«Το πιο δύσκολο κομμάτι της καραντίνας για μένα ερχόταν πάντα αμέσως μετά τη δουλειά. Εκεί που θέλεις να αποφορτιστείς μετά από μια κουραστική ημέρα. Να πιεις ένα ποτήρι κρασί και να φας με φίλους, να πας σινεμά ή ακόμη και να δεις μια σειρά στο Netflix, αλλά επειδή το έχεις επιλέξει, όχι επειδή δεν έχεις τι άλλο να κάνεις. Αυτή η ώρα της ημέρας με δυσκόλεψε και με δυσκολεύει αληθινά», λέει η Αρετή Παρασκευάκου, που ασχολείται με την επικοινωνία και τις δημόσιες σχέσεις.
Η ίδια πέρασε από διάφορα στάδια τον τελευταίο χρόνο για να διαχειριστεί τη μοναξιά και τον ελεύθερο χρόνο της: «Εξασκήθηκα στη ζαχαροπλαστική, έκανα binge watching, αλλά και couch-crashing στο πατρικό μου και σε κολλητές, γέμισα το σπίτι μου με φυτά και γλάστρες, επιδόθηκα στο διάβασμα, σε μαραθωνίους επιτραπέζιων».
Έχουμε μιλήσει για τα παιδιά. Έχουμε μιλήσει για τους μαθητές. Έχουμε μιλήσει για τους ηλικιωμένους. Πώς βιώνουν όμως την συνθήκη της καραντίνας οι άνθρωποι κοντά στα 40 ή στα 50 που η πανδημία τους βρήκε μόνους στη ζωή και στο σπίτι; Δύο γυναίκες και δύο άνδρες που ζουν χωρίς σύντροφο και παιδιά περιγράφουν τη δική τους εμπειρία των διαδοχικών lockdown και μοιράζονται μαζί μας χρήσιμα μαθήματα ζωής.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στο νέο τεύχος του περιοδικού «Κ» που κυκλοφορεί στις 11 Απριλίου μαζί με την Καθημερινή της Κυριακής.