Ρετρό καρτ ποστάλ από το κοντινό μας μέλλον

Ρετρό καρτ ποστάλ από το κοντινό μας μέλλον

Οι σουρεαλιστές Frank Moth δημιουργούν φουτουριστικά ψηφιακά κολάζ με μια δόση νοσταλγίας που τα νιώθεις οικεία.

5' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μπορεί σήμερα τα ψευδώνυμα στο ίντερνετ να έχουν ταυτιστεί με τα τρολς, αλλά κάποτε, στις απαρχές του Διαδικτύου, του blogging και του ακατάσχετου chat τα ψευδώνυμα ήταν ο κανόνας. Ως σύγχρονοι “Κλαρκ Κεντ” έβαζαν τη στολή τους και έκαναν κλήση μέσω μόντεμ για να πλοηγηθούν στο web, να γράψουν και να δημιουργήσουν. Υπήρχε μια κοσμιότητα τότε ή μεγάλωσα;

Σε εκείνη την εποχή και λίγο παλαιότερα γεννήθηκε και μεγάλωσε το καλλιτεχνικό δίδυμο που αποτελεί σήμερα τους Frank Moth. Ψηφιακά κολάζ με ρετρό φουτουριστικά στοιχεία, φλοράλ φιγούρες και ατελή πρόσωπα, εικόνες του διαστήματος που θυμίζουν την Οδύσσεια του Κιούμπρικ, καρτ ποστάλ με αμερικάνικα χρώματα και «υφή». Τα έργα των Frank Moth μπορεί να είναι φευγάτα αλλά δεν προκαλούν, δεν τραβούν την προσοχή, καθώς εκπέμπουν κάτι οικείο. Οι εικόνες τους γίνονται ανάρπαστες διεθνώς, t-shirt με τα τυπώματά τους θα βρείτε στο gift shop της NASA, έργα τους κοσμούν ξενοδοχεία στο εξωτερικό, εξώφυλλα βιβλίων και δίσκων, προγράμματα φεστιβάλ, μενού εστιατορίων. Οι ίδιοι πάντως παραμένουν, όπως μας λένε, μελαγχολικοί και ενοχικοί και ζηλεύουν την αισιοδοξία. Μπορεί να μην αποκαλύπτουν την ταυτότητα τους αλλά δηλώνουν «Frank» για την ειλικρίνεια και «Moth» για την ψυχή. 

Ρετρό καρτ ποστάλ από το κοντινό μας μέλλον-1
©Frank Moth

– Ο Frank Moth λέτε στην ιστοσελίδα σας, γεννήθηκε στην Αθήνα το 2014. Ήσασταν από την αρχή δύο άτομα πίσω από ένα όνομα; Γιατί Frank Moth;

Ναι, από την αρχή του ο Frank Moth είναι δυο άτομα πίσω από ένα όνομα. Ένα «αληθινό» ψευδώνυμο. Έτσι το σκεφτήκαμε τότε, επηρεασμένοι από τον ψηφιακό διαδικτυακό κόσμο, στον οποίο γεννήθηκε εξάλλου το καλλιτεχνικό αυτό πρότζεκτ, και όπου οι περισσότεροι γράφαμε, δημιουργούσαμε, επικοινωνούσαμε μέσα από ψευδώνυμα. Έχοντας λοιπόν αυτό το διασκεδαστικό και λίγο αφελές δικαίωμα να βρούμε από το μηδέν ένα όνομα και ένα επίθετο, σκεφτήκαμε αυτά να έχουν και μια παραπάνω σημασία.

Έτσι διαλέξαμε το Frank με βάση μια θεμελιώδη αξία την ειλικρίνεια-αλήθεια και το Moth ως συμβολισμός για την ψυχή, που σύμφωνα με μια λαϊκή δοξασία όταν κάποιος πεθαίνει αυτή παίρνει την μορφή πεταλούδας-σκόρου και κυκλοφορεί για λίγο στα δωμάτια που έζησε.

– Από τα έργα σας φαίνεται ότι αντλείτε οπτικά στοιχεία από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Τι είναι αυτό που σας προσελκύει σε εκείνη την εποχή;

Σε μια παρά πολύ δύσκολη εποχή για εμάς οικονομικά και προσωπικά η μόνη διέξοδος ήταν η καλλιτεχνική δημιουργία που υπήρχε ως σαράκι και στους δυο μας από όταν ήμασταν μικροί και λειτούργησε τελικά ως αποκούμπι. Εκεί κάπου στο σημείο μηδέν που η ελπίδα είχε εξαντλήσει την παρουσία της και μετά από σειρά απογοητεύσεων και αποτυχιών πήραμε απόφαση να ξεκινήσουμε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων ένα πρότζεκτ σε διαδικτυακές γκαλερί που σου έδιναν ελεύθερο βήμα και πρόσβαση στον αχανή παγκόσμιο καλλιτεχνικό κόσμο.

Η τεχνική στην οποία καταφύγαμε ήταν του ψηφιακού κολάζ με πυρήνα το σουρεαλιστικό, νοσταλγικό, βίντατζ στοιχείο και με ερεθίσματα από τις δεκαετίες του ’80 και ’90, στις οποίες γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, αλλά και σε ακόμα παλιότερες δεκαετίες που αισθητικά μας γοητεύουν αφάνταστα. Ίσως όλο αυτό να ήταν -και να είναι- εκδήλωση της ανασφάλειάς μας. Μια ασυνείδητη απόπειρα απόδρασης από το δύσκολο και στενάχωρο παρόν που αδυνατούμε να διαχειριστούμε. Μια αναδίπλωση στο πιο ασφαλές {με ερωτηματικό} παρελθόν.

