Στο σπίτι μου νιώθω: Χαρούμενη και ασφαλής.
Αγαπημένο μου σημείο στο σπίτι: Εκεί που η σκάλα συναντά τα χειροποίητα κεραμικά τούβλα.
Ατμόσφαιρα στον χώρο δημιουργεί: Το ξύλινο –υπερβολικά– ψηλό ταβάνι σε συνδυασμό με τα μπλε ντουλάπια της κουζίνας και τα μεγάλα παράθυρα.
Το σπίτι μου είναι διαφορετικό από τα άλλα: Ίσως γιατί είναι διατηρητέο στο κέντρο της Αθήνας, με μια μικρή πίσω αυλή, σαν να βρίσκεσαι στην εξοχή. Την ανακαίνιση έκανε η αρχιτέκτονας Κορνηλία Ζαρκιά.
Αγαπημένο αντικείμενο: Καθετί που μου θυμίζει τους γονείς μου.
Τέχνη στο σπίτι: Τα κεραμικά από διάφορα μέρη της Ελλάδας και άλλων κοντινών χωρών.
Κάθε σπίτι πρέπει να έχει: Μια αίσθηση καταφυγίου.
Αν δεν ζούσα εδώ: Το ιδανικό θα ήταν να ζω εδώ, αλλά να περνάω χρόνο και σε πολλά άλλα μέρη, σε κάποιο ελληνικό νησί, στο κέντρο του Παρισιού, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Σικελία κ.α.
Γειτονιά στην Αθήνα: Νεάπολη-Λυκαβηττός.
Ταξίδι: Πάντα νοσταλγώ το ταξίδι μου στην Κούβα και πάντα θέλω να πάω στη Βραζιλία.
Προορισμός όπου επιστρέφω: Τήνος.
Στον ελεύθερο χρόνο μου: Η έννοια του ελεύθερου χρόνου είναι μπερδεμένη πια… Ας πούμε όμως οι βόλτες στον Λυκαβηττό.
Γεύση: Ό,τι βγαίνει από τη θάλασσα και οι ντομάτες γεμιστές.
Για να χαλαρώσω: Τα καταφέρνω μόνο όταν βλέπω τη θάλασσα ή πράσινο.
Συνήθεια: Δεν θέλω να σκεφτώ κάποια, θα ήθελα να μην έχω.
Ταινία/σειρά: Πολλές, πάρα πολλές. Drive my car, Τoni Erdmann, Οδός Μαλχόλαντ, Όλα για τη μητέρα μου, Dogville, Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους, Blade Runner, Dolce Vita, οι περισσότερες του Αντονιόνι και όλες της Ανιές Βαρντά, με το Pointe Courte στην πρώτη θέση. Α, και από σειρές το Φάργκο.
Ξενοδοχείο: Ένα bed & breakfast στο St Ives στην Κορνουάλη.
Το alter ego μου: Η πρωταγωνίστρια του Vagabond της Ανιές Βαρντά.
Μαγειρεύω: Αναγκαστικά σχεδόν κάθε μέρα και σπάνια μου αρέσει.
Ποτό: Τζιν τόνικ.
Χόμπι: Να χαζεύω σπίτια και μέρη στο ίντερνετ.
Βιβλίο: Πλάνητες της Όλγα Τόρκατσουκ, με αγαπημένο απόσπασμα: «Ξύπνα, κουνήσου, κουνήσου. Μόνο έτσι θα του ξεφύγεις. Αυτός που ορίζει τον κόσμο δεν έχει εξουσία πάνω στην κίνηση, ξέρει πως το σώμα μας εν κινήσει είναι ιερό, μόνο τότε μπορείς να του ξεφύγεις, μόνο αν κινείσαι».
Είμαι περήφανη για: Όλα όσα έχω καταφέρει να αλλάξω και όλα όσα έχω αποδεχτεί ότι δεν μπορώ να αλλάξω − κυρίως τα τελευταία δύο χρόνια.
σε light box. Φωτ. ΑΛΙΝΑ ΛΕΦΑ
Αγαπημένο πρότζεκτ: A Time of her Own, μια εικαστική διαδικτυακή πλατφόρμα που θα αναρτηθεί πολύ σύντομα, η οποία ενσωματώνει αρχειακό υλικό με φεμινιστικές αναφορές από τον ελληνικό Τύπο τις δεκαετίες 1970 και 1980, καθώς και φωτογραφίες γυναικών από προσωπικές συλλογές των ίδιων δεκαετιών.
Δεν ξεχνάω ποτέ να: Αγχώνομαι.
Επόμενο πρότζεκτ: Την άνοιξη θα συμμετάσχω στο διεθνές πρόγραμμα καλλιτεχνικής έρευνας Onassis ΑiR της Στέγης.
Καθημερινή ρουτίνα: Απεχθάνομαι τη ρουτίνα, αν και σίγουρα έχω.
Μια τυπική Κυριακή: Απεχθάνομαι και τις Κυριακές.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς: Την κόρη μου και τους ανθρώπους και τα ζώα που αγαπώ.