Στα ισπανικά «Μπαρθελόνα» και στα καταλανικά «Μπαρσελόνα». Πλησιάζουμε με το αεροπλάνο στη δεύτερη σημαντικότερη πόλη του ισπανικού κράτους μετά τη Μαδρίτη. Ιδρυτής της πόλης ο στρατηγός από την Καρχηδόνα Αμίλκας Βάρκας, πατέρας του διάσημου Αννίβα.
Πήραμε την πράσινη γραμμή 3 του μετρό –oι συρμοί περνούν ανά δύο λεπτά τις καθημερινές και ανά πέντε το Σαββατοκύριακο– για να πάμε στο ξενοδοχείο. Εκεί μας ενημέρωσαν μέχρι και για την ώρα, την ημέρα και την περιοχή όπου ήταν προγραμματισμένες πορείες.
Παντού βλέπεις σημαίες, στα σπίτια, στους δρόμους, να τις κρατούν οι άνθρωποι, να τις φορούν σαν εσάρπα, ακόμη και σκυλάκια είδαμε να φορούν την κιτρινοκόκκινη σημαία. Ρώτησα για τη σημασία του κίτρινου, όταν είδα άντρες και γυναίκες να φορούν ένα κίτρινο κορδελάκι. Μου εξήγησαν ότι είναι το χρώμα της ανεξαρτησίας, για την οποία χρειάζεται αγώνας. Ωραία πόλη, αγαπημένη κάθε αρχιτέκτονα, με άνετους δρόμους, φανταστική παραλία και λιμάνι. Υπάρχει και τελεφερίκ από τον λόφο του Montjuic, για να απολαύσεις θέα που κόβει την ανάσα μέχρι την Μπαρτσελονέτα, το κέντρο της παραλίας και το ενυδρείο.
Στον Montjuic βρίσκεται και το στάδιο όπου διεξήχθησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 1992, τότε που η Βούλα Πατουλίδου κατέκτησε το χρυσό στα 100 μ. εμπόδια. Το νούμερο ένα αξιοθέατο της Βαρκελώνης είναι η Sagrada Familia. Συγκλονιστική, απερίγραπτη. Στο εσωτερικό της οι κολόνες θυμίζουν δάσος που αγγίζει τον ουρανό και δημιουργούν ανάταση ψυχής, το παιχνίδισμα με το φως μοναδικό, κάθε γωνιά και διαφορετική αίσθηση. Πράγματι σου βγάζουμε όλοι το καπέλο, Αντόνι (Γκαουντί), όχι μόνο από σεβασμό, όταν μπαίνουμε στην εκκλησία σου, αλλά και για το θαυμαστό σου έργο.
– Βασιλική Γκουντσίδου
Στείλτε μας στο [email protected] φωτογραφίες από ταξίδια που κάνατε και σύντομα κείμενα γι’ αυτά που ονειρεύεστε.