Kείμενο: Anthony Grant, Απόδοση: Μαρία Κωβαίου
Μυστηριώδης η Νότια Καλιφόρνια; Μάλλον οικεία σε όσους, τουλάχιστον, παρακολουθούν τις ζωές των διασήμων και έχουν εξοικειωθεί με τις χρυσές ακτές και τις χλιδάτες βίλες της. Ας είναι καλά η φήμη που έχει αποκτήσει λόγω Χόλιγουντ. Μήπως, όμως, τελικά δεν τη γνωρίζουμε τόσο όσο πιθανόν πιστεύουμε; Αρκεί μια πιο προσεκτική ματιά για να συνειδητοποιήσει κανείς πως πρόκειται για μια περιοχή πελώρια σε κλίμακα, με χιλιάδες τοπία, τρόπους ζωής και κατοίκους μονίμως σε κίνηση. Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί τη ζωντανή διαφήμιση του «αμερικανικού ονείρου».
Τα δύο πράγματα που χαρακτηρίζουν τη Νότια Καλιφόρνια είναι και αυτά στα οποία οφείλει το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου και τον χαρακτήρα της: το προφανές, δηλαδή η χολιγουντιανή βιομηχανία του θεάματος, αλλά και το λιγότερο προφανές: η κληρονομιά των Ισπανών κατακτητών, ίχνη της οποίας διακρίνει κανείς κατά μήκος της ακτής, όπως ιεραποστολικές εκκλησίες, ισπανικά τοπωνύμια και ισπανικές παραδόσεις. Αν και οι ισπανικές επιρροές είναι εμφανείς σε ολόκληρη την πολιτεία, Νότια Καλιφόρνια θεωρείται παραδοσιακά το μεγάλο αυτό τμήμα μεταξύ Σαν Ντιέγκο (και συνόρων του Μεξικού) στον νότο και Σάντα Μπάρμπαρα στον βορρά, κάπου 160 χλμ. βορειοδυτικά του Λος Άντζελες.
Santa Barbara
Η «Αμερικανική Ριβιέρα»
To νότιο τμήμα της κομητείας της Σάντα Μπάρμπαρα, γνωστό και ως «Αμερικανική Ριβιέρα», έχει τοπία τόσο εντυπωσιακά που θα μπορούσες να τα αποκαλέσεις και κινηματογραφικά. Για φόντο η πόλη έχει τις γεμάτες βελανιδιές πλαγιές των ορέων Santa Ynez, που φτάνουν σχεδόν τα 1.500 μ. υψόμετρο, ενώ στα νότια καδράρεται από παραλίες και την προβλήτα Stearns Wharf. Στο βαθύ κανάλι ανοιχτά της ακτής της, συναντά κανείς δελφίνια και φάλαινες. Η ίδια η πόλη της Σάντα Μπάρμπαρα, μικρή σε μέγεθος, ιδρύθηκε από τους Ισπανούς και η αρχιτεκτονική της έχει έντονα τα στοιχεία των καλιφορνέζικων ιεραποστολών. Αξίζει μια ατμοσφαιρική βόλτα κατά μήκος της State street, του κατεξοχήν εμπορικού δρόμου της, με τους κάτασπρους, ασβεστωμένους τοίχους και τις σκιερές στοές.
Για να κατανοήσετε καλύτερα την πόλη, μπορείτε να επισκεφθείτε το Presidio Real de Santa Barbara, που έχτισαν Ισπανοί ιεραπόστολοι το 1782 για να περιφρουρήσουν τις αποικιακές διεκδικήσεις των Ισπανών. Η οχυρωματική αυτή κατασκευή, η τελευταία των Ισπανών στον Νέο Κόσμο, αποδείχτηκε αρκετά ανθεκτική, καθώς έχει διατηρήσει την αρχική πλίνθινη δομή της. Ακόμα πιο εμβληματική είναι η ιεραποστολική έδρα Old Mission Santa Barbara, που ιδρύθηκε από τάγμα Ισπανών Φραγκισκανών μοναχών το 1786 στην καρδιά ενός καταπράσινου πάρκου. Θεωρείται η «βασίλισσα» των 21 ιεραποστολικών εκκλησιών που έχτισαν οι Ισπανοί κατά μήκος της El Camino Real, της Βασιλικής Οδού, που εκτεινόταν κάποτε παράλληλα με την ακτή και είχε μήκος 1.000 χλμ. Μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, καταστράφηκε από σεισμό το 1812, αλλά το 1820 χτίστηκε εκ νέου, αποκτώντας τη μορφή που έχει σήμερα, με το χαρακτηριστικό διπλό καμπαναριό.
