Εγώ, ο… κουκκιδόσκυλος, παίρνω μέρος σε μια τεράστια ζωγραφιά 3 μέτρων, του… «τεράστιου», επίσης, ζωγράφου Ζορζ Σερά.
Η ζωγραφιά αυτή έχει τίτλο «Μια Κυριακή απόγευμα στο νησί της Γκραντ Ζατ». Ναι! Ήταν Κυριακή και ο ήλιος ήταν γλυκός. Ήταν Πρωτομαγιά και το νησί δίπλα στον Σηκουάνα ήταν γεμάτο φρέσκο χορτάρι και μυρωδάτα λουλούδια. Η άνοιξη είχε την τιμητική της! Μύριζα το χορτάρι χαρούμενος, αλλά, μεταξύ μας, θυμάμαι πως έψαχνα να βρω κάποιο κοκαλάκι…
Μαζί μ’ εμένα ήταν κι άλλα ζώα, βάρκες στο ποτάμι και 48 άνθρωποι! Σε πρώτο πλάνο, οι κυρίες Λουίζ και Λουλού, με τα υπέροχα φορέματά τους. Αρκετές φορές είχα επιχειρήσει να χωθώ κάτω από αυτά, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να ακούσω τις τσιριχτές φωνές τους και να δω τα καινούργια τους τακούνια! Το νησί αυτό ήταν τόπος διασκέδασης των πλουσίων, αλλά ο Σερά ζωγράφισε στο φως του Μαΐου χαρακτήρες από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις.
Είχα περάσει υπέροχα και δε θα ξεχάσω τη χαρά μου για εκείνο το ανοιξιάτικο φως! Κάποια στιγμή, όμως, ο ήλιος άρχισε να δύει και αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε στο Παρίσι. Στην πραγματικότητα, στο έργο όπου πρωταγωνιστώ το φως παραμένει το ίδιο, αιώνες τώρα, όπως
τα χρώματα και οι μυρωδιές της φύσης. Η μυρωδιά μιας πρωτοπορίας, της οποίας είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι μέρος της.
Καλή Πρωτομαγιά!
Ζαν-Ζακ, ο πουά σκύλος
Ο Ζορζ Σερά ήταν Γάλλος ζωγράφος που έζησε από το 1859 έως το 1891. Ήταν ο εισηγητής του πουαντιγισμού (χρησιμοποιούσε… πουά, δηλαδή κουκκίδες, καθαρών-βασικών χρωμάτων, χωρίς να τα ανακατεύει. Έτσι, κουκκίδες κίτρινου δίπλα σε κουκκίδες κόκκινου χρώματος έφτιαχναν το πορτοκαλί!). Το έργο του αυτό, ένα από τα πιο γνωστά του 19ου αιώνα, άλλαξε την πορεία της σύγχρονης τέχνης γι’ αυτή την τεχνική. Έκανε δύο χρόνια να το τελειώσει (1884-1886) και πριν από το τελικό αποτέλεσμα έφτιαξε 28 σχέδια και άλλους τόσους πίνακες!