένει disruptor.
Αν κρίνεις από τις παθιασμένες δηλώσεις του συνόλου του καστ (που επίσης περιλαμβάνει τους –πάντα καλοδεχούμενους– Φόρεστ Γουιτάκερ και Στέλαν Σκάρσγκαρντ), με πρωτοστάτη τον ίδιο τον Ντιέγκο Λούνα, το Andor συνειδητά δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη Star Wars σειρά έχει προηγηθεί. Κάτι που φαίνεται ήδη από τον τίτλο όπου, όπως βλέπεις, δεν υπάρχει πουθενά αναφορά στο ευρύτερο σύμπαν στο οποίο ανήκει. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πιο ώριμη, «τσαλακωμένη» και ρεαλιστική (στον βαθμό του δυνατού) σειρά, που έρχεται να θίξει επίκαιρα και πανανθρώπινα ζητήματα. Κυριότερο από αυτά είναι η εμπειρία τού να είσαι πρόσφυγας λόγω ενός καταπιεστικού καθεστώτος (είτε σε sci fi περιβάλλον τύπου Empire είτε σε δικτατορία μοντέρνου τύπου) και να προσπαθήσεις να χτίσεις μια νέα ζωή.
Αν συνυπολογίσεις σε όλο αυτό ότι οι ερμηνείες είναι από μια χαρά έως «ηλεκτρικές», η ατμόσφαιρα πειστική και τα production values –όπως συνήθως συμβαίνει στις Star Wars σειρές επιπέδου μπλοκμπάστερ, τότε κατανοείς ότι το Andor αποτελεί εκείνο το σπάνιο παράδειγμα «σειράς-ψύκτη» (αυτή για την οποία μιλάς την επόμενη μέρα στο γραφείο) που έχει τη δυναμική να εξελιχθεί σε «τηλεόραση που πρέπει να δεις». Ιδιαίτερα από το τρίτο επεισόδιο και μετά (ευτυχώς τα τρία πρώτα κυκλοφορήσαν μαζί), όπου το world building mode δίνει τη θέση του σε εκρήξεις, κυνηγητά και δράση.
ΙΝFO
Δημιουργός: Τόνι Γκίλροϊ
Βαθμολογία στο Rotten Tomatoes: 88%
Η σειρά στριμάρεται από την Disney+.