Τόσο η Σάντα Μπάρμπαρα όσο και το γειτονικό παραθαλάσσιο Montecito στα ανατολικά αποτελούν μαγνήτες διασήμων εδώ και δεκαετίες: η Τζάκι και ο Τζον Κένεντι έκαναν ταξίδι του μέλιτος στο ράντσο San Ysidro τον Σεπτέμβριο του 1953, ενώ στις πιο πρόσφατες διασημότητες συγκαταλέγονται ο πρίγκιπας Χάρι και η Μέγκαν Μαρκλ. Τα αμύθητα πλούτη των κατοίκων του Montecito, ωστόσο, ποτέ δεν επιδεικνύονται. Πολλές από τις βίλες των εκατομμυρίων δολαρίων απολαμβάνουν εντυπωσιακή θέα στον ωκεανό, αλλά από τον δρόμο δεν μπορείς να δεις τίποτα πέρα από τις πύλες τους. Οι παραλίες Butterfly και Hammond του Montecito δεν μπορούν να ανταγωνιστούν σε πλάτος αυτές της Σάντα Μπάρμπαρα, θεωρούνται όμως πιο όμορφες.
Οδηγώντας νότια κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου Highway 101, γνωστού επίσης ως Ventura Freeway –σημαντική οδική αρτηρία που ενώνει το Λος Άντζελες με τις παράκτιες περιοχές του βορρά–, θα κάνετε μία ακόμα στάση, στο Ojai. Προφέρεται «όου-χάι» και προέρχεται από τη λέξη της ινδιάνικης φυλής «Chumash» για το φεγγάρι. Αν τύχει να παρακολουθήσετε την ανατολή της Σελήνης μετά από ένα ροζ ηλιοβασίλεμα με φόντο τα όρη Topatopa, θα καταλάβετε το γιατί. Στο Ojai, την επιτομή της ρουστίκ Νότιας Καλιφόρνιας, απαγορεύονται με διάταγμα οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων που συναντά κανείς στο μεγαλύτερο μέρος της Αμερικής.
Malibu
Η «Χρυσή Ακτή» του Λος Άντζελες
Συνεχίζουμε σε μία από τις σημαντικότερες «φέτες» στην ιστορία του αμερικανικού real estate, το Μαλιμπού. Η ακτογραμμή των 33 χλμ. αποτελούσε κάποτε ανένταχτο τμήμα της κομητείας του Λος Άντζελες. Σήμερα όμως είναι μια κανονική πόλη, αν και μικρή, με περίπου 13.000 κατοίκους.
Το μεγάλο ατού του Μαλιμπού είναι βέβαια η παραλία – ή για την ακρίβεια οι παραλίες, που απλώνονται παράλληλα με τον αυτοκινητόδρομο Pacific Coast Highway (PCH) από τη Σάντα Μόνικα μέχρι το ακρωτήρι Point Mugu. Ενώ κάποιες είναι μεγάλες και διάσημες, όπως η Malibu Lagoon State Beach (Surfrider Beach) και η Zuma (και οι δύο αποτελούν παράδεισο για τους σέρφερ), οι πιο όμορφες είναι κάπως πιο δυσπρόσιτες, εξαιτίας των επαύλεων των επωνύμων που παρεμβάλλονται. Ουδείς, όμως, λόγος να πτοηθείτε – αρκεί να βρείτε θέση στάθμευσης. Πανέμορφες παρθένες παραλίες, όπως η Dume Cove και η El Matador, βρίσκονται εκεί τόσο για τη δική σας απόλαυση όσο και των λαμπερών κατοίκων της περιοχής, όπως η Μπάρμπρα Στρέιζαντ και η Μπιγιονσέ.
