Επέλεξα αυτό το σπίτι: Το σπίτι προϋπήρχε, το είχε φτιάξει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Όρρος για την οικογένειά μας. Σκοπός του ήταν να κατασκευάσει έναν χώρο «όπου θα εκτίθενται τα έργα ενός σεμνού ανθρώπου», όπως έχει γράψει ο ίδιος.
Στο σπίτι μου μού αρέσει: Που είναι ένας πρώιμος πολυχώρος της δεκαετίας του 1960. Συνδυάζει σπίτι, εργαστήριο και εκθετήριο.
Το σημείο όπου χαλαρώνω: Στον καναπέ, δίπλα στο στερεοφωνικό, φορώντας συνήθως τα ακουστικά μου.
Δεν ξεχνάω ποτέ: Δύο φίλες που έφυγαν νωρίς.
![Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-1](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/b2-136.jpg?1712670328947)
Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Το χρώμα και τα γεωμετρικά μοτίβα.
Στο σπίτι συνηθίζω να: Ακούω πολλή μουσική.
Στιλ στον χώρο μου δίνει: Ο συγκερασμός μοντέρνου με παραδοσιακό.
Τέχνη: Κεραμική, η τέχνη της φωτιάς.
![Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-2](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/b3-133.jpg?1712670405274)
Οι άλλοι λένε για το σπίτι μου: Ότι είναι vintage. Επίσης, τους κάνει εντύπωση η ησυχία που έχει, παρότι βρίσκεται επί της λεωφόρου Κηφισίας.
Θα ήθελα να αλλάξω: Την αντίληψη πολλών ότι η κεραμική δεν είναι ισάξια με τις υπόλοιπες καλές τέχνες.
Η επόμενη αγορά μου: Ένα καινούργιο καμίνι. Έχουμε πολλά σχέδια για το μέλλον!
Η πρώτη σκέψη που έκανα όταν είδα αυτό το σπίτι: Από παιδί το θεωρούσα πολύ ξεχωριστό και διαφορετικό. Ήταν τόσο μοντέρνο για την εποχή του, που μου φαινόταν σχεδόν διαστημικό.
![Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-3](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/b4-129.jpg?1712670467789)
Καθημερινή συνήθεια: Να πίνω καφέ διαβάζοντας τα νέα στο διαδίκτυο και ετοιμάζοντας το πρόγραμμα της ημέρας.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω: Να ξυπνήσω τα παιδιά.
Μια λέξη που λέω κάθε μέρα: Φέλιξ (ο γάτος μας).
Το πιο χρήσιμο δωμάτιο στο σπίτι μου: Η βιβλιοθήκη. Βρίσκεται στο κέντρο του σπιτιού και συνδέει όλα τα επιμέρους τμήματα του κτιρίου.
![Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-4](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/b5-127.jpg?1712670524562)
Καταλαβαίνει κάποιος ότι ζω εδώ από: Την ακαταστασία.
Αγαπημένο έπιπλο: Οι πολυθρόνες του παππού. Τις είχε φτιάξει στο ξυλουργείο της ΑΚΕΛ στο Λαύριο και όταν ήρθε στο Μαρούσι, τις πήρε μαζί του.
Αντίκα: Ένα ψυγείο Frigidaire από τη δεκαετία του ’50.
Κειμήλιο: Το κλειδί από το σπίτι των Βαλσαμάκηδων στο Αϊβαλί. Το πήραν μαζί τους, πιστεύοντας ότι κάποτε θα γύριζαν πίσω.
![Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-5](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/b6-111.jpg?1712670768490)
Το πιο δημιουργικό πράγμα που έκανα πρόσφατα: Η κεραμική επιφάνεια για ένα τραπέζι.
Προορισμός: Ισλανδία.
Έμπνευση: Ένα γεγονός, η ανάγκη ενός πελάτη, μια είδηση.
Συλλογή: Εισιτήρια από συναυλίες. Το πιο παλιό που έχω είναι των Blue Oyster Cult και το πιο πρόσφατο των Pavement.
![Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-6](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/b7-113.jpg?1712670831178)
Για να χαλαρώσω: Ακούω μουσική
Βόλτα στην Αθήνα: Στη Ν. Φιλαδέλφεια φυσικά. Είμαι απόγονος προσφύγων από τη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη και για μένα η ΑΕΚ και το γήπεδό της είναι ο συνδετικός κρίκος με τις ρίζες μου.
Το επόμενο ταξίδι μου: Θα ήθελα να ήταν στη Νέα Ζηλανδία.
Στα άμεσα σχέδιά μου: Συνεργασία με καταστήματα στο εξωτερικό.
![Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-7](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/04/b8-100.jpg?1712670891243)
Ιδανική σχέση: Δεν υπάρχει το ιδανικό.
Σχεδιάζω να: Ψηφιοποιήσω το αρχείο του εργαστηρίου μας. Θα θέλαμε ο κόσμος να έχει πρόσβαση στον πλούτο πληροφοριών που αυτό κρύβει.
Η καλύτερη αίσθηση: Η αγάπη με την οποία οι πελάτες μας μιλάνε για τα κεραμικά μας.