– Το διάστημα και η απεικόνιση του διαστήματος με μια κινηματογραφική χροιά, φαίνεται πως κυριαρχούν στα έργα σας. Γιατί το διάστημα; Είναι ένας τρόπος απόδρασης από τον δικό μας κόσμο;

Το διάστημα με ρετροφουτουριστικα στοιχεία είναι όντως ένα συχνό μοτίβο στα έργα μας και αυτό δεν έγινε σκόπιμα. Όταν σιγά σιγά αναπαυθήκαμε δημιουργικά στο νοσταλγικό σουρεαλιστικο κολάζ, αυτό κουβάλησε μαζί και την έντονη ενασχόληση των ανθρώπων των δεκαετιών ’50 – ’70 με το διάστημα και την επιστημονική φαντασία. Εξάλλου ένα από τα κυρία ερεθίσματα και πηγές έμπνευσης μας είναι τα sci-fi ρετρό εξώφυλλα ξένων κυρίως εκδόσεων παλαιότερων δεκαετιών. Αν το σκεφτούμε καλύτερα η τάση για απόδραση από αυτόν τον κόσμο με προορισμό το διάστημα δείχνει ίσως μια προσπάθεια να δούμε τα όρια μας ως άνθρωποι, να φτάσουμε τον Θεό. Αν το δεις ανάποδα όλο αυτό το ταξίδι τελικά μπορεί να είναι και προς τα μέσα, προς το βάθος του ανθρώπου, προς την ψυχή.

– Υπάρχει και μια αίσθηση μοναξιάς και μελαγχολίας στα έργα σας. Είναι κάτι σκόπιμο;

Η αίσθηση μοναξιάς και μελαγχολίας στα έργα μας οφείλουμε να εξομολογηθούμε ότι αντικατοπτρίζει την δίκη μας προσωπικότητα σε μεγάλο βαθμό. Έχουμε μια ροπή προς τη λύπη και τη μελαγχολία λόγω των βιωμάτων μας και είναι κάτι που προσπαθούμε να ξορκίσουμε μέσα από τη δημιουργική διαδικασία αλλά ανθρωπίνως ξεγλιστράνε αυτά τα συναισθήματα στο αποτέλεσμα. Σίγουρα δεν είναι σκόπιμο. Μάλλον αναπόφευκτο. Ζηλεύουμε αφάνταστα την αισιοδοξία και την χαρά σε κάθε έκφανση της.

Ρετρό καρτ ποστάλ από το κοντινό μας μέλλον-2
©Frank Moth

– Στη δουλειά σας τα πρόσωπα δεν εμφανίζονται ποτέ. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό είναι κόντρα στην εποχή της εικόνας και της “λατρείας” του προσώπου (βλέπε selfie) που ζούμε τώρα. Γιατί το κάνετε εσείς; Έχει κάποια σχέση με το γεγονός ότι δεν αποκαλύπτετε και εσείς την ταυτότητα σας;

Και η απόκρυψη των προσώπων δεν έγινε σκόπιμα. Προέκυψε αναγκαστικά ως έκφραση των ανασφαλειών, των κενών, τον φοβιών και της ενοχικότητας μας. Μέσα στην εποχή της υπερέκθεσης και της ειδωλολατρικής σχεδόν ενασχόλησης με το «εγώ» μας μέσα στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά ψηφιακά μέσα, εμείς αισθανόμαστε παρά πολύ έντονα την ανάγκη να κρυφτούμε, να προστατευτούμε – ελαφρώς υποκριτικά – γιατί η απόπειρα μας αυτή γίνεται δημόσια και μέσα από τα ίδια τα μέσα. Τα χρησιμοποιούμε δηλαδή για να εμφανιστούμε στον κόσμο και ταυτόχρονα να κρυφτούμε. Είναι κάπως περίεργο και οξύμωρο.

Ίσως δεν το περιγράφουμε καλά. Κουβαλάμε όλα αυτά τα χρόνια μια φοβερή ενοχικότητα ότι δεν θα πρέπει να κάνουμε τέχνη αλλά κάτι άλλο στη ζωή μας, πιο “καθωσπρέπει” με βάση παλιότερα κοινωνικά στερεότυπα. Μια καθημερινή αίσθηση ότι «εγώ δεν πρέπει να ήμουν εδώ – έπρεπε να ήμουν κάπου άλλου». Όλο αυτό αντανακλά στις ελλειμματικές ανθρώπινες μορφές που είναι και το ξεκάθαρο κέντρο της τέχνης μας.

Στην offline ζωή σας είστε κάποιοι άλλοι; 

Έχουμε σπουδάσει Ιατρική και Δημοσιογραφία αλλά δεν τα εξασκούμε καθώς αυτό που ξεκίνησε ως δοκιμαστικό καλλιτεχνικό πρότζεκτ εχει μετατραπεί πλέον σε πλήρη απασχόληση. Μετά από χρόνια εσωτερικής μάχης και ενοχικότητας αρχίσαμε τελευταία να το αποδεχόμαστε ως ευλογία και ως το κύριο επάγγελμα μας.

– Είναι αλήθεια ότι ζείτε στη Βέροια;

Αφού το πρότζεκτ πέρασε από Αθήνα, Βέροια και Ηράκλειο αυτή τη στιγμή ζούμε και εργαζόμαστε στη Θεσσαλονίκη. Το ένα μισό του Φρανκ Μοθ κατάγεται από τη Βέροια και στόχος είναι σύντομα να ξαναπάμε εκεί.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή