Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας

Ο Πάνος Βαλσαμάκης, εγγονός του γνωστού κεραμίστα, ζει σε ένα οίκημα σχεδόν απαράλλαχτο από το 1960 μέχρι σήμερα, το οποίο στεγάζει το σπίτι, το εργαστήριο και το κατάστημα της γνωστής οικογένειας κεραμοποιών

2' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Επέλεξα αυτό το σπίτι: Το σπίτι προϋπήρχε, το είχε φτιάξει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Όρρος για την οικογένειά μας. Σκοπός του ήταν να κατασκευάσει έναν χώρο «όπου θα εκτίθενται τα έργα ενός σεμνού ανθρώπου», όπως έχει γράψει ο ίδιος. 

Στο σπίτι μου μού αρέσει: Που είναι ένας πρώιμος πολυχώρος της δεκαετίας του 1960. Συνδυάζει σπίτι, εργαστήριο και εκθετήριο. 

Το σημείο όπου χαλαρώνω: Στον καναπέ, δίπλα στο στερεοφωνικό, φορώντας συνήθως τα ακουστικά μου. 

Δεν ξεχνάω ποτέ: Δύο φίλες που έφυγαν νωρίς. 

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-1
Στην αγαπημένη του γωνιά στο σαλόνι. Τα κεραμικά πίσω του είναι Βαλσαμάκη από διαφορετικές δεκαετίες. Τα έργα στον τοίχο είναι φτιαγμένα από τον παππού του, Πάνο Βαλσαμάκη, την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν δεν έβρισκε υλικά για να δημιουργήσει κεραμικά και ζωγράφιζε σε καμβά.

Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Το χρώμα και τα γεωμετρικά μοτίβα. 

Στο σπίτι συνηθίζω να: Ακούω πολλή μουσική. 

Στιλ στον χώρο μου δίνει: Ο συγκερασμός μοντέρνου με παραδοσιακό.

Τέχνη: Κεραμική, η τέχνη της φωτιάς. 

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-2
Η βιβλιοθήκη στο κέντρο του σπιτιού, πάνω στο τραπέζι κεραμικά.

Οι άλλοι λένε για το σπίτι μου: Ότι είναι vintage. Επίσης, τους κάνει εντύπωση η ησυχία που έχει, παρότι βρίσκεται επί της λεωφόρου Κηφισίας. 

Θα ήθελα να αλλάξω: Την αντίληψη πολλών ότι η κεραμική δεν είναι ισάξια με τις υπόλοιπες καλές τέχνες. 

Η επόμενη αγορά μου: Ένα καινούργιο καμίνι. Έχουμε πολλά σχέδια για το μέλλον! 

Η πρώτη σκέψη που έκανα όταν είδα αυτό το σπίτι: Από παιδί το θεωρούσα πολύ ξεχωριστό και διαφορετικό. Ήταν τόσο μοντέρνο για την εποχή του, που μου φαινόταν σχεδόν διαστημικό. 

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-3
Στον κήπο του σπιτιού, ένα ακροκέραμο και μια καρέκλα κάτω από την ελιά.

Καθημερινή συνήθεια: Να πίνω καφέ διαβάζοντας τα νέα στο διαδίκτυο και ετοιμάζοντας το πρόγραμμα της ημέρας. 

Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω: Να ξυπνήσω τα παιδιά. 

Μια λέξη που λέω κάθε μέρα: Φέλιξ (ο γάτος μας). 

Το πιο χρήσιμο δωμάτιο στο σπίτι μου: Η βιβλιοθήκη. Βρίσκεται στο κέντρο του σπιτιού και συνδέει όλα τα επιμέρους τμήματα του κτιρίου. 

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-4
Περιοδικό από τη δεκαετία του 1960 με αφιέρωμα στο ίδιο σπίτι και τετράδια με σχέδια του παππού του.

Καταλαβαίνει κάποιος ότι ζω εδώ από: Την ακαταστασία. 

Αγαπημένο έπιπλο: Οι πολυθρόνες του παππού. Τις είχε φτιάξει στο ξυλουργείο της ΑΚΕΛ στο Λαύριο και όταν ήρθε στο Μαρούσι, τις πήρε μαζί του. 

Αντίκα: Ένα ψυγείο Frigidaire από τη δεκαετία του ’50. 

Κειμήλιο: Το κλειδί από το σπίτι των Βαλσαμάκηδων στο Αϊβαλί. Το πήραν μαζί τους, πιστεύοντας ότι κάποτε θα γύριζαν πίσω. 

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-5
Το εργαστήριο εντός του σπιτιού.

Το πιο δημιουργικό πράγμα που έκανα πρόσφατα: Η κεραμική επιφάνεια για ένα τραπέζι. 

Προορισμός: Ισλανδία. 

Έμπνευση: Ένα γεγονός, η ανάγκη ενός πελάτη, μια είδηση. 

Συλλογή: Εισιτήρια από συναυλίες. Το πιο παλιό που έχω είναι των Blue Oyster Cult και το πιο πρόσφατο των Pavement. 

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-6
Στο γραφείο, το έργο που βλέπουμε στον τοίχο είναι ζωγραφισμένο σε κόντρα πλακέ, δημιουργία του παππού του, και ο γάτος Φέλιξ.

Για να χαλαρώσω: Ακούω μουσική 

Βόλτα στην Αθήνα: Στη Ν. Φιλαδέλφεια φυσικά. Είμαι απόγονος προσφύγων από τη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη και για μένα η ΑΕΚ και το γήπεδό της είναι ο συνδετικός κρίκος με τις ρίζες μου. 

Το επόμενο ταξίδι μου: Θα ήθελα να ήταν στη Νέα Ζηλανδία. 

Στα άμεσα σχέδιά μου: Συνεργασία με καταστήματα στο εξωτερικό. 

Ενα σπίτι-ζωντανή ιστορία της Ελλάδας στη λεωφόρο Κηφισίας-7
Μια γωνιά στο σαλόνι όπου ο διθέσιος καναπές βλέπει τη λεωφόρο Κηφισίας, στον τοίχο κεραμικά από τη δεκαετία του 1950.

Ιδανική σχέση: Δεν υπάρχει το ιδανικό. 

Σχεδιάζω να: Ψηφιοποιήσω το αρχείο του εργαστηρίου μας. Θα θέλαμε ο κόσμος να έχει πρόσβαση στον πλούτο πληροφοριών που αυτό κρύβει. 

Η καλύτερη αίσθηση: Η αγάπη με την οποία οι πελάτες μας μιλάνε για τα κεραμικά μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή