Δροσιστικά Peanuts με την Καθημερινή!
Αναζήτησε το 9ο τεύχος της σειράς που αγαπήθηκε αυτή την Κυριακή στα περίπτερα.
Ποιος αγανακτεί και αναγκάζεται να βοηθήσει τον Γούντστοκ να φτιάξει τη φωλιά του; Ποια επιχειρεί κάθε φορά να κάνει πρωταπριλιάτικες φάρσες με πλήρη… αποτυχία και για ποιον πολιτισμό αποφασίζει να κάνει μία ξεχωριστή εργασία η Σάλλυ;
Τα θρυλικά Peanuts, η σειρά που αγαπήθηκε αυτό το Καλοκαίρι από μικρούς και μεγάλους, βουτάνε για ακόμα μία φορά σε περιπέτειες που κουβαλούν στις πλάτες τους 72 χρόνια!
Μην χάσετε τον 9ο δροσιστικό τόμο της συλλεκτικής σειράς αυτή την Κυριακή 21/08 με την «Καθημερινή».
Οι πιονιέροι της Ηπείρου – Στο περιοδικό «Κ» αυτή την Κυριακή με την «Καθημερινή»
Δυο Άγγλοι συνεργάτες του «Κ», ένας δημοσιογράφος και ένας φωτογράφος, ταξιδεύουν στο Ζαγόρι με ποδήλατα και ανακαλύπτουν, με τη φρέσκια ματιά του ξένου, τις προσπάθειες νέων ανθρώπων να φέρουν τη βιώσιμη ανάπτυξη παντρεύοντας την ποιοτική παραγωγή, τον τουρισμό, την παράδοση και την προστασία της φύσης.
«Zώντας ήδη πέντε χρόνια στην Ελλάδα, ήταν διακαής επιθυμία μου να γνωρίσω την Ήπειρο, μια απ’ τις πιο αρχέγονες, απομονωμένες και ως σήμερα λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές της χώρας», γράφει ο Άλεξ Κινγκ. «Αυτό που διαπίστωσα στο ποδηλατικό οδοιπορικό μας στην περιοχή γι’ αυτό το περιοδικό, ήταν ότι έχει μια μαγική διαχρονικότητα, που εντυπώνεται ανεξίτηλα στη μνήμη όλων όσοι περνούν από εκεί».
Ποστ από τις διακοπές. Δεκατρείς συνεργάτες του «Κ» γράφουν για το δικό τους καλοκαίρι. Πρώτη φορά σε νησί με παιδί, επιστροφή στην ασφάλεια του οικογενειακού εξοχικού, εμπειρίες εκτός τουριστικής πεπατημένης, νοσταλγία για χαμένους παραδείσους και σκιρτήματα μιας Ελλάδας που πασχίζει να κρατήσει την αυθεντικότητά της. Ένα μίγμα ιστοριών στις οποίες, πιθανότατα, θα αναγνωρίσετε κάτι και από τις δικές σας διακοπές.
Ισέι Μιγιάκε, ένας αποχαιρετισμός στον σχεδιαστή της ελευθερίας και της χαράς. Το επτάχρονο παιδί που επιβίωσε από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα εξελίχθηκε σε έναν οραματιστή δημιουργό της καινοτομίας, της ένωσης της μόδας με την τεχνολογία, των ανατρεπτικών πρώτων υλών και ενός πολύχρωμου φορέσιμου φουτουρισμού που βρήκε τη θέση του στην καθημερινότητά μας, όχι μόνο στην πασαρέλα ή σε αβάν γκαρντ φωτογραφίσεις μόδας. «Τα ρούχα δεν είναι αφηρημένα όπως η αρχιτεκτονική ή το γραφιστικό ντιζάιν, είναι ο δημόσιος αντικατοπτρισμός της ανθρώπινης χαράς και ελπίδας», είχε πει παλαιότερα σε συνέντευξή του.
Για ποτό στο κέντρο της πόλης. Πέντε μπαρ. Πέντε κολάζ ποτών, μουσικών, ανθρώπων. Καρτ ποστάλ από το αθηναϊκό κέντρο, που αυτές τις μέρες είναι ήσυχο κι αλέγκρο μαζί.
Μπορούμε να αποκτήσουμε νέο σώμα σε τριάντα συνεδρίες; Η πανδημία έφερε το πιλάτες ξανά στο προσκήνιο, και μια νέα γενιά μαθαίνει να φροντίζει το σώμα της, αξιοποιώντας την κλασική συνταγή των ασκήσεων, αλλά και καινούργιες μεθόδους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε, έχουμε απαντήσεις στις βασικές σας απορίες.
