Είναι ηχητικός καλλιτέχνης και δημιουργεί ιδιοσυγκρασιακές μελωδίες που έχουν φτάσει μέχρι το ραδιόφωνο του BBC και έχουν βραβευτεί από τον Φατ Μπόι Σλιμ. Αυτές τις μέρες εργάζεται πυρετωδώς πάνω στην πρωτότυπη μουσική που έγραψε για το Σαλό, τη μουσικοθεατρική εκδοχή της ομώνυμης ταινίας του Πιερ Πάολο Παζολίνι, την οποία σκηνοθετεί ο Άρης Μπινιάρης στη Λυρική. Να μια καλή αφορμή για να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
To «Τζεφ Βάγγερ» είναι ψευδώνυμο;
Όχι! Βαφτίστηκα Ιωσήφ, αλλά από μικρό με φώναζαν Τζεφ και μου έμεινε. Όσο για το «Βάγγερ», κρατάει από την περίοδο της Βαυαροκρατίας στην Ελλάδα. Οι πρόγονοί μου σχετίζονται με τις οικογένειες που ήρθαν με τον Όθωνα στην Αθήνα.
Πάντα ήθελες να γίνεις μουσικός;
Ναι, αλλά δίσταζα να το παραδεχτώ. Στην Ελλάδα, αν δηλώσεις μουσικός, θα σου πει ο άλλος: «Ωραία, και τι δουλειά κάνεις;». Η χώρα μας παραδοσιακά σε αποθαρρύνει να ασχοληθείς με τις τέχνες. Κάπως σε αναγκάζουν να πιστέψεις ότι δεν είναι βιώσιμο, ότι πρέπει να κάνεις κάτι πιο σίγουρο. Στην εφηβεία, το χόμπι μου ήταν να παράγω ήχους από δίσκους βινυλίων, το λεγόμενο turntablism. Άρχισα να δουλεύω ως DJ σε διάφορα κλαμπ και ως πωλητής σε καταστήματα λιανικής για να βιοπορίζομαι, ώσπου στα 25 μου ένας Άγγλος παραγωγός που «έτρεχε» μια ανεξάρτητη δισκογραφική στο Λονδίνο, έπαιξε στη ραδιοφωνική εκπομπή του ένα κομμάτι μου. Πίστεψα ότι κάτι με καλεί στην Αγγλία και μετακόμισα για έξι χρόνια.
Τι έκανες εκεί;
Σπούδασα στο Μπράιτον ηχητικές τέχνες. Εξερεύνησα τον κόσμο καλλιτεχνών όπως ο Καρλχάιντς Στοκχάουζεν και ο Ιάννης Ξενάκης, πειραματίστηκα με την ηλεκτρονική μουσική και με αντισυμβατικές συσκευές ηχογράφησης, έφτιαξα τα δικά μου αδιάβροχα μικρόφωνα, άρχισα να ανακαλύπτω ανορθόδοξους τρόπους προσέγγισης του ήχου ηχογραφώντας πάγους που σπάνε και κατασκεύασα ηχητικά γλυπτά. Παράλληλα, κυκλοφόρησα το πρώτο μου άλμπουμ, το Cyclothymia.
Πώς και επέστρεψες στην Ελλάδα;
Λόγω της αβεβαιότητας του κορωνoϊού. Παράλληλα, είχα αρχίσει να γράφω μουσική για παραστάσεις ομάδων χορού και θεάτρου του Λονδίνου και με ενδιέφερε πολύ να εξερευνήσω αυτό το κομμάτι στη χώρα μου. Κάπως έτσι βρέθηκα να δημιουργώ συνθέσεις για παραστάσεις του Γιώργου Κουτλή, του Μάριο Μπανούσι, της Χαράς Κότσαλη και άλλων πολλών.
Μετάνιωσες που γύρισες;
Τουναντίον, νιώθω να εξελίσσομαι εδώ. Βρήκα μια άλλη Αθήνα, που ενώ ταλαιπωρείται ακόμα από το γνωστό κοινωνικοπολιτικό της χάος, η δημιουργικότητα των ανθρώπων της είναι στο πικ.
Πώς θα περιέγραφες τις μελωδίες σου;
Σαν να έπεσε το μέινστριμ από τις σκάλες με φόρα και να κουτσαίνει! (γέλια)
Κι αυτές που γράφεις τώρα για το Σαλό;
Όντας σε στενή επαφή με τον Άρη Μπινιάρη, θέλησα να φτιάξω μια μουσική που να αντανακλά την προκλητική και σκοτεινή πλευρά του έργου του Παζολίνι. Είναι ένα κράμα από εκκλησιαστικά όργανα, συνθεσάιζερ, ηλεκτρονικούς ρυθμούς αλλά και τη δική μου φωνή, επεξεργασμένη με τρόπο που θυμίζει ελέφαντα που βρυχάται! Θα έλεγα ότι προσεγγίζει έναν μεταβατικό ψυχικό χώρο, ανάμεσα στο καλό και το κακό, στον φόβο και στην ελπίδα.
Τι σε ηρεμεί;
Οι βόλτες στα βουνά με τη μηχανή μου.
Το πιο τρελό σου όνειρο από άποψη συνεργασίας;
Να γράψω μουσική για μια ταινία του Γκασπάρ Νοέ.
H παράσταση Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα παρουσιάζεται στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ από 10/02 έως 10/03.
Πληροφορίες: nationalopera.gr / Περισσότερα για τον ίδιο στο jephvanger.com