Κάθε φορά που μιλάτε μαζί του, νιώθετε αναστατωμένοι. Δεν δείχνει ποτέ να λαμβάνει υπόψη αυτά που του λέτε· στην πραγματικότητα, αντιλαμβάνεστε ότι δεν τον ενδιαφέρετε καν. Κάθε συζήτηση πρέπει απαραιτήτως να περιστρέφεται γύρω από εκείνον και το μόνο που θέλει από εσάς είναι να κάνετε αυτό που θέλει εκείνος. Διαφορετικά, σας δημιουργεί ενοχές ή σας κατηγορεί ανοιχτά ή σας προσβάλλει. Αν τα παραπάνω σάς θυμίζουν έναν απ’ τους γονείς σας, τον αδελφό ή την αδελφή σας, ίσως έναν συνάδελφο ή προϊστάμενο, τότε πρέπει να γνωρίζετε ότι το μόνο λάθος που κάνετε είναι ότι ματαιοπονείτε όσο προσδοκάτε να τον αλλάξετε. «Πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;», ρωτούν συχνά την ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέα Λίντσεϊ Γκίμπσον, η οποία αναλύει εδώ και παραπάνω από μία δεκαετία την ύπαρξη των ανώριμων ενηλίκων. Απαντά: «Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά έχετε δει τις ειδήσεις τελευταία; Νομίζω ότι είναι πολλοί».
Το «Κ» ανοίγει τον φάκελο «ενήλικη ανωριμότητα». Η Λίντσει Γκίμπσον αναλύει το φαινόμενο εξονυχιστικά στο ευπώλητο και πολυμεταφρασμένο βιβλίο της, «Δυστυχώς δεν διάλεξα τους γονείς μου», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Σύμφωνα με το βιβλίο, όποιος έχει βιώσει τις επιπλοκές και την απελπισία της επαφής με έναν συναισθηματικά ανώριμο ενήλικο άνθρωπο, βρίσκει στο βιβλίο αυτό έναν καθρέφτη της κατάστασής του αλλά κι έναν ενδυναμωτικό οδοδείκτη που οδηγεί σε μια ασφαλή έξοδο κινδύνου, καθώς, όπως λέει η Γκίμπσον, η κατάκτηση της συναισθηματικής ωριμότητας θα αλλάξει τον κόσμο.
Ωστόσο, μέχρι να αλλάξει ο κόσμος, αλλάζουν μόνο οι άνθρωποι που σηκώνουν το βάρος της συμπεριφοράς τους και αναζητούν ψυχοθεραπεία. Τι ερωτήματα που προκύπτουν από τη συμπεριφορά τους; Αυτοί οι άνθρωποι δεν υποφέρουν; Πώς εκπαιδεύονται και γιατί παραμένουν ανώριμοι; Φταίνε οι γονείς και η επιρροή τους στην ψυχολογική τους ανάπτυξη; Πώς αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα; Μόνο δημιουργώντας τύψεις και ενοχές;
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί στις 14 Απριλίου μαζί με την Καθημερινή της Κυριακής.