Ο Αντωνάκης Χριστοδούλου δημιούργησε πίνακες με έμπνευση από διαχρονικά αγαπημένα του ακούσματα. Τα έργα του, που εκτίθενται αυτές τις μέρες στην Eleftheria Tseliou Gallery, μεγάλα και μικρά ζωγραφικά, σχέδια από ξυλομπογιές, κολάζ, ένα ντοσιέ με προσχέδια και σημειώσεις, χαρακτηρίζονται από μεγάλα γεωμετρικά σχήματα με πολύ έντονα χρώματα. Όταν τον γνωρίζεις, γίνεται αντιληπτό ότι ένα μέρος από τον εκρηκτικό του χαρακτήρα περνάει στο εντελώς αυθεντικό του στιλ.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει;
Συνήθως αφορμώμαι από την ποπ κουλτούρα και κυρίως από την οθόνη της τηλεόρασης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, τηλεοπτικές σειρές, ριάλιτι σόου, κινηματογράφο, πορνό. Έχω εμμονή με την τηλεόραση. Αν μπορούσα να βλέπω τηλεόραση δώδεκα ώρες, θα το έκανα. Δεν έχω αυτή την πολυτέλεια, βέβαια.
Μίλησέ μου για τις πιο αγαπημένες σου σειρές όλων των εποχών.
Το Beverly Hills και το True Blood σίγουρα. Μου αρέσουν οι βρικόλακες σαν πλάσματα. Είναι πιο τυχεροί από τους ανθρώπους. Ζουν όσο θέλουν, τρέχουν πολύ γρήγορα, δεν χρειάζεται να βγουν στο φως της μέρας.
Θα ήθελες κι εσύ να βγαίνεις μόνο τη νύχτα;
Στην ηλικία μου όχι. Αλλά η νύχτα έχει πιο πολλές ιστορίες.
Σε αυτή την έκθεση ασχολείσαι με κάτι άλλο όμως.
Στην έκθεση που παρουσιάζω σήμερα, με τίτλο 7 Songs, αντιμετωπίζω για πρώτη φορά μια καινούργια πρόκληση, τι μπορώ να δημιουργήσω χωρίς να έχω οπτικό περιεχόμενο από το οποίο να εμπνέομαι. Πρόκειται για τραγούδια που με συντροφεύουν από την παιδική μου ηλικία. Το Νανούρισμα για μωρά και για γέρους του Νίκου Καββαδία μελοποιημένο, η Λιλιπούπολη, τραγούδια από την Πορνογραφία ή την Οδό Ονείρων του Χατζιδάκι.
Έχεις μιλήσει κατά καιρούς για την ιδιαίτερη σχέση σου με τη Φωκίωνος Νέγρη. Τι σε τραβάει σ’ αυτήν;
Έχω εμμονή. Δεν είναι ένας τυπικός αθηναϊκός δρόμος. Ήταν ποτάμι, έγινε μεγάλος δρόμος με αυτοκίνητα και κλαμπ, μετά πεζοδρομήθηκε.
Δεν είναι και αυτή μια οθόνη τηλεόρασης με έναν τρόπο;
Σίγουρα θα έχεις δει τον Σιωπηλό μάρτυρα του Χίτσκοκ. Είναι ακριβώς αυτό.
Δεν έχεις δει όμως κάποιο έγκλημα.
Όχι, ευτυχώς. Εντάξει, δεν κάθομαι να παρατηρώ με κιάλια τα παράθυρα των γειτόνων.
Τι βάζεις να ακούσεις αυτές τις μέρες;
Όταν δουλεύω, βάζω ένα κομμάτι για να δημιουργήσω έναν ρυθμό, κάπως εμμονικά, το ακούω χιλιάδες φορές. Με βοηθάει να συγκεντρώνομαι. Τώρα ακούω το σάουντρακ από το Succession. Μου άρεσε πάρα πολύ και η μουσική του House of the Dragon και του Game of Thrones. Υπάρχουν επίσης μουσικές που σταματάω να ακούω, για να μην τις σιχαθώ. Αλλά κάποια κομμάτια, ακόμη κι αν τα έχω ακούσει για δύο χρόνια σερί, δεν μπορώ να τα αφήσω.
Έχεις μια ιδιαίτερη σχέση με την υψηλή και ποπ τέχνη, το οποίο μου δείχνει κάποιον που δεν έχει κόμπλεξ.
Ας πούμε τις Τρεις Χάριτες, που λατρεύω, δεν τις θεωρώ χαμηλή τέχνη. Το αντίθετο. Είναι όλη μας η ιστορία. Εκείνη η περίοδος, οι μανάδες μας, οι θειάδες μας, οι οικογενειακοί μας φίλοι, όλα τα σκηνικά, τα δωμάτιά τους, τα ρούχα που φορούσαν. Είναι κάτι σαν την οικογένειά μου. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά έτσι είναι.
INFO
Η έκθεση του Αντωνάκη Χριστοδούλου 7 Songs παρουσιάζεται στην Eleftheria Tseliou Gallery μέχρι τις 30 Απριλίου.