«Κάπου εδώ μέσα υπάρχει θαμμένο ένα φοβερό άλμπουμ», γράφουν στο allmusic.com για το νέο πόνημα του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Έχουν δίκιο. Με 77 λεπτά συνολικής διάρκειας, το Everything I thought it was σε ωθεί να λικνιστείς ανά διαστήματα, αλλά κυρίως σε ωθεί να τσεκάρεις το inbox σου, την ειδησεογραφία, τον καιρό έξω. Ειλικρινά απορώ σε τι χρησιμεύει ένα τόσο μεγάλο ποπ άλμπουμ και αν υπάρχει άνθρωπος που έχει το κουράγιο να το ακούσει ολόκληρο, χωρίς την παρηγοριά ότι τουλάχιστον θα πληρωθεί γι’ αυτό.
Κατά τα άλλα, ναι, ορισμένα κομμάτια εδώ θυμίζουν ότι ο Τζάστιν δεν είναι τυχαίος. Πρώτο και καλύτερο το No angels: Ωραία φαλσέτο φωνητικά, μεταδοτικό funk που σε σπρώχνει στην πίστα (έστω και νοερά), σωστή παραγωγή, με το beat μπροστά και τις κιθάρες στο φόντο. Το My favorite drug έχει επίσης μια ζωντάνια και ένα μπάσο που κερδίζει. Από εκεί και πέρα, η παραγωγή ακολουθεί τα χνάρια του The Weekend χωρίς ουσιαστική πρόταση, οι συνθέσεις είναι αδύναμες και οι στίχοι κινούνται κάπου μεταξύ σεξουαλικής πρόσκλησης και ρομαντικών κλισέ.
Είκοσι χρόνια μετά το σέξι ατύχημα που προκάλεσε στο Super Bowl, και λίγα περισσότερα από τότε που μπήκε στα σπίτια μας με hits όπως το Cry me a river και το Rock your body, o 43χρονος Τζάστιν εκπροσωπεί πλέον μια άλλη εποχή. Την ώρα βέβαια που οι λευκοί στρέιτ ποπ σταρ αποτελούν είδος προς εξαφάνιση, την ώρα που η παλιά αγαπημένη του, Μπρίτνεϊ Σπίαρς, αρκείται στις γυμνές πόζες και στα χορευτικά του σαλονιού, ο Τζάστιν παραμένει σε ζήτηση. Και είναι έτοιμος για μια μεγάλη, παγκόσμια περιοδεία.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠFour Tet – Τhree
Ο κύριος Four Tet συνεχίζει με έμπνευση. Στο Gliding through everything νιώθεις ότι ακούς ρευστές ουσίες να κινούνται, στο Daydream repeat μια μελωδία άρπας συνοδεύει ένα house beat, στο Skater πρωταγωνιστεί η ηλεκτρική κιθάρα, ενώ το Three Drums θυμίζει τα πρώτα χρόνια των Στέρεο Νόβα. Ένα πλούσιο ηλεκτρονικό άλμπουμ, γεμάτο εναλλαγές.
