Για μπάντα που έφτασε στο πικ της 16 χρόνια πριν, μια χαρά τα πάνε οι MGMT. Τώρα που πέρασαν κάποιες μέρες από το νέο άλμπουμ τους, Loss of life, επιστρέφω σε αυτό όχι ερευνητικά, αλλά απολαμβάνοντας. «Πετυχαίνει μια ισορροπία ανάμεσα στο αλλόκοτο και την ποπ», παρατηρεί εύστοχα ο Αλέξης Πετρίδης της Guardian. Ροκ εξάρσεις, ψυχεδέλεια, αντηχήσεις από συνθεσάιζερ των ’80s, επιρροές από Simon & Garfunkel, προσμείξεις και πειράματα τρελού επιστήμονα. Δίσκος ικανός να ταξιδέψει τόσο στα ραδιόφωνα όσο και στα ακουστικά ενός παράξενου, αντικοινωνικού παιδιού. Kάπου ανάμεσα στις μπούκλες τους, οι δύο αυτοί τύποι φαίνεται ότι έχουν ακόμη το μυαλό για ροκ τραγούδια που ξεφεύγουν από τη γενική μετριότητα.
Το Mother nature είναι σίγουρα ένα τέτοιο. Το Bubblegum dog φτάνει ακόμα ψηλότερα, μπαίνοντας άνετα στην πεντάδα των καλύτερων τραγουδιών τους, μαζί με το Time to pretend, το Κids, το Congratulations και άλλο ένα – προσθέστε όποιο θέλετε. Μέσα στο κομμάτι αυτό ακούω τον Κομπέιν, τον Ziggy Stardust, τους παλιούς καλούς Flaming Lips και τους παλιούς καλούς ΜGMT. Στίχοι για σκύλους-τσιχλόφουσκες και πύρινες μπάλες του μπάσκετ που παρασύρονται στους ουρανούς, φοβερές κιθάρες, ένα εμπνευσμένο σημείο με πλήκτρα εκεί στο 2:38, γενικώς ένα τραγούδι στο οποίο ακούς μια μπάντα να πετάει. Πίσω στο 2016, οι MGMT είχαν αναφέρει το Bubblegum dog ανάμεσα στα κομμάτια που δούλευαν. Μέχρι και πριν από λίγες μέρες, αρκετοί φαν αναρωτιούνταν αν όντως υπάρχει κομμάτι με τέτοιο τίτλο ή αν το είχαν βγάλει από το μυαλό τους. Αξίζει να το ακούσετε. Αλλά, προς Θεού, μη δείτε το videoclip.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠAmaro Freitas – Y’Y
Μουσική εμπνευσμένη από ήχους της ζούγκλας του Αμαζονίου. Ε, θα πείτε, τι πιο σύνηθες να συμβεί. Ο Βραζιλιάνος τζαζ πιανίστας Αμάρο Φρέιτας βουτάει σε παραδόσεις ιθαγενών πολιτισμών, συνομιλεί με την παγκόσμια αβάν γκαρντ τζαζ σκηνή και, όταν «φορτώνει», παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Ακούστε το σόλο του στο Εncantados.
