«Παιδιά, θα σας ξαναδώ σύντομα! Και μην ξεχνάτε, η ομάδα μου έχασε 7-6 από τους αντιπάλους. Τα πήγατε όλοι θαυμάσια! Συγχαρητήρια!» Με αυτόν τον τρόπο αποχαιρετά τα παιδιά που προπόνησε για τρεις μέρες ο Καρλ Κάρνεϊ, προπονητής από την Ακαδημία Λίβερπουλ, που λειτουργεί και στην Ελλάδα, στα Εκπαιδευτήρια Νέα Γενιά Ζηρίδη. Οι «Ερευνητές» βρέθηκαν εκεί και συνομίλησαν με τον Βρετανό προπονητή.
Ποιος είναι ο στόχος της Λίβερπουλ στη χώρα μας;
Καρλ Κάρνεϊ: Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα της ομάδας μας: «Κατακτήστε τον τίτλο, αλλά με τον τρόπο της Λίβερπουλ». Πρόκειται για τη «φιλοσοφία» μας: πρώτον να χαίρεσαι το ποδόσφαιρο, δεύτερον να προωθήσεις τη Λίβερπουλ ως ποδοσφαιρική ομάδα και, τρίτον, να βελτιώσεις την ποδοσφαιρική σου ικανότητα. Το ίδρυμά μας «Φέρνουμε τον τρόπο της Λίβερπουλ» έχει παρουσία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη Μάλτα, στην Ταϊλάνδη, στην Αυστραλία, στο Κατάρ, στο Ομάν – σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Θα μας μιλήσεις για την εμπειρία σου από τις προπονήσεις των παιδιών στην Ελλάδα;
Κ. Κ.: Όλα πήγαν καλά, το επίπεδο των παιδιών είναι καλό και τα έβλεπα συνεχώς να χαμογελούν, πράγμα πολύ σημαντικό.
Ανταποκρίνονται;
Κ. Κ.: Ναι! Η γλώσσα είναι ασφαλώς ένα εμπόδιο, έχουμε όμως τους Έλληνες προπονητές κοντά μας, οι οποίοι είναι εξαι-ρετικοί. Όποτε χρειαζόταν, μετέφραζαν εκείνοι. Πολλές φορές, πάντως, αρκεί η γλώσσα του σώματος. Απλώς δείχνω και αυτά καταλαβαίνουν, επειδή το ποδόσφαιρο είναι κοινή γλώσσα.
Εκτός από ταλέντο, ποιες άλλες ικανότητες πρέπει να έχουν οι νεαροί ποδοσφαιριστές, αν θέλουν να εξελιχθούν σε επαγγελματίες;
Κ. Κ.: Το πρώτο πράγμα που κοιτάμε σε ένα παιδί -πριν καν ασχοληθούμε με το ποδόσφαιρο- είναι η συμπεριφορά του και η στάση του απέναντι στη ζωή. Προσέχουμε αν είναι άνθρωπος που αγαπά και φροντίζει τον εαυτό του, έχει ενθουσιασμό και χαίρε-ται πραγματικά γι’ αυτό που κάνει. Μετά περνάμε στο ποδόσφαιρο και στην τεχνική του. Όλα όμως, το τονίζω, έρχονται μετά τη συμπεριφορά.
Όλα τα αγόρια αγαπούν το ποδόσφαιρο. Δεν θα γίνουν όμως όλοι επαγγελματίες. Τι λέει η Λίβερπουλ στους υπολοίπους;
Κ. Κ.: Έπαιξα 8 χρόνια στην Ακαδημία της Λίβερπουλ – από τα 8 μέχρι τα 16. Πάντα μας έλεγαν, και το ίδιο λέμε κι εμείς σήμερα στα παιδιά, ότι πρώτα και πάνω απ’ όλα έρχεται η μόρφωσή τους. Ίσως 1 στα 10.000 παιδιά να παίξει για τη Λίβερπουλ. Πρέπει να είσαι πραγματικά πολύ καλός για να το καταφέρεις αυτό. Επομένως, πρώτα έρχεται η εκπαίδευση και το ποδόσφαιρο ακολουθεί. Αν δεν τα καταφέρεις επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, η μόρφωσή σου θα σου εξασφαλίσει μια καλή δουλειά με καλό μισθό.
Τα παιδιά συχνά παρασύρονται όμως…
Κ. Κ.: Πράγματι! Παρακολουθώντας τους ποδοσφαιριστές στην τηλεόραση, νομίζουν ότι είναι κάτι εύκολο. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο. Για το λόγο αυτό, στεκόμαστε πολύ στη σημασία της εκπαίδευσης.
