Πως λειτουργούν συνήθως οι εφαρμογές dating: Μια σειρά ανθρώπων εμφανίζονται διαδοχικά στην οθόνη σου για όσο αντέχεις να κουνάς τον αντίχειρά σου δεξιά (για ΝΑΙ) και αριστερά (για ΟΧΙ). Με το που κουνήσεις τον αντίχειρά σου αριστερά, εμφανίζεται αμέσως ο επόμενος υποψήφιος. Αν εγκρίνεις κάποιον και σε εγκρίνει κι αυτός, τότε η εφαρμογή σάς «ματσάρει». Σε αυτό το στάδιο, οποιοσδήποτε από τους δύο μπορεί να ξεκινήσει την κουβέντα, με τους άνδρες ετερόφυλους χρήστες της εφαρμογής (στο Tinder, που είναι το πιο διαδεδομένο, οι άνδρες αποτελούν το 70% των χρηστών) να έχουν συνήθως την πρώτη ατάκα, η οποία μπορεί να είναι ένα απλό «γεια, τι κάνεις» έως μια απρόσκλητη φωτογραφία του περιεχομένου του παντελονιού τους. Αυτό το μοντέλο, όμως, μπορεί να αποδειχθεί προβληματικό. «Δεν είχα κατεβάσει το app μόνο για σεξ», λέει η Νίκη, 26 ετών. «Ήθελα να μιλήσω πρώτα, να γνωριστώ, να δω εάν ταιριάζω. Κάπως με ενοχλούσε όταν ο άλλος πρότεινε κατευθείαν συνάντηση, πριν προλάβουμε να ανταλλάξουμε πέντε κουβέντες. Ήταν άβολο».
Το πρόβλημα, δηλαδή ότι συχνά οι εφαρμογές dating αποδεικνύονται μη φιλικές προς τις γυναίκες, προσπάθησε να λύσει το Bumble, μια πλατφόρμα που δημιουργήθηκε το 2015 και σήμερα καθιερώνεται ως ένας ισχυρός παράγοντας στον χώρο (πλέον καλύπτει το 22% της αμερικανικής αγοράς), έχοντας απήχηση και στην Ελλάδα. Η δημιουργός του Bumble, η 33χρονη Γουίτνεϊ Γουλφ Χερντ, πρώην στέλεχος του Tinder (και όπως φημολογείται η εμπνεύστρια του ονόματος και του logo της εφαρμογής), ήθελε να φτιάξει έναν ασφαλή χώρο που θα ενδυναμώνει τις γυναίκες και στον οποίο θα νιώθουν ασφαλείς. Όπως λέει, είχε βαρεθεί να βλέπει έξυπνες και δυναμικές γυναίκες στο περιβάλλον της να περιμένουν ακόμη από τους άνδρες να κάνουν την πρώτη κίνηση.
Στο Bumble, στην περίπτωση των ετερόφυλων αναζητήσεων, μόνο οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να στείλουν μήνυμα πρώτες. Όσο για τις απρόκλητες γυμνές φωτογραφίες, γίνονται αμέσως θολές από την εφαρμογή, με τη χρήστρια ή τον χρήστη να επιλέγει εάν θα τις δει ή όχι. Μάλιστα, η ιδρύτρια του Bumble συμμετείχε ενεργά σε μια καμπάνια για να ποινικοποιηθεί η απρόσκλητη αποστολή πορνογραφικών φωτογραφιών στην πολιτεία του Τέξας, όπου δραστηριοποιείται. Το γεγονός ότι η ίδια είναι πλέον CEO της δεύτερης ισχυρότερης εφαρμογής γνωριμιών παγκοσμίως και ηγείται μιας εταιρείας που αποτελεί βασικό αντίπαλο του Tinder, θεωρεί ότι στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα: «Στο παρελθόν, τις γυναίκες τις καλούσαν σε συζητήσεις για τέτοια πρότζεκτ, ώστε να προσθέσουν την οπτική τους. Όχι για να ηγηθούν».
