Όλοι συγκινηθήκαμε με το τελευταίο τραγούδι των Μπιτλς. Την ίδια στιγμή, όλοι νιώσαμε και το μάταιο του πράγματος, τη γλυκόπικρη αίσθηση του να φέρνεις το χθες στο σήμερα – κάπως σαν να πηγαίνεις για καφέ με τον/την πρώην σου. Ενώ το Now and then έπαιζε παντού, ένας παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής από το Λίβερπουλ, την πατρίδα των Μπιτλς, κυκλοφορούσε νέο δίσκο. Μιλάμε για τον Forest Swords. Έξι χρόνια και κάτι μετά το Compassion, επέστρεψε με το Bolted, το οποίο και θα παρουσιάσει στο Ωδείο Αθηνών στις 28/11.
Kάπου εδώ πρέπει να περιγράψουμε τη μουσική του. ΟΚ, είναι σίγουρα ατμοσφαιρική. Είναι σκοτεινή, υποβλητική, αλλόκοτη – όμως τα ίδια επίθετα έχουν χρησιμοποιηθεί χιλιάδες φορές, για χιλιάδες καλλιτέχνες. Αν κάτι διαφοροποιεί τον Forest Swords από το μέγα πλήθος, είναι η σοβαρότητα με την οποία ο ίδιος αντιμετωπίζει τη δουλειά του. Αφού πέρασε κάποια χρόνια γράφοντας για μπαλέτα, ντοκιμαντέρ και video games, ηχογράφησε το Bolted σε μια αποθήκη εργοστασίου στο Λίβερπουλ. Λογικά, η αποθήκη αυτή δεν είχε παράθυρα και ήταν γεμάτη υγρασία. To Μunition, που ανοίγει τον δίσκο, σε βάζει στο κλίμα αμέσως. Το παράξενο Butterfly Effect είναι σαν σκελετός χορευτικού τραγουδιού, συνδυάζοντας στοιχεία industrial electronica με ένα vocal sample της Νένε Τσέρι. Σε πολλά σημεία νιώθεις ότι ακούς φυσικούς ήχους και όχι ψηφιακούς (π.χ. στο End υπάρχει κάτι που παραπέμπει σε ήχο κλαρίνου). Όταν πια το άλμπουμ φτάνει στο τέλος, δεν επιστρέφεις σε κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι. Το ξανακούς όλο από την αρχή, έχοντας βρει στο σκοτάδι του μια αναπάντεχη θαλπωρή.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Magnetic Fields – 69 Love Songs (1999)
Με αφορμή την επερχόμενη επίσκεψη των Magnetic Fields στην Αθήνα (22/11 στο Floyd), ακούμε ξανά το αριστούργημά τους. Από τις σπάνιες φορές που η indie pop αγκάλιασε τον ρομαντισμό τόσο σφιχτά χωρίς να ντρέπεται. Όσοι έχετε χρόνο, μπείτε στη Wikipedia και δείτε πόσα όργανα παίζει στον δίσκο ο ηγέτης του γκρουπ, Στέφιν Μέριτ.
