Ήταν πίσω στο μακρινό 1997 όταν η ιστορία έξι άνεργων χαλυβεργατών, κάπου στον αγγλικό βορρά, οι οποίοι αποφάσισαν να γίνουν στρίπερ για να βγει το μεροκάματο, εξελίχθηκε σε ανεπανάληπτη εμπορική επιτυχία (και βρέθηκε υποψήφια και για 4 Όσκαρ). Δυόμισι δεκαετίες και ένα μιούζικαλ μετά οι −γερασμένοι πλέον− πρωταγωνιστές του Full Monty (Άντρες με τα όλα τους) βρίσκονται στο ίδιο σημείο και στα ίδια οικονομικά χάλια. Και, εννοείται, ότι είναι ακόμη πιο ακατάλληλοι από πριν για να συναρπάσουν τα πλήθη με τους κοιλιακούς (;) ή τις χορευτικές τους κινήσεις. Αυτό που, ωστόσο, παραμένει το ίδιο είναι η τεράστια καρδιά τους και η αυθεντική φροντίδα που δείχνουν ο ένας για τον άλλο. Όπως συμβαίνει συνήθως ανάμεσα σε παλιούς καλούς φίλους.
Φυσικά, δεν είναι πλέον στρίπερ. Απλώς μαζεύονται σε μια καφετέρια-στέκι και εξακολουθούν να προσπαθούν μέσα από εκκεντρικές μικροκομπίνες (από συνεργασία με τρόφιμο ψυχιατρείου γκραφιτά μέχρι πώληση αυγού αγωνιστικού περιστεριού σε βαθύπλουτο Κορεάτη) να πιάσουν την καλή. Μια εικόνα που ομολογουμένως θυμίζει, αν εξαιρέσεις ότι δεν πίνουν φραπέ, παλιά καλή Ελλάδα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο χορός δεν έχει τον δικό του χαρακτηριστικό ρόλο να παίξει σε αυτή την τηλεοπτική μεταφορά.
Οι έξι τους, μεταξύ των οποίων και ο Ρόμπερτ Καρλάιλ, αποτελούν τον πιο προφανή λόγο για να καθίσεις να παρακολουθήσεις τη σειρά. Αν και την παράσταση κλέβουν οι νέοι χαρακτήρες που κάνουν την εμφάνισή τους, επικαιροποιώντας και απλώνοντας –χωροταξικά και κοινωνικοπολιτικά– το κόνσεπτ. Μεταξύ τους βρίσκουμε από την επαναστατημένη έφηβη κόρη του ενός και έναν δωδεκάχρονο με τάσεις αυτοκτονίας μέχρι μια δυναμική Κούρδη πρόσφυγα που ερωτεύεται τον πιο ξενέρωτο Άγγλο της ιστορίας.
Αυτοί οι νέοι χαρακτήρες είναι που γεμίζουν κάθε επεισόδιο της σειράς, με πρωταγωνιστή έναν ήρωα κάθε φορά, σε ένα ρεσιτάλ ανθρωπιάς που είναι δύσκολο να αφήσει οποιονδήποτε ασυγκίνητο.
ΙΝFO
Δημιουργοί: Σάιμον Μποφόι, Άλις Νάτερ
Βαθμολογία στο Rotten Tomatoes: 96%
Η σειρά στριμάρεται από τo Disney +