«Επ, τι γίνεται;»
Στην ελληνική αγορά το Bumble ακούγεται όλο και πιο συχνά στις παρέες των single. «Ήμουν γενικά αρνητική στις εφαρμογές γνωριμιών και η επιλογή ότι εγώ θα μιλήσω πρώτη με βοήθησε να αποφασίσω να το προσπαθήσω ξανά. Είναι σημαντικό να μπορείς να πάρεις τον χρόνο σου και να σκεφτείς εάν τελικά θέλεις να προχωρήσεις σε μια συζήτηση», λέει η Σοφία, 24 ετών. Στις γυναίκες φαίνεται να λειτουργεί ανακουφιστικά το ότι έχουν τον έλεγχο του πώς ξεκινάει η κουβέντα, δίνοντας τον τόνο για τη συνέχεια. Παράλληλα, το περιβάλλον της εφαρμογής είναι χτισμένο πάνω στη θετική γυναικεία εμπειρία, έχοντας μικρές κυψέλες μέσα στην εφαρμογή αφιερωμένες στην ασφάλεια, στην ευημερία, tips για να μείνεις ασφαλής κατά τα ραντεβού στην αληθινή ζωή κ.λπ. «Ήθελα να βγω ραντεβού με κάποιον που δεν ήξερα, κάποιον εκτός του κύκλου μου, και μου άρεσε η επιλογή να στείλω εγώ – πιέζομαι φοβερά ακόμη κι από ένα απλό μήνυμα όταν δεν θέλω να απαντήσω σε αυτό», λέει η Δώρα, 32 ετών.
Και για κάποιους άνδρες, βέβαια, ένα τέτοιο πλαίσιο λειτουργεί ανακουφιστικά, καθώς δεν είναι όλοι μάστερ της καλύτερης ατάκας. Ένας από αυτούς είναι και ο Κίμωνας, 38 ετών: «Έχω φίλους που απολαμβάνουν το να σκέφτονται ατάκες, αυτό τους φτιάχνει, αλλά για μένα η πρώτη επικοινωνία είναι πάντα αμήχανη. Δεν έχω και μεγάλη φαντασία και είχα βαρεθεί να στέλνω “Επ, τι γίνεται;”. Μου αρέσει που κάποιος άλλος είχε αυτή την ευθύνη, έτσι για αλλαγή». Ο Σταμάτης, από την άλλη, 26 ετών, ανοιγοκλείνει διάφορες εφαρμογές όταν βαριέται. Στο Bumble ένιωσε ότι τα πράγματα λειτουργούν καλύτερα, γιατί «οι γυναίκες νιώθουν πιο άνετα όταν στέλνουν αυτές το πρώτο μήνυμα, νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και έτσι είναι πιο εύκολο να συζητήσεις. Στην εποχή μας νιώθω ότι και εμείς οι άνδρες πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, έχω συνεχώς στο μυαλό μου να μην πω κάτι που θα προκαλέσει. Δυσκολεύομαι να δείξω μεγάλο ενθουσιασμό ή ότι με εξιτάρει μια τύπισσα ερωτικά. Η αλήθεια είναι πως, από ό,τι έχω καταλάβει και από τις φίλες μου, πρέπει να είναι λίγο περίεργο να είσαι γυναίκα και να σου στέλνει ο άλλος ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι».
Κρίνοντας από μια φωτογραφία
Αν εξαιρέσεις ένα «ματσάρισμα» που πήγε καλά και εξελίχθηκε σε γνωριμία μηνών, τελικά ο Σταμάτης λέει ότι δεν έμεινε φοβερά ικανοποιημένος από το πώς εξελίσσονταν οι κουβέντες. «Βαριόμουν γρήγορα. Πιστεύω ότι παίζει ρόλο το ότι κυκλοφορώ αρκετά κι έχω πολλές επιλογές και εκτός πλατφόρμας. Αν δεν είχα, ίσως να είχα δώσει πιο πολύ χρόνο». Ο Κίμωνας συμφωνεί πως, αν δεν αφιερώσεις χρόνο, δεν είναι εύκολο να δεις αποτελέσματα. «Εγώ το κατέβασα καλοκαίρι και όταν τελικά μού ερχόταν ένα μήνυμα, είχα φύγει για το επόμενο νησί. Επίσης, μου φαίνεται αρκετά επιφανειακός τρόπος επιλογής. Δεν αποκλείω να έχω προσπεράσει δεκάδες κορίτσια που, αν τις γνώριζα έξω, μπορεί να τις έβρισκα γοητευτικές ή ενδιαφέρουσες, αλλά επειδή κάτι απειροελάχιστο δεν πήγαινε καλά στη φωτογραφία τους, δεν τις επέλεξα».
