Αν χρειαζόταν να εξηγήσω το TikTok σ’ έναν άνθρωπο που πρόλαβε την ιδιωτική τηλεόραση στη γέννησή της, θα του έλεγα ότι είναι μια κάθετη τηλεόραση όπου το τηλεκοντρόλ και η οθόνη έχουν γίνει ένα πράγμα, κι εσύ κάνεις ένα ατέλειωτο «ζάπινγκ», το οποίο εδώ ονομάζεται «σκρόλινγκ», σε προγράμματα που είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να διαρκούν το πολύ τρία λεπτά το καθένα. Εδώ δεν θα καθίσεις να δεις μια ταινία ή μια συζήτηση με αρχή, μέση τέλος. Είναι το μέσο για τη γενιά της μειωμένης προσοχής. Αν κάτι ξεπερνά το ένα λεπτό, είναι ήδη μεγάλο. Αν δεν σου αιχμαλωτίσει ένα βίντεο την προσοχή από τα πρώτα τρία δευτερόλεπτα, είναι ήδη βαρετό και θα πρέπει να πας στο επόμενο. Εν τω μεταξύ, η ιδιότυπη αυτή τηλεόραση έχει το προνόμιο να σε παρακολουθεί. Όσο εσύ χαϊδεύεις το κινητό σου, εκείνη καταγράφει τα πάντα, από τον χρόνο που περνάς σε κάθε βίντεο ως τον ρυθμό με τον οποίο περνάς από το ένα στο άλλο, το αν κάνεις like και πάρα πολλά άλλα. Ο στόχος της είναι να σε μάθει τόσο καλά, ώστε να σου είναι πολύ δύσκολο να την κλείσεις και να δεις όσο περισσότερες διαφημίσεις γίνεται. Ενώ όμως στην τηλεόραση οι διαφημίσεις είναι διακριτές από τις ταινίες, τις σειρές και τα προγράμματα, στο TikTok αυτός ο διαχωρισμός δεν ισχύει. Η διάσημη ηθοποιός που μιλάει αθυρόστομα διαφημίζει έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας διαφημίζει σαμπουάν. Ο νεαρός τραγουδιστής διαφημίζει σοκολάτες. Ο παππούς διαφημίζει το στούντιο γιόγκα της εγγονής. Με μοντέρνο τρόπο, δηλαδή, συγκαλυμμένα.
Περάσαμε ένα διάστημα «οργώνοντας» το TikTok, παρατηρώντας και καταγράφοντας όσα βλέπουν ή ανεβάζουν οι Έλληνες χρήστες, και προσπαθώντας να καταλάβουμε αν μέσα στο χάος της ταχύτητας και της πληροφορίας υπάρχει κάτι πραγματικά άξιο για να σταθείς.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου με την «Καθημερινή».