Ακριβώς πίσω από την ακτή του Μαλιμπού βρίσκεται το Santa Monica Mountains National Recreation Area, το μεγαλύτερο αστικό εθνικό πάρκο του πλανήτη. Ενώ πολλοί επισκέπτες του Λος Άντζελες κάνουν βόλτες στο πάρκο Runyon Canyon προκειμένου να θαυμάσουν το σήμα του Χόλιγουντ στην πλαγιά των λόφων Hollywood Hills, οι έμπειροι ντόπιοι βγαίνουν από τα όρια της πόλης με κατεύθυνση δυτικά προς τα όρη Santa Monica, για μια πιο αγνή επαφή με τη φύση. Οι λόφοι Hollywood Hills αποτελούν στην πραγματικότητα ένα μικρό τμήμα, ομολογουμένως το πιο γνωστό, των ορέων Santa Monica, που εκτείνονται παράλληλα με τον Ειρηνικό. Εδώ θα βρείτε πολλά τμήματα για πεζοπορία και απολαυστική θέα στον ωκεανό – οι ντόπιοι προτιμούν το φαράγγι Topanga Canyon και το πάρκο Tuna Canyon, προσβάσιμα και τα δύο από το Μαλιμπού και τον αυτοκινητόδρομο Pacific Coast Highway.
Pasadena
Νότια Καλιφόρνια όπως παλιά
Τα περισσότερα κτίσματα του ιστορικού κέντρου της Πασαντίνα χρονολογούνται τη δεκαετία του 1880, όταν η ευχάριστη αυτή πόλη, 18 χλμ. βορειοανατολικά του κεντρικού Λος Άντζελες, αποτελούσε ήδη γνωστό θέρετρο. Το πολιτιστικό «διαμάντι» της, όμως, βρίσκεται στη διακριτικά εύπορη πόλη του San Marino. Πρόκειται για μια καταπράσινη και δαιδαλώδη έπαυλη που ονομάζεται Huntington Library, Art Museum and Botanical Gardens. Ιδρύθηκε το 1919 από τον μεγιστάνα κτηματομεσίτη Henry Edwards Huntington και άνοιξε για το κοινό το 1928. Αν και το μουσειακό κομμάτι της έπαυλης εντυπωσιάζει με τις συλλογές χειρογράφων, σπάνιων εκδόσεων και έργων τέχνης από Ευρώπη και Αμερική, ο μεγαλύτερος πόλος έλξης της είναι τα 486 στρέμματα με τους 16 άριστα διατηρημένους θεματικούς κήπους, όπου λέγεται πως φιλοξενούνται πάνω από 15.000 είδη φυτών. Από τους κήπους ξεχωρίζουν ο ιαπωνικός, ο κήπος των τριαντάφυλλων, ο κήπος του Σαίξπηρ, ο κήπος με τις καμέλιες, της ζούγκλας, των φοινικόδεντρων, της ερήμου και ο αυστραλιανός. Ο κινεζικός κήπος Liu Fang Yuan (που το όνομά του θα πει «το άρωμα που ρέει») είναι γεμάτος κινεζικά φυτά και πλαισιώνεται από θεσπέσια αρχιτεκτονήματα που βρίσκονται διασκορπισμένα σε 60 στρέμματα. Λέγεται πως είναι ο πιο όμορφος κλασικού τύπου κινεζικός κήπος εκτός Κίνας.
Laguna Beach
Παραθαλάσσια ευδαιμονία
Το κομμάτι ακτής μεταξύ Λος Άντζελες και Σαν Ντιέγκο περιλαμβάνει μερικά από τα πιο ακριβά ακίνητα του πλανήτη, και όχι χωρίς λόγο. Οι παραθαλάσσιες κοινότητες που συναντάς και από τις δύο μεριές του αυτοκινητόδρομου Highway 1 –ειδικά στο τμήμα που είναι γνωστό ως South Coast Highway– είναι πραγματικά ειδυλλιακές, ειδικά η Laguna Beach, που βρίσκεται στην κομητεία Orange, αλλά εντός της τροχιάς του Λος Άντζελες. Απάγκιο καλλιτεχνών από παλιά, η Laguna φημίζεται για τις πολλές γκαλερί και τα καλλιτεχνικά φεστιβάλ της, το πιο γνωστό εκ των οποίων είναι το ετήσιο Pageant of the Masters, όπου η τέχνη ζωντανεύει κυριολεκτικά, καθώς πραγματικοί άνθρωποι αναπαριστούν διάσημους ζωγραφικούς πίνακες. Από άποψη ατμόσφαιρας η Laguna έχει κάτι από τη δεκαετία του 1960, όταν κατά μήκος της ακτής επικρατούσε η κουλτούρα των σέρφερ και η λέξη-κλειδί ήταν «relax» (χαλάρωσε!).