Πράγματι, αν και όλοι συμφωνούν ότι οι εφαρμογές είναι χρήσιμες σε μια περίοδο που το φλερτ διά ζώσης δεν είναι στο απόγειό του («Δεν ξέρω αν φταίει η εποχή, η ηλικία ή η κατάσταση μετά την πανδημία», λέει η Δώρα), οι περισσότεροι συμφωνούν ως προς το επιφανειακό του θέματος. Ακόμη και όταν, όπως στο Bumble, άλλα προβλήματα των εφαρμογών μοιάζουν να έχουν λυθεί. «Είναι πολύ λάθος έτσι κι αλλιώς να κρίνεις κάποιον μέσα από φωτογραφίες, αλλά το να κρίνεις άνδρες είναι πιο δύσκολο, γιατί δεν μπορούν με τίποτα να στηθούν σωστά ή να διαλέξουν τις σωστές λήψεις. Εμένα με ενδιέφεραν και τα δύο φύλα και παρατήρησα ότι στις γυναίκες ήταν κάπως πιο εύκολο να κρίνεις», σχολιάζει η ίδια.
«Έστειλα την ιστορία της ζωής μου»
Τελικά, οι περισσότεροι με τους οποίους μίλησα έσβησαν την εφαρμογή αφού τη χρησιμοποίησαν για λίγο, είτε επειδή βρήκαν κάποιον και μπήκαν σε σχέση είτε επειδή βαρέθηκαν. Στην περίπτωση της Νίκης, ήταν επειδή συνειδητοποίησε πως τελικά δεν της αρέσει να κάνει την πρώτη κίνηση. «Στο μυαλό μου ήταν μια ενδυναμωτική συνθήκη, αλλά τελικά με μπέρδευε και με άγχωνε», λέει. «Η ντροπή που νιώθω και δεν μπορώ να πλησιάσω κάποιον σε μπαρ, μεταφερόταν και online. Μπορεί να σκεφτόμουν μισή ώρα τι ατάκα να στείλω. Επίσης, ένας με τον οποίο συνεχίστηκε η επικοινωνία μέσω Instagram και αποφάσισα να βγούμε, ενώ στο chat φαινόταν πολύ φυσιολογικός, όταν βρεθήκαμε, μιλούσε τρεις ώρες για τη μετά θάνατον ζωή, για πέτρες που τρέμουν αν περάσεις το χέρι σου από πάνω τους, τέτοια. Φρίκαρα».
Και η Δώρα μετέφερε στην εφαρμογή την αμηχανία που έχει έτσι κι αλλιώς στις γνωριμίες. «Με έπιασε μανία και περνούσα ώρες κάνοντας swipe αριστερά. Πρέπει να είδα όλους τους άνδρες του Bumble της Αθήνας, ήμουν με το κινητό στο χέρι όλη μέρα, αλλά ήμουν τρομερά επιλεκτική, διάλεξα τέσσερις και τελικά έστειλα μόνο σε δύο. Στον πρώτο, που ήταν ένας που μου άρεσε πολύ από τις φωτογραφίες, έστειλα ένα σεντόνι με την ιστορία της ζωής μου. Του έλεγα “γεια, τι κάνεις, δεν με λένε Κωνσταντίνα (είχα βάλει άλλο όνομα, αλλά δική μου φωτογραφία), αλλά Δώρα, ελπίζω το όνομα να μην είναι deal-breaker, ένιωθα άβολα, γι’ αυτό δεν χρησιμοποίησα το όνομά μου, χα χα” και άλλα πολλά. Ο τύπος έστειλε ένα “χα χα” και δεν ασχολήθηκε άλλο. Για μένα, ήταν μεγάλη απόρριψη. Θυμάμαι ήμουν έξω, κατάλαβα ότι δεν ενδιαφέρεται από τη στιγμή που δεν συνέχισε την κουβέντα, παρ’ όλα αυτά επέμεινα και έστειλα ξανά. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι δεν απάντησε. Έπειτα, βέβαια, το συζήτησα με φίλες και μου εξήγησαν ότι συνήθως στέλνεις μόνο μερικές λέξεις χαλαρές, όχι ολόκληρο σεντόνι. Ο δεύτερος με τον οποίο μιλούσα, αργούσε δύο τρεις μέρες να απαντήσει. Και συνέχεια έλεγε μια γελοία δικαιολογία, όπως “συγγνώμη, αλλά αρρώστησε ο σκύλος μου”, τέτοια, οπότε κάποια στιγμή βαρέθηκα».