Μετά την Eurovision, πολλοί από τους καλλιτέχνες και τις καλλιτέχνιδες που εκπροσωπούν τη χώρα τους, δημοσιεύουν μια καινούργια τους δουλειά. Τόσο επειδή εκμεταλλεύονται το hype της αναγνωρισιμότητας στην Ευρώπη (καθόλου αμελητέο και δεδομένο), όσο και επειδή θέλουν να επικοινωνήσουν την τέχνη τους, η οποία ξεπερνάει τα στενά όρια ενός τρίλεπτου πάνω σε μια σκηνή.
Το «Π.Ο.Π.» της Μαρίνας Σάττι δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση της παραπάνω συνθήκης, καθώς κυκλοφόρησε πριν καν περάσει εβδομάδα από τον τελικό της Eurovision. Ταυτόχρονα, όμως, επιβεβαιώνει τη μουσική ανάγκη της Σάττι να μεταδώσει το μουσικό «σήμερα» της Ελλάδας μέσα από ένα πρίσμα που δεν υπακούει σε κάποια συνηθισμένη νόρμα.
Γι’ αυτό ίσως και να ξενίζει τους μεγαλύτερους, καθώς και τους επικριτές της, όπως στην περίπτωση του περσινού «ΤUCUTUM» και πιο πρόσφατα, του «Ζαριού», τα οποία αποτελούν τα εναρκτήρια κομμάτια του EP.
Ένα πανηγύρι για Gen Z
Ξυπνώντας το πρωί, τα stories του Instagram εμφανίζουν κοινοποιήσεις από το Spotify για τα τραγούδια «STIN IGIA MAS» και το «LALALALA». Αφήνοντας πίσω τους θρακομακεδονικούς ζουρνάδες των εναρκτήριων τραγουδιών, η Σάττι αφιερώνει ένα love letter στα νησιώτικα πανηγύρια και στα καλοκαιρινά φλερτ που λαμβάνουν χώρα εκεί, επιστρατεύοντας ένα δάνειο από μοτίβα και παρομοιώσεις που συναντάμε σε παραδοσιακά τραγούδια. Τα κωνσταντινάτα φλουριά συναντούν την απλότητα που προσφέρεται στη συνθήκη. «Στην υγεια μας/ πίνω στην υγειά μας/ ζω για σένα/ και ζεις κι εσύ για μένα».
Ομοίως, και το «LALALA», με τον πειραγμένο του ήχο, παραπέμποντας ευθεία στο «Χορέψετε, χορέψετε», τον πιο γνωστό δίστιχο σκοπό της Νάξου. «Σαν αεράκι φεύγει και χάνεται/ σαν ποταμάκι, αχ δεν με φτάνετε». Και ύστερα, μια ευθεία παραπομπή στο διαλογικό κομμάτι των αυτοσχέδιων τραγουδιών που ακούγονται στα γλέντια: «Κάνε μια στάση/ αχ πόσο βιάζομαι/ να ξαποστάσεις/ φεύγω, δεν πιάνομαι». Ακολουθεί το ξεφάντωμα με πιο Gen-Z-ίστικη χροιά, το οποίο αψηφά μέχρι και τον θάνατο. Ειδική μνεία στο «Αh THALASSA» που κλείνει το δίσκο, με την χαρακτηριστική μελωδικότητα που μας έχει συνηθίσει η Σάττι στα ατμοσφαιρικά της κομμάτια.
Soundtrack για TikTok
Στα 53 δευτερόλεπτα του «EIMAI KALA!!!!!!!» επιστρατεύει την ενέργεια και τα μιξαρισμένα της life coach, Κατερίνας Σαλάκα, η οποία έγινε ευρέως γνωστή λόγω του TikTok, εκπέμποντας θετική ενέργεια. Δεν υπάρχουν στίχοι, μόνο τα διάσημα, ψυχολογικά της boost-αρίσματα. «Είμαι η νούμερο ένα επιλογή, αξίζουν όλοι να μου φέρονται με τον καλύτερο τρόπο», αναφέρει. Προφανώς, πρόκειται για ένα track – meme, το οποίο θα μπορούσε άνετα να συνοδέψει κάποιο story στο Instagram ή ένα σαρκαστικό βίντεο στο TikTok.
To «ζουμί» όμως του δίσκου είναι αυτό το δεκάλεπτο «MIXTAPE». Ένας μύθος που αλέθει τα πάντα: Λευτέρη Πανταζή, Έφη Θώδη, trap, μπουζούκια, κλάμπ, λαϊκά, ζουρνά, βαλκανικό turbo-folk, ναρκισσισμό της Gen Z, live στο Instagram, κριτικές εναντίον της, υποκριτικούς σταρχιδισμούς, σχόλια για την Eurovision και για το «κλεμμένο» τα-τα-τα. Ήδη ο αλγόριθμος του ΤikTok εμφανίζει βίντεο με χρήστες και χρήστριες που δηλώνουν αποθεωτικά πως η Σάττι «δίκασε» όλους όσους καταφέρθηκαν εναντίον της τον τελευταίο χρόνο. «Καταπίνω ό, τι με κατάπαταει», λέει στο έκτο λεπτό του πιο αυτοαναφορικού κομματιού της καριέρας της.
Για κάποιους, αυτή η αυτοαναφορικότητα είναι ένα μέσο επιβίωσης. Για μερικούς, ένας τρόπος να βρουν χώρο σε έναν εχθρικό κόσμο. Για άλλους, ένα εργαλείο να αλλάξουν κυρίαρχες αφηγήσεις, όπως το τι σημαίνει μουσική. Για την Σάττι, είναι και ένα μέσο για να επικοινωνήσει στο κοινό που την έμαθε εκτός Ελλάδας και Κύπρου τα κομμάτια που απαρτίζουν το μουσικό (και όχι μόνο) «τώρα» της χώρας. Και ανεξάρτητα από τη θετική, την αρνητική, ή και την αδιάφορη άποψη που θα έχει κανείς για το «Π.Ο.Π.» ή και τη μουσική πορεία της Σάττι, είναι ολοφάνερο πως είναι εκμεταλλεύεται άριστα το momentum μιας πρωτοφανούς εξωστρέφειας που είχε να συμβεί στην ελληνική μουσική από την εποχή των ποπ επιτυχιών του 00s (ήδη το «Ζάρι» σκαρφάλωσε στην πενηντάδα των πιο viral κομματιών παγκοσμίως στο Spotify).
Αν κάποιος ξένος με ρωτούσε τι μουσική ακούμε στην Ελλάδα, νομίζω ότι θα του έβαζα το MIXTAPE. Και ας μην καταλάβαινε τίποτα απολύτως. Σάμπως εγώ καταλαβαίνω κάποια άλλη ευρωπαϊκή γλώσσα, πέρα από τα αγγλικά;