Ποια είναι τα συνηθέστερα λάθη των παιδιών στο ποδόσφαιρο;
Κ. Κ.: Στη Λίβερπουλ λέμε πάντα «τα λάθη κάνουν καλό». Ο λόγος; Μαθαίνεις από αυτά. Εμείς προσπαθούμε να τα «αξιοποιήσουμε», επειδή θέλουμε οι παίκτες μας να είναι δημιουργικοί, να δοκιμάζουν πράγματα που δεν έχουν ξανακάνει. Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, τα λάθη μειώνονται, επειδή έρχεται η εμπειρία. Στην αρχή κάνουν απλά πράγματα λάθος, όπως το να δώσουν την μπάλα στους αντιπάλους, ενώ οι μεγαλύτεροι κάνουν περισσότερο λάθη «λεπτομέρειας», όπως το να μη βρουν το «χώρο» που πρέπει στο γήπεδο.
Εκτός από καλή φυσική κατάσταση, ποια άλλα οφέλη έχει να κερδίσει ένα παιδί από το ποδόσφαιρο;
Κ. Κ.: Στην Αγγλία ακολουθούμε το «μοντέλο των 4 γωνιών», δουλεύουμε δηλαδή σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες: πρώτον την τεχνική του ποδοσφαίρου, δεύτερον τις κοινωνικές δεξιότητες -το πώς δηλαδή επικοινωνούν με τον κόσμο-, τρίτον το ψυχολογικό, που έχει να κάνει με το πώς σκέφτονται, πώς παίρνουν αποφάσεις, και, τέταρτον, την καλή φυσική κατάσταση, που περιλαμβάνει αντοχή, ισορροπία, ευλυγισία και συντονισμό κινήσεων. Όλες αυτές οι ικανότητες δεν ωφελούν τα παιδιά μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή τους γενικά.
Συμβουλές για τους «καλούς οπαδούς»;
Κ. Κ.: Ξεκινάμε από τους ίδιους τους παίκτες μας, επειδή, αν δεν μπορούν οι ίδιοι να αντιπροσωπεύσουν σωστά την ομάδα μέσα στο γήπεδο, πώς θα έχουμε την απαίτηση από τους οπαδούς; Τους λέμε, λοιπόν, ότι είναι σημαντικό να σέβονται όχι μόνο την ομάδα μας, αλλά και την αντίπαλη ομάδα, ότι πρέπει να είναι δίκαιοι αλλά και θετικοί, να αποφεύγουν την γκρίνια. Αν θέλουν να ασκήσουν κριτική, τότε αυτή πρέπει να είναι εποικοδομητική: αντί να πουν «αυτός είναι κακός παίκτης», θα προτιμήσουν να πουν «δεν έπαιξε πολύ καλά επειδή…». Η Λίβερπουλ έχει οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Εμείς τους θέλουμε ενωμένους σαν μια μεγάλη οικογένεια. Είτε υποστηρίζουν τη Λίβερπουλ, είτε την Έβερτον, είτε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είτε τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, εμείς θέλουμε να τους στείλουμε το ίδιο μήνυμα: θέλουμε το ποδόσφαιρο να ενώνει όλη τη Γη, όχι να χωρίζει τους ανθρώπους. Όταν έρχονται οι αντίπαλοι, τους υποδεχόμαστε με σεβασμό. Παίζουμε σε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι, όταν όμως ακουστεί το τελικό σφύριγμα, είμαστε ξανά φίλοι.
Σε ευχαριστούμε, Καρλ!
Κ. Κ.: Κι εγώ! Μην ξεχάσετε να μου στείλετε τους «Ερευνητές» στην Αγγλία!
Τραγούδι-ύμνος
Ο ύμνος της Λίβερπουλ, το κομμάτι «You’ll Never Walk Alone», αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι ποδοσφαιρικού συλλόγου. Γράφτηκε λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 9 Απριλίου 1945, από τον Ρίτσαρντ Ρότζερς και τον Όσκαρ Χαμερστάιν για το μιούζικαλ «Carousel». Γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία του το 1963, στην εκδοχή των Gerry and Pacemakers, ενός ποπ συγκροτήματος από το Λίβερπουλ. Οι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης το υιοθέτησαν αμέσως ως ύμνο της ομάδας και το τραγουδούν από τότε πριν από τη σέντρα των εντός έδρας αγώνων της Λίβερπουλ. Ακόμη και όταν η ομάδα τους ήταν αποκλεισμένη έξι ολόκληρα χρόνια από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι λέξεις «You’ll Never Walk Alone» είναι χαραγμένες κάτω από το σήμα της ομάδας στην πύλη Σάνκλι του γηπέδου Άνφιλντ.