Έχει ξεχωρίσει για τις ερμηνείες της στις παραστάσεις του θεάτρου Άττις και της Ομάδας Σημείο Μηδέν, αλλά και ως η κατανυκτική φωνή των Pagan, του συγκροτήματος που βιώνει μια –από στόμα σε στόμα– επιτυχία για τα τελετουργικά μουσικοθεατρικά live του, μπλέκοντας την παραδοσιακή με την ηλεκτρονική μουσική. «Είμαι ηθοποιός, είμαι τραγουδίστρια, αλλά δεν είμαι και τίποτε από τα δύο», μου λέει. «Θέλω να είμαι ελεύθερη από οποιαδήποτε ταμπέλα. Να νιώθω ότι μπορώ να είμαι τα πάντα αλλά και τίποτα. Να μη με περιορίζω. Βρίσκω τον εαυτό μου εκεί που βρίσκω την ελευθερία μου, εκεί που καταφέρνω να νικήσω τον δαίμονα που μου επιβάλλει ότι πρέπει να είμαι κάτι. Και απλώς είμαι».
Πώς θα περιέγραφες μια τυπική σου μέρα αυτό το διάστημα;
Είναι μια περίοδος που τρέχω αρκετά! Έχω καθημερινές πολύωρες πρόβες για την Ορέστεια του Θεόδωρου Τερζόπουλου, που θα κάνει πρεμιέρα το καλοκαίρι στην Επίδαυρο και μετά θα περιοδεύσει. Έπειτα, ανάλογα με την ημέρα, πηγαίνω για γυμναστική ή στο μάθημα φωνητικής. Επιστρέφω σπίτι το βραδάκι και, αφού φάω κάτι, θα δουλέψω είτε για την επερχόμενη συναυλία μου με τους Pagan στο Temple είτε για την επόμενη πρόβα στο θέατρο. Υπό άλλες συνθήκες, θα ξαπλώσω να δω μια ταινία. Συνήθως με παίρνει ο ύπνος στα μισά, από την κούραση.
Όταν ήσουν μικρή, τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ήμουν ένα πολύ ντροπαλό παιδί, γι’ αυτό και οι γονείς μου με έστειλαν σε μικρή ηλικία σ’ ένα θεατρικό εργαστήρι, μήπως και βελτιώσω την κοινωνικότητά μου. Εκεί γεννήθηκε, σχεδόν κρυφά, το όνειρο μιας ζωής μέσα στην τέχνη του θεάτρου. Υπήρχε, βέβαια, πάντοτε και το τραγούδι μέσα μου, αλλά επέλεξα να σπουδάσω ηθοποιός γιατί ένιωθα ότι εκεί θα βρω έναν άπλετο χώρο για εξέλιξη, χωρίς όρια. Στο θέατρο δεν σε περιορίζει τίποτα, μόνο ο εαυτός σου.
«Οι γονείς μου με έστειλαν σε μικρή ηλικία σε ένα θεατρικό εργαστήρι, μήπως και βελτιώσω την κοινωνικότητά μου. Εκεί γεννήθηκε, σχεδόν κρυφά, το όνειρο μιας ζωής μέσα στην τέχνη του θεάτρου».
Μίλησέ μου για τους Pagan. Τι βρίσκεις ελκυστικό στην παραδοσιακή μουσική;
Οι Pagan ήρθαν στη ζωή μου μια νύχτα με πανσέληνο, το 2019, όταν με κάλεσε ο Σταύρος Τσουμάνης, ο ιδρυτής τους, για ακρόαση. Ήταν μια καρμική συνάντηση. Η παραδοσιακή μουσική νιώθω ότι με φέρνει πιο κοντά στον πυρήνα μου. Ειδικά η διονυσιακή της πλευρά που προσεγγίζουμε με το συγκρότημα με οδηγεί όλο και πιο κοντά στην έκσταση. Με εξιτάρει πολύ η ιδέα ότι δημιουργούμε μουσική «με βάση το DNA της ρίζας μας», που λέει και ο Σταύρος. Παράλληλα, η εισαγωγή θεατρικών στοιχείων στις ζωντανές εμφανίσεις μας άνοιξε νέους δρόμους για μια μορφή ερμηνείας που δεν φανταζόμουν μέχρι τώρα ότι μπορώ να προσεγγίσω.
Τι έχεις αποκομίσει από τη θαυμαστή μέθοδο υποκριτικής του Θεόδωρου Τερζόπουλου;
Αυτά τα δέκα χρόνια που βρέθηκα στην οικογένεια του Άττις και στην Ομάδα Σημείο Μηδέν με τον Σάββα Στρούμπο, βρήκα τον χώρο να εξερευνήσω ένα θέατρο στο οποίο δεν υπάρχουν όρια. Ο Τερζόπουλος, μέσα από την έρευνά του, έχει δημιουργήσει μια προσωπική σκηνική γλώσσα που θέλει να κρατήσει τη μνήμη ζωντανή και να διεγείρει το υποσυνείδητο. Το θέατρό του είναι μια πύλη προς το άγνωστο, το ανοίκειο, προς αυτό που δεν μπορεί να γίνει, αναδεικνύει τις άπειρες δυνατότητες του ανθρώπου.
Πώς πιστεύεις ότι θα σε περιέγραφε ο καλύτερός σου φίλος;
Με έχει ήδη περιγράψει: η πιο κοινωνική μοναχή!
Όταν δεν δουλεύεις, τι σου αρέσει να κάνεις;
Να ταξιδεύω. Θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο. Αλλά δεν κάνω πολλά σχέδια για το μέλλον. Δουλεύω σκληρά για το τώρα και ονειρεύομαι το μετά.
Οι Pagan εμφανίζονται το Σάββατο 2 Μαρτίου στις 20.30, στη σκηνή του Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι), προλογίζοντας το πρώτο τους άλμπουμ, που θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά. Προπώληση: more.com