Το είδος είναι περισσότερο συνδεδεμένο με το σινεμά, αλλά εμφανίζεται συχνότατα και στη λογοτεχνία – προσωπικά τα road novels τα αντιμετωπίζω με μια επιφύλαξη, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που αναλώνονται σε εναλλαγές τοπίων και ευτράπελα. Η Λούσι Φρίκε (γεν. 1974) δεν έπεσε σε τέτοιες παγίδες. Οι Κόρες είναι μια «εσωτερική» ιστορία που τυχαίνει να εξελίσσεται καθ’ οδόν. Μια ιστορία ενδοοικογενειακών σχέσεων, γυναικείας ενηλικίωσης και υπαρξιακών/συναισθηματικών ματαιώσεων. Δύο φίλες ξεκινούν από το Βερολίνο για να μεταφέρουν τον άρρωστο πατέρα της μιας σε μια κλινική ευθανασίας στην Ελβετία. Η άλλη φίλη, η αφηγήτρια, αναρωτιέται: «Πώς πηγαίνεις κάποιον για να πεθάνει; Τι θα συζητούσαμε στον δρόμο; Τι θα τρώγαμε;». Δεν υπάρχει τίποτα ευχάριστο στην ιστορία της Φρίκε, αλλά χρησιμοποιεί το χιούμορ ως φάρμακο. Αυτό το χιούμορ που προκύπτει από την προσεκτική παρατήρηση του κόσμου. Το ταξίδι τελικά συνεχίζεται στην Ιταλία και καταλήγει σε ένα ελληνικό νησί. Η Φρίκε προφανώς βρέθηκε στην Ελλάδα (είναι τόσο πιστές οι περιγραφές της) την περίοδο των capital controls – η αφηγήτρια σχολιάζει ότι δεν γίνεται γύρω της συζήτηση χωρίς τη λέξη «κρίση», οι ντόπιοι ξεθάβουν παλιές δραχμές, ενώ τα κύματα του Αιγαίου φέρνουν στις ακτές πρόσφυγες από την Ανατολή. Σε μια πολύ μελαγχολική σκηνή, πίνοντας ρακή με μια παρέα νεαρών ντόπιων, γράφει: «Μέσα στη σιωπή ακούστηκε το γκάρισμα ενός γαϊδάρου, μια στριγκλιά που δεν είχα ξανακούσει ποτέ, και όταν ρώτησα αν δήλωνε ηδονή ή οδύνη, οι άλλοι κούνησαν τα κεφάλια σαν να μην καταλάβαιναν τη διαφορά». Αν φτάσει κανείς στο σημείο αυτό, υπάρχει άραγε γυρισμός;
Οι Κόρες κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κείμενα, μετάφραση Τέο Βότσος.
ΕΠΙΛΟΓΕΣ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Το προτελευταίο βιβλίο της Έλενα Φερράντε, Η απατηλή ζωή των ενηλίκων (εκδ. Πατάκη), μυθιστόρημα ενηλικίωσης στη Νάπολη (πού αλλού;) της δεκαετίας του ’90, μεταφέρεται σε τηλεοπτική σειρά από το Netflix (πρεμιέρα τον Ιανουάριο) και μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο τρέιλερ.
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 125 ετών της, η Δημόσια Βιβλιοθήκη του Μπρούκλιν δημοσίευσε μια λίστα με τα 125 βιβλία που έχουν δανειστεί περισσότερο τα μέλη της. Στην πρώτη θέση το κλασικό παιδικό βιβλίο του Μορίς Σέντακ, Η χώρα των τεράτων (1963), που εμφανίστηκε στα ελληνικά την άνοιξη (εκδ. Παπαδόπουλος).
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Ο Μίνως Ευσταθιάδης γράφει αστυνομικές ιστορίες υψηλού λογοτεχνικού επιπέδου. Προσεγμένη γλώσσα, έξυπνη πλοκή, κοινωνική στόχευση. Εδώ και λίγα χρόνια έχει βρει στέγη στις εκδόσεις Ίκαρος, από όπου κυκλοφορεί και το καινούργιο του μυθιστόρημα, Σχέδια του χάους.