Οι Beatles, Τζορτζ Χάρισον, Ρίνγκο Σταρ, Τζον Λένον και Πολ Μακάρτνεϊ, παίζουν στην αμμουδιά κατά την πρώτη περιοδεία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχαν φτάσει στη Νέα Υόρκη λίγες ημέρες πριν και έκαναν δύο εμφανίσεις στο θρυλικό Carnegie Hall, ενώ οι ίδιοι είχαν ήδη αρχίσει να καθίστανται θρύλος. Στις συναυλίες τους επικράτησε το αδιαχώρητο, με χιλιάδες νέους και νέες να κραυγάζουν υστερικά. Η παρουσία τους στην Αμερική ήταν μια πολύ καλά στημένη επιχείρηση και στη Γουόλ Στριτ εκτιμούσαν ότι μέσα στο 1964 θα πουληθούν αναμνηστικά των «Κανθάρων» (όπως τους ανέγραφαν τότε σε καθαρεύουσα οι ελληνικές εφημερίδες) ύψους 18 εκατομμυρίων δολαρίων.
Στο Μαϊάμι Μπιτς οι «Κάνθαροι» έφτασαν στις 13 Φεβρουαρίου και στο αεροδρόμιο τους υποδέχτηκαν περίπου 4.000 έφηβοι. Το άστρο τους ανέβαινε σταθερά στο στερέωμα και σε εποχή Ψυχρού Πολέμου δεν έλειψαν οι κοντόφθαλμες επιθέσεις των προπαγανδιστών της Μόσχας εναντίον του φαινομένου Beatles. Το ίδιο και οι συντηρητικοί όλων των αποχρώσεων στην Αγγλία και σε άλλες χώρες, που έφτασαν μέχρι το κούρεμα μαθητών που είχαν αφήσει μαλλιά αλά Beatles εν χρω. Υπήρξαν και κάποιοι δυτικοί «μελλοντολογούντες» που προέβλεπαν σύντομο το τέλος της μπιτλομανίας. Είχαν κάνει όλοι λάθος. Τα υπέροχα τραγούδια τους, η δημιουργικότητά τους και ασφαλώς οι επιταγές της αγοράς τούς διέψευσαν. Βεβαίως οι Beatles διαλύθηκαν το 1968, η μουσική τους όμως συνέχισε και συνεχίζει να προκαλεί συγκίνηση. Οι υστερικοί νέοι του 1964, 70άρηδες πλέον, τους απολαμβάνουν και αναπολούν. ■