Από το Μπρούκλιν στην Πάρο. Ο κεραμίστας Τοντ Μάρσαρντ τόλμησε να αφήσει πίσω
του μια σπουδαία καριέρα στη φωτογραφία μόδας και την κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη, για την ατμόσφαιρα και το φως των Κυκλάδων και την ανάγκη του να ξυπνά ικανοποιημένος με τις επιλογές της ζωής του.
Μη χάσετε το νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 21 Αυγούστου μαζί με την «Καθημερινή της Κυριακής».
Η Έξοδος
Ο ενδέκατος τόμος αυτή την Κυριακή με την «Καθημερινή»
Η «Καθημερινή» της Κυριακής, που κυκλοφορεί στις 21 Αυγούστου, φιλοξενεί τον ενδέκατο από τους δώδεκα τόμους με μαρτυρίες από τον ξεριζωμό του μικρασιατικού Ελληνισμού.
Οι μαρτυρίες της Εξόδου βασίζονται στο υλικό του Αρχείου Προφορικής Παράδοσης του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών.
Στον ενδέκατο τόμο περιλαμβάνονται μαρτυρίες από τις περιφέρειες της Σαμψούντας, των Κοτυώρων, της Φάτσας και της Οινόης, στον δυτικό παράλιο Πόντο.
Κτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες υψώματος που φτάνει έως την παραλία, η πόλη της Σαμψούντας έφτασε να συγκεντρώνει την περίοδο πριν την Ανταλλαγή γύρω στους 25.000-30.000 κατοίκους, εκ των οποίων οι 17.000 ήταν Έλληνες και οι 2.000-3.000 ήταν Αρμένιοι. Από έναν οικισμό στην περιοχή της Σαμψούντας καταγόταν ο Χρ. Κυριακίδης, ο οποίος ανέφερε στη μαρτυρία του:
«Στα 1920 έκαψαν το χωριό μας. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Άλλο δεν είχαμε σπίτια. Ανεβήκαμε στο βουνό. Μες στα χιόνια ζήσαμε. Επειδή ήμασταν σιμά στην πολιτεία μάς έκαψαν. Οι Τούρκοι γείτονες μας κατέδιναν. Πήγαιναν μπροστά από τον τουρκικό στρατό και κατέδιναν πού κρυβόμαστε.
Εξορία πήγαν οι μισοί. Όσους βρήκαν αυτούς έστειλαν. Οι περισσότεροι πέθαναν στην εξορία. Όσοι ήταν στα βουνά αυτοί γλίτωσαν και ήρθαν στην Ελλάδα.
[…] Το ένα παιδί μου, από την πρώτη μου γυναίκα, είχε περιπέτειες. Κορίτσι είναι. Μόλις έγινε δύο χρονώ, στα 1920, πέθανε η μητέρα του. Έμεινε μόνο μαζί μου στο βουνό. Τι να το κάνω; Κάποιος άντρας 25 χρονώ πεινούσε και ήθελε να κατέβει στην πόλη να παραδοθεί. Του έδωσα το παιδί μου και του είπα να πάει νύχτα και να τ’ αφήσει σ’ ένα ελληνικό σπίτι κοντά.
Πήγε και το άφησε. Το πρωί σηκώθηκε μια χήρα και το πήρε. Μετά δύο μέρες το πήγε στο Αμερικάνικο ορφανοτροφείο. Ήταν κι ο ανεψιός μου στο Ορφανοτροφείο, 10 χρονώ. Το γνώρισε το παιδί μου. Η κυρία του Ορφανοτροφείου το ρώτησε.
“Το ξέρες;”
“Ναι!”
“Πώς το λένε;”
“Ελπίδα”
Έγραψε το όνομά της, Ελπίδα, και την ηλικία της. Ήταν πράγματι βαφτισμένο Ελπίδα.
Στα 1923 άρχισε ο κόσμος να φεύγει για την Ελλάδα. Εμείς στα βουνά δεν κινηθήκαμε, γιατί νομίσαμε ότι ήταν μπλόφα. Όταν όμως βεβαιωθήκαμε ότι όλος ο κόσμος ο χριστιανικός φεύγει, βγήκαμε από τα δάση και κατεβήκαμε στη Σαμψούντα. Πήραμε το καράβι και ήρθαμε στον Πειραιά […].
Η κόρη μου γεννήθηκε στα 1918. Στα 1925 που μου την έδωσαν ήταν 7 χρονώ. Τη μεγάλωσα, την πάντρεψα, έκανε και παιδιά».
Μια πολύτομη έκδοση του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών από τη Βιβλιοθήκη Μνήμης της «Καθημερινής».
Κυκλοφορούν την Κυριακή 21 Αυγούστου με την «Καθημερινή»