Ακόμα και σήμερα, περπατώντας στον καταπράσινο παραλιακό πεζόδρομο, αισθάνεσαι σαν όλες οι έγνοιες σου να εξανεμίζονται. Είναι δύσκολο να μη συγκινηθείς από την ομορφιά της ακτογραμμής. Τη μία στιγμή χαζεύεις στα μαγαζιά και απολαμβάνεις το γεύμα σου σε κάποιο καφέ, φούρνο ή άλλο φαγάδικο και την επόμενη βρίσκεσαι να πλατσουρίζεις στην ακρογιαλιά. Treasure Island Beach, Victoria Beach, Thousand Steps Beach: από χρυσαφένιες αμμουδιές μέχρι ερημικούς κολπίσκους που κρύβονται πίσω από γκρεμούς από ψαμμόλιθο, η Laguna Beach έχει τα πάντα. Αν και τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού έχουν κατάλληλη θερμοκρασία για κολύμπι μόνο στην καρδιά του καλοκαιριού (και ακόμα και τότε είναι πολύ πιο κρύα από ό,τι στη Μεσόγειο), να ξέρετε πως οι σέρφερ δεν έρχονται για το κολύμπι, αλλά για τα κύματα. Επίσης, εδώ μπορείτε να… δουλέψετε το μαύρισμά σας σχεδόν κάθε εποχή του χρόνου. Να θυμάστε μόνο πως στην παραλία δεν επιτρέπονται το κάπνισμα και το αλκοόλ.
Palm Springs
Μια πολυπρόσωπη έρημος
Σχεδόν 160 χλμ. ανατολικά του Λος Άντζελες με τα περιβόητα μποτιλιαρίσματα, βρίσκεται το Παλμ Σπρινγκς, η ηλιόλουστη όαση της Νότιας Καλιφόρνιας. Η ελίτ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ –Γκρέτα Γκάρμπο, Κλαρκ Γκέιμπλ και πολλοί ακόμη– άρχισαν να εξορμούν προς την έρημο ήδη από τη δεκαετία του 1920, προκειμένου να ξεφύγουν για λίγες μέρες από τα φώτα της δημοσιότητας, και έτσι, άθελά τους, βοήθησαν να γίνει γνωστό το Παλμ Σπρινγκς. Οι σταρ συνεχίζουν να έρχονται εδώ, αν και το ταξίδι έχει γίνει πλέον αρκετά πιο σύντομο, χάρη στον απέραντο διαπολιτειακό αυτοκινητόδρομο Interstate 10 highway, αλλά και λιγότερο ρομαντικό. Τους περισσότερους μήνες του χρόνου, αυτή η πόλη της ερήμου απολαμβάνει τον καλύτερο καιρό από κάθε άλλη πολιτεία των ΗΠΑ, ενώ οι τρελαμένοι με τη ζέστη χίπστερ ξελογιάζονται από τη μεταπολεμική αρχιτεκτονική της. Αν, όμως, έπρεπε να διαλέξετε το καλύτερο σημείο για να βάλετε φωτιά στον λογαριασμό σας στο Instagram, αυτό θα ήταν σίγουρα το τελεφερίκ Palm Springs Aerial Tramway. Λίγα επίθετα υπερθετικού βαθμού μπορούν να περιγράψουν την εμπειρία τού να αιωρείσαι αθόρυβα πάνω από μια άγονη έρημο, για να φτάσεις σε μόλις 10 λεπτά σε ένα μεγα-οικοσύστημα από πεύκα και αλπική βλάστηση. Το ταξίδι των 4 χλμ. μέσα σε ένα σύγχρονο, περιστρεφόμενο βαγόνι επιτρέπει ανεμπόδιστη θέα των αιχμηρών βράχων του φαραγγιού Chino Canyon καθ’ οδόν για το πάρκο Mount San Jacinto State Park και την παρθένα φύση του. Στον σταθμό Mountain Station, που βρίσκεται στα 2.596 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, θα μείνετε έκθαμβοι από την πανοραμική θέα της κοιλάδας Coachella που απλώνεται από κάτω και ενός μεγάλου τμήματος του διάσημου ρήγματος του Αγίου Ανδρέα (San Andreas Fault). Παρότι είναι αρκετά ήσυχο, ποτέ δεν ξέρεις αν η τεκτονική νέμεσις της Νότιας Καλιφόρνιας φέρει ξαφνικά τα πάνω κάτω – είναι και αυτό ένα από τα μυστήρια του καλιφορνέζικου τοπίου.
