Στη Wikipedia, όλοι οι διάσημοι έχουν ένα τμήμα που αναφέρεται στην προσωπική τους ζωή. Η Τέιλορ Σουίφτ, όμως, τέτοιο τμήμα δεν έχει. Και τι να το κάνει, άλλωστε, από τη στιγμή που oι στίχοι της μοιάζουν με εφηβικό ημερολόγιο; Παρατηρώ τους τίτλους στη νέα της δουλειά: Ένα κομμάτι λέγεται My boy only breaks his favorite toys, ένα άλλο But daddy I love him, ένα τρίτο I can fix him, ενώ λίγο παρακάτω ακούμε το How did it end? Πραγματικά, δεν έχω χρόνο να ψάξω τι ακριβώς συνέβη. Εύχομαι τα καλύτερα και για τους δύο.
Το The Τortured Poets Department (ευτυχώς ο τίτλος είναι ειρωνικός) ακούγεται άψογα δουλεμένο, περασμένο με δυνατό βερνίκι, ικανό να κλέψει την καρδιά του μεγάλου, απρόσωπου mainstream. Καθώς η φωνή της Τέιλορ βαραίνει ελαφρώς, θυμίζει τη Λάνα Ντελ Ρέι. Ιδίως στο συμπαθητικό Fortnight, που ανοίγει το άλμπουμ με τη συμμετοχή του Post Malone. Γενικώς, τα πρώτα τέσσερα κομμάτια αφήνουν ωραία γεύση – και από εκεί και πέρα ο καθένας φτάνει μέχρι εκεί που αντέχει (η επαυξημένη έκδοση ξεπερνάει σε διάρκεια τις δύο ώρες). Η αλήθεια είναι πως οι δήθεν βαθιές εξομολογήσεις και τα ερωτικά βασανάκια της Τέιλορ «μιλάνε» κυρίως στα παιδιά. Οι δε μουσικές της δεν ξεσηκώνουν κανέναν στα πάρτι. Τι μένει, λοιπόν, πέρα από ένα ακόμα άλμπουμ εργοστασιακής ποπ, που θα φτάσει στην κορυφή και δεν θα δει τίποτα από εκεί, πέρα από χρήματα και βραβεία Γκράμι; «Η Τέιλορ δεν είναι σημαντική», δήλωσε πρόσφατα η Κόρτνεϊ Λαβ. «Μπορεί να αποτελεί ένα safe space για τα κορίτσια και μάλλον είναι η Μαντόνα της εποχής μας, αλλά δεν είναι ενδιαφέρουσα ως καλλιτέχνης».
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠEnglish Teacher – This could be Texas
Ίσως η πιο αξιόλογη νέα indie ροκ μπάντα αυτή τη στιγμή. Έρχονται από το Ληντς, θυμίζουν το Black Country, New Road, έχουν τον Τύπο με το μέρος τους και μόλις κυκλοφόρησαν ένα προσεγμένο ντεμπούτο. Οκέι, κάποια κομμάτια είναι βαρετά, αλλά τα The world’s biggest paving slab και Nearly daffodils δικαιολογούν το hype.