«Ηθοποιός σημαίνει φως…». Μια φράση ταυτισμένη με τoν Δημήτρη Χορν, γιατί της έδωσε σάρκα και οστά με την καλλιτεχνική πορεία του και την ερμήνευσε μοναδικά με τη μελίρρυτη φωνή του, σε ένα τραγούδι που έχει γράψει ιστορία.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στα σπλάχνα του θεάτρου, με πατέρα τον συγγραφέα Παντελή Χορν και νονά την Κυβέλη, πάτησε το σανίδι από την παιδική του ηλικία και εξελίχθηκε σε έναν πολύπλευρο ηθοποιό, που διέθετε το ταλέντο να παίζει όλα τα είδη του θεάτρου με μεγάλη ευκολία και να μεταπηδά με εντυπωσιακή δεξιοτεχνία από την κωμωδία στο δράμα, από το μπουλβάρ στον Σαίξπηρ και από την επιθεώρηση στον Πιραντέλο.
Πλαστουργός καλλιτέχνης, με εξαιρετική υποκριτική ικανότητα και σπάνια φωνή, κρυστάλλινος, έλαμψε κάτω από τα φώτα της ράμπας, μαγεύοντας το κοινό και αγγίζοντας τις καρδιές, ακόμα και των πιο δύσκολων θεατών.
Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Δεν επιθύμησα στη ζωή μου να γίνω τίποτ’ άλλο, από ηθοποιός». Ως ηθοποιός ήταν συναρπαστικά γοητευτικός και είχε το χάρισμα να δίνει προεκτάσεις στους ρόλους του, να τους πλουταίνει, να τους πλαταίνει και να τους βαθαίνει, δημιουργώντας υποκριτικά διαμάντια που θα λάμπουν διαρκώς στον χρόνο.
Πολύπλευρη προσωπικότητα, ο Χορν πέρασε απ’ όλα τα στάδια της καλλιτεχνικής του ανησυχίας: ηθοποιός, τραγουδιστής, συγγραφέας, σκηνοθέτης γενικός διευθυντής της ΕΡΤ, πρόεδρος της επιτροπής Πολιτισμού.
Εύστοχα, ο Σταμάτης Φασουλής θα πει για τον Χορν «Ο Τάκης μοσχοβολούσε θέατρο, ό,τι κι αν έλεγε. Ανέκδοτα, νούμερα, σκετς, παρλάτες. Η ίδια του η παρουσία ανάβλυζε μια μυρωδιά από τη ζωή του θεατρίνου. Μιλούσε και παρήλαυνε εμπρός του όλο το ελληνικό θέατρο, ένστολο και σημαιοφόρο, “εν χορδαίς και οργάνοις”».
Αυτή την Κυριακή 7/2 με την «Καθημερινή»