2. The Langham Huntington ©Caroline Tran Photography
3. McConnell’s Fine Ice Creams
4. Casa Laguna & Spa ©Jamie Kowal
Σημειωματάριο
✱ Δεδομένου ότι ποτέ δεν υπήρξε απευθείας πτήση Αθήνα-Λος Άντζελες, ούτε επί της χρυσής εποχής της Ολυμπιακής, η καλύτερη επιλογή είναι να πετάξετε μέχρι κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη και από εκεί να πάρετε μια απευθείας πτήση για το διεθνές αεροδρόμιο του Λος Άντζελες (LAX International Airport). Υπολογίστε ως ενδεικτική τιμή εισιτηρίου με επιστροφή τα 580 ευρώ (σε αναζήτηση που κάναμε στα μέσα Ιανουαρίου για πτήσεις με έναν ενδιάμεσο σταθμό τον Φεβρουάριο).
Πουλμανάκια ή αυτοκίνητα προς ενοικίαση θα βρείτε σε όλους τους τερματικούς σταθμούς του αεροδρομίου (για καλύτερες τιμές κάντε προκράτηση διαδικτυακά). Μπορείτε να ακολουθήσετε τη διαδρομή που προτείνω στο άρθρο προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, αν και η δική μου συμβουλή θα ήταν να ξεκινήσετε από τον βορρά και να κινηθείτε προς τον νότο, ακολουθώντας στη συνέχεια αριστερόστροφη τροχιά.
✱ Από το αεροδρόμιο πάρτε τον αυτοκινητόδρομο Highway 405 (ονομάζεται San Diego Freeway, αν και δεν βρίσκεται κοντά στο Σαν Ντιέγκο) και κινηθείτε βόρεια προς τον 101, επίσης γνωστό ως Ventura Freeway. Αν δεν συναντήσετε κίνηση, θα φτάσετε στη Σάντα Μπάρμπαρα σε λιγότερο από τρεις ώρες. Εκεί θα χρειαστείτε τουλάχιστον τρεις ημέρες για εξερεύνηση. Το μεξικανικό φαγητό της Σάντα Μπάρμπαρα ίσως είναι το καλύτερο της πολιτείας – τα τάκος στο La Super-Rica Taqueria (622 N Milpas street), για παράδειγμα, φημίζονται για τη νοστιμιά τους. Αξίζει επίσης να κάνετε στάση για παγωτό στο McConnell’s Fine Ice Creams (mcconnells.com, 728 State street και 120 State street, Suite B).
✱ Καθώς θα κινείστε νότια από τη Σάντα Μπάρμπαρα, κάντε μια παράκαμψη για το Ojai μέσω της εθνικής οδού Route 33 (παρακλάδι του αυτοκινητόδρομου 101) και απολαύστε ένα χαλαρό γεύμα στο Boccali’s Pizza and Pasta (3277 E Ojai Avenue, boccalis.com), πριν συνεχίσετε νότια προς το Μαλιμπού. Για τη διανυκτέρευσή σας υπάρχει μια καλή επιλογή ξενοδοχείων – κάποια πάνω στην παραλία, στη γειτονική Σάντα Μόνικα. Εναλλακτικά, μπορείτε να οδηγήσετε απευθείας στην Πασαντίνα, για να επισκεφθείτε τους κήπους Huntington, να δειπνήσετε στη βεράντα του κλασικού μεξικανικού εστιατορίου Mijares (145 Palmetto Drive, mijaresrestaurant.com) και να περάσετε τη νύχτα σας σε κάποιο μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο, όπως το The Langham Huntington (1401 S Oak Knoll Avenue, langhamhotels.com, από 320 ευρώ το δίκλινο).
✱ Από την Πασαντίνα πάρτε τον διαπολιτειακό αυτοκινητόδρομο Interstate 210 ανατολικά μέχρι να συναντήσετε την εθνική οδό Route 57 και κατόπιν κινηθείτε νότια, περνώντας από το Anaheim και την Disneyland (disneyland.disney.go.com) καθ’ οδόν για τη Laguna Beach. Εκεί κάντε check-in στο μπουτίκ ξενοδοχείο Casa Laguna Hotel & Spa (2510 S Coast Highway, casalaguna.com, από 220 ευρώ το δίκλινο) για μερικές μέρες διαμονής, πριν τερματίσετε στα ανατολικά στο Παλμ Σπρινγκς. Τρεις μέρες είναι αρκετές για να εξερευνήσετε την έρημο, πριν μπείτε και πάλι στο αυτοκίνητο και κατευθυνθείτε δυτικά πίσω προς την ακτή και το αεροδρόμιο, μέσω του αυτοκινητόδρομου Interstate 10 – δύο ώρες οδήγηση με φυσιολογική κίνηση.
