Άκουσα τις κάουντρι αναλαμπές της Μπιγιονσέ, πήρα μαθήματα ζωής από την J Lo, πέρασα κρύες νύχτες με Ντούα Λίπα και Αριάνα Γκράντε. Όλες τις αγαπώ και όλες μου στέκονται στα δύσκολα, καμία όμως δεν με ξάφνιασε όπως η Παλόμα Φέιθ. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς ιδιαίτερο promo δηλαδή, η Βρετανίδα σταρ επέστρεψε με έναν από τους πιο απολαυστικούς ποπ δίσκους που άκουσα τελευταία. Το Glorification of Sadness περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο φοβερά κομμάτια (Pressure και Bad Woman), μια ψαγμένη cinematic παραγωγή και μια αίσθηση ανακτημένης δύναμης, που ενισχύεται αν ξέρεις την ιστορία: Όπως διαβάζω, το Glorification of Sadness είναι «ένας δίσκος διαζυγίου χωρίς το διαζύγιο». Δημιουργήθηκε την περίοδο που η Παλόμα χώριζε από τον επί δέκα χρόνια σύντροφό της, με τον οποίο έχουν και δύο παιδιά. Τα βρετανικά tabloids, πλέον, την προβάλλουν κυρίως ως single μαμά. Εστιάζουν πολύ στα προσωπικά της. Περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε.
Και όμως, το άλμπουμ αυτό έχει κάτι παραπάνω από μηνύματα γυναικείας ενδυνάμωσης και τίτλους τραγουδιών όπως I am enough, How you leave a man και Enjoy yourself. Ιδίως το πρώτο μισό ρολάρει υπέροχα. Η Παλόμα Φέιθ πηγαίνει από το αμάξι της στην είσοδο του νέου της σπιτιού και από την κουζίνα στο dancefloor, με την ίδια άνεση. Στα 42 της, δεν είναι ούτε ακριβώς ποπ ντίβα ούτε και κορίτσι της διπλανής πόρτας, αλλά μια μαμά που αλλάζει βαφές στα μαλλιά για να προλάβει τις αλλαγές γύρω της. Κι αν το ονοματεπώνυμό της παραπέμπει σε ’90s φαντασίωση, οι ιστορίες της είναι σημερινές και απολύτως ρεαλιστικές.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠThe Girls Are at It Again: UK Beat Girls 1964-1969
Στο δεύτερο μισό των ’60s συνέβησαν διάφορα θαύματα στη βρετανική ποπ από γυναίκες. Τα περισσότερα παραμένουν άγνωστα. Η συλλογή αυτή του 2009 τα φωτίζει, φωτίζοντας μαζί και τη λαχτάρα μιας ολόκληρης εποχής. Από το Long time comin’ της Μπίμπι Γουόρικ μέχρι το εθιστικό So little time της Νταϊάνα Ντορς, η αγάπη εδώ ξεχειλίζει.
