Θα μπορούσα να το πάρω με τα πόδια από τον σταθμό του Ευαγγελισμού. Μια ευθεία, μια διακλάδωση με μια μικρή ανηφοριά και βγαίνω αμέσως στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στη διασταύρωση των οδών Υμηττού, Γρηγορίου Θεολόγου και της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως στην Καισαριανή. Λίγο η ζέστη, λίγο οι ανηφόρες του Παγκρατίου, προτίμησα το «σταμάτα-ξεκίνα» του τρόλεϊ, που προσπαθούσε να μη σφηνώσει στα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα της Φιλολάου μέχρι να φτάσει στην προτελευταία στάση της διαδρομής, σε απόσταση αναπνοής από την κεντρική αρτηρία της Καισαριανής. Πόσα χιλιόμετρα να είναι το μήκος της λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως; 1,8 χιλιόμετρα λέει η Google. Είκοσι πέντε λεπτά περπάτημα, αν ξεκινήσεις από την παραπάνω διασταύρωση μέχρι τα Ξύλινα, το δημοτικό πάρκο της Καισαριανής, ανάμεσα στην οικιστική ζώνη και στην Πανεπιστημιούπολη. Δέκα λεπτά με τη γραμμή 224, «Καισαριανή-Ελ. Βενιζέλου», ένα δρομολόγιο που αποτελεί την πιο άμεση πρόσβαση των Καισαριανιωτών με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο κέντρο της Αθήνας. Όσο για την πιο γρήγορη; Αμφίβολο.
Η Καισαριανή είναι μια ιδιαίτερη συνοικία της Αθήνας, με χαρακτηριστικά που δεν συναντάς αλλού. Περπατήσαμε στα στενά της, ανάμεσα στα προσφυγικά και τις καινούριες πολυκατοικίες, μιλήσαμε με κατοίκους, ήπιαμε καφέ, κάναμε μια βόλτα στο Σκοπευτήριο, προσπαθήσαμε να καταγράψουμε τη φυσιογνωμία της.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 8 Οκτωβρίου με την «Καθημερινή».